Το να εκφράσουμε την απορία “πώς θα βγει αυτός ο χειμώνας” με τη δεδομένη οικονομική κατάσταση, μοιάζει με… πολυτέλεια, αφού η αγωνία και μάλιστα καθημερινά και μεγαλύτερη, είναι για το πώς θα βγει ολόκληρη η χρονιά που έρχεται. Χρονιά δύσκολη έως επικίνδυνη, με κάθε ενδεχόμενο ανοιχτό για την ίδια χώρα και κατ επέκταση για κάθε νοικοκυριό. Κάθε νοικοκυριό που έχει λόγους να ανησυχεί για την κατάσταση της οικονομίας.
Την άσχημη εικόνα τη βλέπουν από χθες, μέσα από τα νούμερα και τους πίνακες που έχουν μπροστά τους οι ειδικοί συνεργάτες της Eurostat, τη γνωρίζουν και αγωνιούν για το πώς θα τη διαχειρισθούν οι άνθρωποι του οικονομικού επιτελείου και την αντιλαμβανόμαστε εμείς μέσα από την καθημερινή διαπίστωση της αδυναμίας να καλυφθούν τα στοιχειώδη.
Δεν ξέρω πόση αισιοδοξία επιτρέπουν στοιχεία όπως δημόσιο έλλειμμα πάνω από 10% (κατ άλλους 12%), δανεισμός στα 63 δισ. ευρώ με περισσότερο από βέβαιο το νέο δάνειο για το 2010, πιεστική ανάγκη εξασφάλισης άμεσα 10-15 δισ. ευρώ για τις ανάγκες του δημοσίου, ακάλυπτες επιταγές και φέσια στην αγορά ύψους πάνω από 2,5 δισ. ευρώ, με αύξηση κατά 150% σε δύο μήνες, με την Κομισιόν από κοντά να προειδοποιεί ότι δεν θα μπορέσουμε να πληρώσουμε συντάξεις και τους εργοδοτικούς φορείς να εισηγούνται ήδη αυστηρά περιοριστικά μέτρα, μπας και ισορροπήσει κάπως η κατάσταση. Εννοείται, περιοριστικά μέτρα για τους μισθούς, τις συντάξεις, την απασχόληση και όχι για το περιθώριο κερδών τους.
Το μπιλιέτο που στάλθηκε στην κυβέρνηση με τη μορφή πορισμάτων-προτάσεων μελέτης για την οικονομία, περιλαμβάνει καθολική φορολόγηση των πάντων με αύξηση των φόρων, πλην βεβαίως όσων γνωρίζουν πώς να φοροδιαφεύγουν, κόψιμο φοροαπαλλαγών και φοροελαφρύνσεων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και φυσικά καθιέρωση ωραρίου-λάστιχο στην απασχόληση. Και σαν “κερασάκι”, προτείνεται πάγωμα των μισθών-συντάξεων και των προσλήψεων.
Γι’ αυτό λέμε στην αρχή ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτός ο χειμώνας, αλλά όλη η χρονιά που έρχεται. Χωρίς να σημαίνει ότι από τη μεθεπόμενη δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Ομως αυτή τη χρονιά είναι που θα κριθούν τα πάντα και οι πάντες. Τόσο η κυβέρνηση, για την οποία όπως έχουμε ξανατονίσει η πραγματική κρίση θα είναι στον τομέα της πραγματικής οικονομίας και στην αντιμετώπιση του θηρίου της επιβίωσης για τα μέσα και χαμηλά εισοδήματα, όσο και για τους κοινωνικούς εταίρους με βάση την υπευθυνότητα που θα επιδείξουν.
Η αλήθεια χειρότερη από την πιο δυσοίωνη πρόβλεψη
