Τρέχουμε σε άλλο γήπεδο και με διαφορετική ταχύτητα

Στο χθεσινό μας σημείωμα γράφαμε για την επίκληση του εθνικού και δημοσίου συμφέροντος για την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών κατ’ επίφαση, αφού σε τέτοιες περιπτώσεις συνήθως προτάσσεται το κομματικό και το προσωπικό συμφέρον. Παράλληλα επισημαίναμε ότι τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση, όλο αυτό το διάστημα -και πολύ περισσότερο από χθες- εστιάζουν στην κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.
Είναι φυσικό μέσα στον κομματικό ενθουσιασμό που δικαιολογημένα προκαλεί μία εκλογική μάχη, με τον καθένα να σκέφτεται πρώτιστα τη θέση και τα κέρδη του κόμματός του, να περνάει σε δεύτερη μοίρα ο πραγματικός προβληματισμός και η ουσιαστική κουβέντα για την οικονομία, αν αυτή μάλιστα δεν αφορά σε υποσχέσεις για παροχές, για ενίσχυση του εισοδήματος, για φοροαπαλλαγές και όσα αφορούν ευθέως στο πορτοφόλι των πολιτών.
Ετσι αποκτά βάση ο προβληματισμός, αν σε αυτές τις εκλογές, που έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι γίνονται στην καρδιά μίας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, θα παρουσιαστούν οι προτάσεις που θα αγγίζουν το πρόβλημα και θα προδιαγράφουν λύσεις. Αμφίβολο, όταν είναι κοινά ομολογημένο ότι οι λύσεις απαιτούν δύσκολες και με πολιτικό κόστος αποφάσεις. Απαιτούν ρήξεις και μεταρρυθμιστικές τομές που ποτέ δεν έγιναν.
Η ελληνική οικονομία ακόμη δεν αντιμετώπισε τους πραγματικούς κραδασμούς της κρίσης. Από τον επόμενο μήνα θα αντιληφθούμε τι ακριβώς έχει συμβεί. Ενώ η ελληνική οικονομία μπαίνει τώρα στο στάδιο της ύφεσης, η παγκόσμια οικονομία πλησιάζει να χαιρετίσει το τέλος της ύφεσης και να μπει πάλι σε αναπτυξιακή τροχιά. Νωρίτερα, μάλιστα, από τις προβλέψεις, όπως αναφέρει ο ΟΟΣΑ στις χθεσινές του προβλέψεις για τις κυριότερες αναπτυγμένες οικονομίες. Παράλληλα, η ευρωζώνη εισέρχεται σε σταδιακή ανάκαμψη, όπως δήλωσε ο Τρισέ, προσθέτοντας όμως ότι αυτή η ανάκαμψη θα είναι άνιση. Αυτή η ανάκαμψη θα είναι ισχυρότερη από το πριν αναμενόμενο, ενώ σε άνοδο ήδη βρίσκεται στην υπόλοιπη Ευρώπη ο κλάδος των υπηρεσιών.
Ομως στην Ελλάδα το ΑΕΠ σημείωσε μείωση κατά 0,3% σε ετήσια βάση στο μέσο του 2009, που σημαίνει πορεία ύφεσης. Ξεχωρίζουμε βεβαίως και έχουμε τους λόγους μας γι’ αυτό. Τα ελλείμματα που δεν αντιμετωπίστηκαν σοβαρά παρά τις θυσίες που απαιτήθηκαν από μισθωτούς και χαμηλά εισοδήματα, η υποχώρηση σε όλους τους δείκτες της ανάπτυξης, διότι αντί επενδύσεως δόθηκαν ενισχύσεις για τη στήριξη των τραπεζικών κερδών (όπως τα 28 δισ. ευρώ), η φορολογική αφαίμαξη που στέρησε την κατανάλωση από πολύτιμους διαθέσιμους πόρους, η μείωση της ανταγωνιστικότητας από την έλλειψη εκσυγχρονισμού και σωστής εμπορικής πολιτικής, είναι μερικές από τις αιτίες που έχουμε μείνει μερικές ταχύτητες πίσω από τις υπόλοιπες οικονομίες.