Εξ όνυχος το λέοντα

Δεν ξέρω πόσοι από σας προσέξατε το νέο λογαριασμό της ΔΕΗ, που στο πλαίσιο αναβάθμισης των υπηρεσιών της καταγράφει αναλυτικά τις χρεώσεις τρίτων, καθώς και το ποσό το οποίο πληρώνουμε για την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού.
Το αναφέρω γιατί εκεί φαίνεται πόσο πληρώνουμε για την ΕΡΤ, για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και φυσικά για τις επιβαρύνσεις που έχουν τα νοικοκυριά για την αποκομιδή των απορριμμάτων και το δημοτικό φωτισμό. Επιβαρύνσεις που είναι σημαντικές, αν λάβουμε υπόψιν ότι η χρέωση μόνο για τα απορρίμματα είναι περίπου δύο ευρώ το τετραγωνικό το χρόνο για την Α΄ Ζώνη κατοικίας στο Βόλο.
Το ποσό μπορεί σε άλλους να φαίνεται μικρό και σε άλλους τεράστιο, ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του κάθε νοικοκυριού. Άλλο όμως είναι το θέμα. Ότι η υπηρεσία της Καθαριότητας δεν είναι πλέον τόσο φθηνή, όσο και να θέλουν να την παρουσιάσουν διαφορετικά οι υπεύθυνοι των Δήμων. Τα ποσά που συγκεντρώνονται είναι τεράστια, οπότε αναπόφευκτα επανέρχεται στην επικαιρότητα το ζήτημα της ανταποδοτικότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Η συζήτηση βέβαια δεν γίνεται για πρώτη φορά. Και στο παρελθόν έχουν τεθεί ανάλογα θέματα και κυρίως αυτό που έχει να κάνει και με τον τρόπο τιμολόγησης των ανταποδοτικών τελών καθαριότητας. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν υποστηρίξει ότι είναι πιο σωστό η χρέωση να γίνεται ανάλογα με τον όγκο σκουπιδιών του κάθε νοικοκυριού, καθώς το σύστημα που ισχύει οδηγεί σε στρεβλώσεις, αφού χρεώνονται ακόμη και σπίτια και καταστήματα που είναι κενά και που για μικρό ή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, διατηρούν ενεργούς τους λογαριασμούς τους στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού. Από την άλλη δεν μπορούν να χρεώνονται το ίδιο επιχειρήσεις με διαφορετικό αντικείμενο παραγωγής.
Εν κατακλείδι, όλα αυτά είναι θέματα που ελάχιστα έχουν απασχολήσει τους Δήμους. Να κάνουμε τη δουλειά όπως να ’ναι και αύριο έχει ο Θεός. Η γνωστή νεοελληνική πρακτική δηλαδή, όπου κανένας δεν λογοδοτεί για τίποτα και σε κανέναν. Μ΄ αυτά και με αυτά έχουμε φτάσει στο σημερινό πολιτικό αδιέξοδο. Γιατί εξ όνυχος το λέοντα. Ό,τι συμβαίνει σε αυτή τη συγκεκριμένη δημοτική δραστηριότητα, συμβαίνει, όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, σε υπερθετικό βαθμό και με άλλες «δουλειές» στην κεντρική εξουσία.
Με τον τρόπο αυτό όμως έχουν απαξιωθεί πολλές δραστηριότητες του στενού και του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, με τη… σιωπηρή συναίνεση όλων των «προοδευτικών» συνδικαλιστικών ηγεσιών και Δημάρχων, στο όνομα της προστασίας των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Μόνο που τα δικαιώματα συνεπάγονται και υποχρεώσεις και εκεί υπάρχει πρόβλημα, όσο και αν αυτό ενοχλεί μερικούς που εσκεμμένα αδυνατούν να δουν το πρόβλημα.
Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά έχουμε φτάσει σε σημείο πολλές δραστηριότητες των Δήμων να έχουν εκχωρηθεί σε ιδιώτες, με το συνδικαλιστικό κίνημα να προσπαθεί ετεροχρονισμένα να σώσει τα κατεκτημένα.