Λάτρης του Πηλίου και του ξεχωριστού πολιτιστικού χρώματος της περιοχής, η Δήμητρα Γαλάνη ένωσε για δεύτερη φορά τις δυνάμεις της με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Βόλου, αποκομίζοντας πολύ θετικές εικόνες. Καταθέτοντας τις εντυπώσεις της στον «Τ», κάνει λόγο για μια «εξαιρετική συνεργασία» και τονίζει ότι «ήταν πολύ συγκινητική η εικόνα που είδα, γιατί έχει ανανεωθεί πραγματικά η ορχήστρα κι έχει πετύχει έναν πάρα πολύ καλό ήχο». Η κορυφαία ερμηνεύτρια και δημιουργός έχει αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με την περιοχή, καθώς διατηρεί σπίτι στο Πήλιο, ενώ παράλληλα υπήρξε μέλος του πρώτου Δ.Σ. εν τη γενέσει του ΚΕΜΘ. Εχοντας ουσιαστική εικόνα για την μέχρι τώρα πολιτιστική πορεία της περιοχής και τις προοπτικές της, εκτιμά ότι «ο Βόλος έπρεπε να είναι χαρτογραφημένος στη συνείδηση των Ελλήνων και στη συνείδηση και των Υπουργείων ως ο πολιτιστικός πυρήνας της Ελλάδας».
Αναλύοντας την υπάρχουσα κατάσταση στο πολιτιστικό πεδίο, η Δήμητρα Γαλάνη υπογραμμίζει ότι «ο πολιτισμός δεν είναι λεπτομέρεια, είναι ουσία, κι είναι τόσο σημαντικός, όσο σημαντική είναι η παιδεία και η υγεία. Δυστυχώς όμως αυτό, επισημαίνει, δεν έχει γίνει αντιληπτό». Σε ό,τι αφορά το πολύ σοβαρό οικονομικό σκέλος της υπόθεσης, η ομιλούσα τονίζει ότι «αν το κράτος ήταν ξεκάθαρο, θα έδινε πραγματικά την εξουσία στους Δήμους, να διαχειριστούν τα πολιτιστικά τους. Σε όλο τον κόσμο, προσθέτει, οι μεγάλοι Δήμοι έχουν το πολιτιστικό κονδύλι στα χέρια τους και το διαχειρίζονται όπως πρέπει». Η συνολική εικόνα που έχει αποκομίσει από την περιοχή, αποτυπώνεται ευκρινώς στην φράση «αν υπήρχε κεντρική σκέψη, κατά τη γνώμη μου, ο Βόλος θα έπρεπε να είναι το κέντρο», γιατί «έχει το παρελθόν, τις υποδομές αλλά και το μέλλον».
-Με ποιες εικόνες, εντυπώσεις και συναισθήματα έχει καταγραφεί στην καρδιά σας η πρόσφατη συνεργασία σας με την Συμφωνική του Βόλου;
Η συνεργασία μου με την Συμφωνική ξεκίνησε πριν από αρκετό καιρό, όταν ήταν ο μαέστρος ο κ. Κόγκαν. Πραγματοποιήσαμε μια εξαιρετική συναυλία που παρουσιάστηκε και στο Βόλο, με τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο, μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά, με πολύ καλές ενορχηστρώσεις. Τα χρόνια πέρασαν, ο μαέστρος έφυγε, η ορχήστρα ανανεώθηκε πάρα πολύ και ήταν πολύ συγκινητική η εικόνα που είδα, γιατί έχει ανανεωθεί πραγματικά η ορχήστρα κι έχει πετύχει έναν πάρα πολύ καλό ήχο. Όταν λοιπόν μου ζητήθηκε να συμπράξω, δέχτηκα πρόθυμα, βοηθώντας με αυτό τον τρόπο, όσο περνάει από το χέρι μου, την ορχήστρα και την επιβίωσή της θα τολμήσω να πω. Θεωρώ ότι το ελληνικό κράτος, το οποίο είναι ανάλγητο σε σχέση με τον ανθρώπινο παράγοντα, αν μη τι άλλο, γιατί όχι και με τον πολιτισμό, δεν είναι παρόν, όπως θα έπρεπε να είναι, στην υπόθεση της Συμφωνικής του Βόλου, όπως και στην υπόθεση γενικά της διατήρησης των αξιόλογων ορχηστρών στην Ελλάδα. Ο πολιτισμός είναι μια υπόθεση που σχετίζεται κατά πρώτον με τις συμπεριφορές, με το πως οι άνθρωποι διαχειρίζονται τον εαυτό τους, άρα και την περιουσία τους, με το πως οι άνθρωποι διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα, άρα και την κοινωνία τους. Ο πολιτισμός δεν είναι λεπτομέρεια, είναι ουσία, κι είναι τόσο σημαντικός, όσο σημαντική είναι η παιδεία και η υγεία. Δυστυχώς όμως, αυτό δεν έχει γίνει αντιληπτό από το κράτος.
-Οι πολίτες, η πόλη εν προκειμένω, αγκαλιάζουν άραγε τις αξιόλογες πολιτιστικές πρωτοβουλίες;
Πιστεύω ότι οφείλεται στην πόλη το γεγονός ότι υπάρχει αυτή η ορχήστρα. Το οφείλει στο Δήμο κατ’ αρχήν του Βόλου, που είναι ένας Δήμος ο οποίος είναι εξαιρετικά ευτυχής από δημάρχους μπορώ να πω, και το οφείλει, άρα, στους πολίτες, τους βολιώτες. Ηδη αυτή η ορχήστρα ζει και αναπνέει από αυτούς τους ανθρώπους, από αυτήν την πρωτοβουλία. Αν το κράτος ήταν ξεκάθαρο, θα έδινε πραγματικά την εξουσία, την πραγματική εξουσία στους Δήμους, να διαχειριστούν τα πολιτιστικά τους. Σε όλο τον κόσμο, οι μεγάλοι Δήμοι, οι σοβαροί Δήμοι, έχουν το πολιτιστικό κονδύλι στα χέρια τους και το διαχειρίζονται όπως πρέπει. Υπάρχουν κάποιες πόλεις στην Ελλάδα, πολύ λίγες, όπως η Αθήνα, ο Βόλος, η Καβάλα, η Πάτρα, που έχουν σοβαρή πολιτιστική παρουσία, παρελθόν και δραστηριότητα, τις οποίες οφείλει το κράτος να στηρίξει ουσιαστικά και όχι με φανφάρες ή κόβοντας κορδέλες.
-Τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα όπως οι επερχόμενοι Μεσογειακοί Αγώνες, σε συνάρτηση με την Πολιτιστική Μεσογειάδα, δίνουν το αβαντάζ σε αυτή την πόλη ώστε να γίνει ακόμη πιο διεκδικητική;
Το αβαντάζ θα έπρεπε να υπήρχε χωρίς να χρειάζεται και το αθλητικό γεγονός, το οποίο είναι τηλεοπτικό προϊόν και άρα φέρνει διαφήμιση. Δεν είναι εκεί το θέμα μου και λυπούμαι που πρέπει να γίνονται Ολυμπιακοί ή Μεσογειακοί Αγώνες για να μπορέσει να αναπτυχθεί το πολιτιστικό πρόσωπο της πόλης. Εγώ δεν συμφωνώ με αυτό. Αν θέλετε τη δική μου γνώμη, ο Βόλος, ιδιαίτερα ο Βόλος, έπρεπε να είναι χαρτογραφημένος στην συνείδηση των Ελλήνων, και στην συνείδηση και των Υπουργείων, ως ο πολιτιστικός πυρήνας της Ελλάδας. Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί, πρώτον διότι ανήκει γεωγραφικά στην Κεντρική Ελλάδα, δεύτερον έχει ένα εξαιρετικά σημαντικό πολιτιστικό παρελθόν, έχει παραδοσιακή Αρχιτεκτονική η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μέσα από το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας. Θα μπορούσε να γίνει, δηλαδή, ένα Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών, μια Ακαδημία Καλών Τεχνών, η οποία θα έχει την έδρα της στο Βόλο, στρέφοντας όλο το Πανεπιστήμιο πάνω σε αυτό. Θα μπορούσε δηλαδή να γίνει πολιτιστικός πυρήνας, αλλά δυστυχώς, δεν γίνεται τίποτα με οργανωμένη σκέψη και κοινό νου, ενώ θα έπρεπε τα χρήματα που πληρώνουμε στην Εφορία, να δίνονται πίσω σαν παροχή υπηρεσιών από το κράτος. Δεν συμβαίνει όμως αυτό. Αν υπήρχε κεντρική σκέψη, κατά τη γνώμη μου, ο Βόλος έπρεπε να είναι το κέντρο, γιατί έχει το παρελθόν, έχει τις υποδομές και έχει και το μέλλον.
-Βλέποντας εκ των έσω την πολιτιστική εξέλιξη του Βόλου, δεδομένου ότι συμμετείχατε στο πρώτο Δ.Σ. του ΚΕΜΘ Βόλου, εν τη γενέσει του «Δικτύου πόλεων», ποια εικόνα έχετε σχηματίσει γι’ αυτή την πόλη;
Ηταν εξαιρετική η πρωτοβουλία του Θάνου Μικρούτσικου τότε, το Δίκτυο πόλεων. Βέβαια δεν ξέρω που βρίσκεται σήμερα, αλλά όσοι πολεμάνε με νύχια και με δόντια να κρατήσουν κάτι, το κρατούν. Η εικόνα που έχω σχηματίσει είναι όσα σας είπα πριν από λίγο, περιγράφοντας τι θα μπορούσε να είναι ο Βόλος. Πιστεύω ότι έχει την δύναμη και θα μπορούσε να αγκαλιαστεί κάθε αξιόλογη προσπάθεια, εάν επικοινωνούνταν σωστά προς τους νέους ανθρώπους. Δυστυχώς, δεν επικοινωνούνται σωστά αυτά τα πράγματα και οι νέοι άνθρωποι τείνουν, μέσω της ευτέλειας που πριμοδοτεί η τηλεόραση, να θεωρούν αυτά που γίνονται ντεμοντέ και κουλτουριάρικα, και να μην ενδιαφέρονται. Θα μπορούσε ο Βόλος να είναι ένας πυρήνας όπου θα συμβούν πολύ σοβαρά πολιτιστικά γεγονότα, τα οποία δεν θα είχαν μόνο βολιώτικη εμβέλεια, θα ’χαν πανελλαδική και ίσως πανευρωπαϊκή εμβέλεια.
-Ο δεύτερος κύκλος συνεργασίας που ολοκληρώθηκε αισίως, θα έχει συνέχεια στο πεδίο των συμπράξεών σας με τη Συμφωνική του Βόλου;
Εγώ δεν θα ’λεγα ότι ήταν συνεργασία η δεύτερη, ήταν απλά μια συμμετοχή μου εκ των ενόντων. Την αντιμετωπίζω όμως ως εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ουσιαστική. Είναι πραγματικά πάρα πολύ καλό σύνολο και δεν μένει παρά να βρούμε νέους ενορχηστρωτές, ανθρώπους δηλαδή με γνώση και φαντασία, ώστε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την Συμφωνική Ορχήστρα, να μην είναι ένα σύνολο κάπως μακρινό για τους νέους ανθρώπους, αλλά μια ζωντανή πηγή μουσικής που θα την προσεγγίσουν και οι νεώτεροι άνθρωποι.
-Μέσα από την μέχρι τώρα καλλιτεχνική σας πορεία είναι εμφανές ότι παρακολουθείτε τις σύγχρονες εξελίξεις, επικοινωνείτε με τους νέους, υιοθετείτε νέα ρεύματα. Με βάση τα παραπάνω, πού σας οδηγούν τα καλλιτεχνικά σας βήματα;
Εφόσον υπάρχει αυτός ο διάλογος, εγώ θα εξακολουθώ να υπάρχω. Οταν αισθανθώ ότι ο διάλογός μου με τους νέους ανθρώπους έχει παύσει, δεν θα με ξαναδείτε να τραγουδώ. Οσον αφορά το χειμώνα, θα κάνω μια θαυμάσια συνεργασία με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, με την οποία είχα συνεργαστεί πριν από χρόνια κι ένα νέο συγκρότημα, τους “Ιμάμ Μπαϊλντί” και θα κάνουμε μια συνάντηση στο “Vox”, ένα χώρο που είναι πολύ φιλικός και τον αισθάνομαι σαν το σπίτι μου, αλλά ο οποίος θα ’ναι εξαιρετικά ανανεωμένος, για θα δεχτεί τον κόσμο σε μια πρόταση διασκέδασης που προσπαθούμε να είναι διαφορετική από αυτό που συμβαίνει. Η διασκέδαση για τον Ελληνα είναι τρόπος ζωής, οπότε θεωρώ ότι έχουμε καθήκον όταν κάνουμε αυτή την δουλειά, να την κάνουμε όσο μπορούμε καλύτερα, διότι είναι μέρος του πολιτισμού μας. Γι’ αυτό και εξακολουθώ να ασχολούμαι με όσα προανέφερα, γιατί θεωρώ ότι δεν πρέπει να παραδοθούν αυτοί οι χώροι στην ευκολία και στο συρμό.
-Εχοντας την εμπειρία της συμμετοχής στο πολιτιστικό κομμάτι των Ολυμπιακών Αγώνων, υπάρχει πιθανότητα συμμετοχής και στην Πολιτιστική Μεσογειάδα;
Δεν έχω καν σκεφτεί κάτι τέτοιο. Η συμμετοχή μου στην τελετή των Ολυμπιακών έγινε πολύ αυθόρμητα όταν μας ζητήθηκε να συμμετέχουμε και να συμπράξουμε σε κάτι που εθνικά μας έκανε να νιώθουμε υπερήφανοι. Ετσι λοιπόν για την πατρίδα μας πήγαμε όλοι μας σαν εθελοντές, να συμπράξουμε σε αυτή την ιστορία. Από κει και έπειτα δεν ξέρω τι μέλλει γενέσθαι.
-Το Πήλιο της καρδιάς σας είναι ησυχαστήριο και πηγή έμπνευσης για σας;
Το Πήλιο είναι η καρδιά μου. Δεν είναι απλά ένα κομμάτι της καρδιάς μου, το Πήλιο ήταν, είναι και θα είναι η καρδιά μου. Το σπίτι μου είναι στην περιοχή των Αφετών και βρίσκομαι εκεί από την περίοδο 89-90. Μετά από τόσα χρόνια είμαστε σαν συγχωριανοί, με τους ντόπιους.
-Μετά από τόσα χρόνια νιώθετε πλέον ότι είστε αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της περιοχής;
Απόλυτα. Το Πήλιο, όπως προανέφερα, είναι η καρδιά μου δεν είναι απλά ένα κομμάτι της καρδιάς μου. Κι ο Βόλος γενικά είναι μια περιοχή της Ελλάδας όπου αισθάνομαι πάρα πολύ καλά, όπου αισθάνομαι τους ανθρώπους να φέρουν την δόνηση αυτή που μου πάει, που είναι επιπέδου. Είναι συνειδητοί κάτοικοι, αγαπούν τον τόπο τους, είναι νοικοκυραίοι, είναι άνθρωποι που δεν επέτρεψαν, παρ’ όλες τις αντιξοότητες που αντιμετώπισαν, να πληγεί η περιοχή τους και αυτό τους τιμά και με κάνει να τους εκτιμώ ακόμη περισσότερο.
