Τη σύλληψη του Μουσλίμ Χαν, υψηλόβαθμου στελέχους των Ταλιμπάν και εκπρόσωπο της οργάνωσης στο Πακιστάν, και άλλων τεσσάρων μελών ανακοίνωσαν ανήμερα της επετείου της 11ης Σεπτεμβρίου οι αμερικανικές Αρχές.
Χωρίς να διευκρινίζεται πότε έγινε η σύλληψη, οι στρατιωτικές δυνάμεις ανακοίνωσαν ότι ολοκλήρωσαν επιτυχώς επιχείρηση στην κοιλάδα του Σουάτ, κατά την οποία συνέλαβαν τους πέντε άνδρες. Η κοιλάδα του Σουάτ στο Πακιστάν βρίσκεται κοντά στα σύνορα με το Αφγανιστάν και αποτελούσε τα τελευταίο χρόνια προπύργιο ομάδων της οργάνωσης.
Αποτελεί ουσιαστικά την πρώτη σύλληψη υψηλά ιστάμενων μελών των Ταλιμπάν, παρά την εξόντωση περίπου 1.800 ανταρτών στην περιοχή τα τελευταία χρόνια. Ασύλληπτος παραμένει ο επικεφαλής της οργάνωσης στην περιοχή, Μαουλάνα Φαζλάλα.
Οι συλληφθέντες, για δύο από τους οποίους υπήρχε αμοιβή 121.000 δολαρίων, ανακρίνονται και ήδη «γίνονται επιχειρήσεις» με βάση τις πληροφορίες που έχουν δώσει.
Ο Μουσλίμ Χαν ήταν έναν από πλέον αναγνωρίσιμα πρόσωπα στην περιοχή, καθώς εμφανιζόταν αρκετά συχνά στα ΜΜΕ μιλώντας εκ μέρους του αρχηγού της οργάνωσης στην κοιλάδα του Σουάτ σε αραβικά αλλά και αγγλικά. Πριν γίνει μέλος της οργάνωσης, είχε εργαστεί σε βρετανικό εμπορικό πλοίο τη δεκαετία του 70, ενώ δούλευε ως βαφέας στις ΗΠΑ μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 90.
«Εκτεταμένη παρουσία στο Αφγανιστάν»
Έρευνα του Διεθνούς Συμβουλίου για την Ασφάλεια και την Ανάπτυξη (ICOS), «δεξαμενής σκέψης» που ασχολείται με το Ιράκ και το Αφγανιστάν, εκτιμά εξαιρετικά εκτεταμένη την παρουσία των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν οκτώ χρόνια μετά την έναρξη των αμερικανικών επιχειρήσεων.
Βάσει της συχνότητας των επιθέσεων πίσω από τις οποίες βρίσκεται η οργάνωση, το ICOS θεωρεί τους Ταλιμπάν «μονίμως ή ισχυρά παρόντες» στο 80% της επικράτειας της χώρας, ενώ η παρουσία τους κρίνεται «σημαντική» στο 17%.
Το ινστιτούτο έχει εκπονήσει παρόμοιες μελέτες και τα προηγούμενα χρόνια, με τους αριθμούς να αυξάνονται σημαντικά: Το 2007, η «μόνιμη ή ισχυρή» παρουσία έφτανε το 54% της χώρας, ενώ μόλις την αρχή του 2009 έφτανε το 72%.
Το 2009 αποτελεί το πλέον αιματηρό έτος για τις δυτικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν, με τους νεκρούς ένστολους να έχουν ήδη ξεπεράσει τα μεγέθη των προηγούμενων χρόνων χωρίς καν να έχει τελειώσει ο Σεπτέμβριος.
