Η κρίση που έχει ξεσπάσει στο λιμάνι του Πειραιά αναφορικά με την εκμετάλλευση των εμπορευματοκιβωτίων στο πρώτο λιμάνι της χώρας από την κινεζική CΟSCO, αναδεικνύει σαφώς το πρόβλημα συνέχειας που υπάρχει στην ελληνική διοίκηση, αλλά και τις κινήσεις που έχουν να κάνουν με τα συμφέροντα που υπαγορεύονται από την έξοδο ή μη του ασιατικού γίγαντα στη Μεσόγειο.
Πέρα από όλα τα παραπάνω ωστόσο, η κρίση στο λιμάνι του Πειραιά αναπόφευκτα παραπέμπει και στο δικό μας λιμάνι και σε όλα όσα δεν έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες, αφού οι κολακευτικοί χαρακτηρισμοί που έχει ακούσει σε υπερθετικό βαθμό, εδώ και πολλά χρόνια, εστιάζονται μόνον σε επίπεδο λόγων και όχι έργων. Και τι δεν έχουμε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια στο ρεπορτάζ. Πύλη προς τη Μέση Ανατολή και την Αφρική ο Βόλος, ενδιάμεσος σταθμός που συνδέει τη Βόρεια με τη Νότια Ευρώπη ο Βόλος κοκ.
Σε επίπεδο υποδομών ωστόσο το λιμάνι του Βόλου φυτοζωεί. Ελάχιστα βήματα εκσυγχρονισμού έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες. Ο ηλεκτρομηχανολογικός του εξοπλισμός είναι παντελώς απηρχαιωμένος, που δεν αντέχει σε οποιονδήποτε σοβαρό επιχειρηματία θελήσει να διακινήσει τα εμπορεύματά του από το χώρο της Κεντρικής Ελλάδος και όχι μόνον. Ένα μικρό ανταλλακτικό για παράδειγμα είναι ικανό να καθηλώσει τη φόρτωση και την εκφόρτωση εμπορευμάτων επί μεγάλο χρονικό διάστημα από τους γερανούς, επειδή οι τελευταίοι υπολειτουργούν καθώς είναι παμπάλαιοι, αφού χρονολογούνται από τη δεκαετία του ΄70 περίπου. Το ίδιο συμβαίνει και με τα μηχανήματα στοιβασίας και το λοιπό ηλεκτρολογικό εξοπλισμό. Το ίδιο τραγική είναι η εικόνα και στους αποθηκευτικούς χώρους. Καμία σοβαρή επένδυση δεν έγινε όλα τα τελευταία χρόνια στον ΟΛΒ και ας ακούγεται ότι είναι από τα 12- 13 λιμάνια εθνικής σημασίας. Και όλα αυτά παρά την μετατροπή του τα τελευταία οκτώ χρόνια από Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου σε Ανώνυμη Εταιρία.
Εστω και έτσι όμως, δεν είναι λίγες εκείνες οι αιτήσεις που έχει στα συρτάρια της η διοίκηση από ιδιώτες που θα ήθελαν ή θέλουν ακόμη να εκμισθώσουν χώρους του για τη διακίνηση εμπορευμάτων, προς και από το λιμάνι της περιοχής μας. και που θα δημιουργούσαν νέα δεδομένα, αναταράσσοντας τα λιμνάζοντα, εδώ και χρόνια, νερά της στασιμότητας. Τα όποια εγχειρήματα δεν ευοδώθηκαν για τον απλούστατο λόγο ότι ο μοναδικός μέτοχος που είναι το Ελληνικό Δημόσιο, είχε πάντα στραμμένη την προσοχή του αποκλειστικά στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη και ποτέ στα περιφερειακά λιμάνια. Ο δεύτερος και ίσως και πιο σημαντικός λόγος, είναι ότι ποτέ η πόλη και ο Νομός δεν είχαν στην ουσία ξεκαθαρίσει τι ακριβώς λιμάνι επιθυμούν, έτσι ώστε να πράξουν ανάλογα σε διεκδικητικό, προς την κεντρική εξουσία, επίπεδο. Ένα λιμάνι εμπορευματικό αντάξιο της γεωγραφικής του θέσης και των πλεονεκτημάτων που αυτό συνεπάγεται ή ένα επιβατικό λιμάνι με το εμπορευματικό του κομμάτι να μεταφέρεται εκτός Βόλου, π.χ. στον Αλμυρό.
Ο Πειραιάς και ο Βόλος
