ΤΟΠΙΚΑ

Τι Πανεπιστήμιο θέλουμε ;

τι-πανεπιστήμιο-θέλουμε-851206

“Παιδεία εν καμίνω” ήταν χθες ο κύριος τίτλος αθηναϊκής εφημερίδας, σε μία προσπάθεια να αποτυπωθεί το θερμό κλίμα που επικρατεί στους κόλπους της πανεπιστημιακής κοινότητας. Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά τους τελευταίους μήνες. Και το κυριότερο μιλούν άπαντες , οι περισσότεροι από τους οποίους δεν γνωρίζουν τις διαφοροποιήσεις που έχουν σημειωθεί στο ελληνικό Πανεπιστήμιο, από τότε που εφαρμόστηκε ο Νόμος του ΄82 με τον οποίο λειτουργούν έκτοτε τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Εκείνο που κυρίως παραγνωρίζεται είναι ότι ο νόμος εκείνος ήταν απόρροια του πνεύματος της εποχής , σε μία χώρα που έβγαινε από μία επτάχρονη δικτατορία από την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου και όπου από άκρη σε άκρη υπήρχε το παλλαϊκό αίτημα για ευρεία εμπέδωση των δημοκρατικών ελευθεριών σε όλους τους χώρους.
Έκτοτε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα πανεπιστήμια έχουν πάψει να είναι εργαστήρια των ερευνητών ή χώροι διάδοσης των ιδεών. Επιπλέον τα ΑΕΙ τα τελευταία χρόνια έχουν πάψει να είναι και χώροι όπου το πτυχίο αποτελεί εκ των προτέρων διαβατήριο για την επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχιούχων.
Όλες αυτές οι αλλαγές ελάχιστα λαμβάνονται σήμερα υπόψιν από όσους παίρνουν τις αποφάσεις για το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Ίσως γι΄ αυτό το Πανεπιστήμιο σήμερα εκείνο που έχει περισσότερο απ΄ όλα ανάγκη είναι να προσδιορίσει τη φυσιογνωμία που θέλει να έχει, σε μία Παιδεία που μόνον δωρεά δεν είναι, αν κρίνουμε και από τα χθεσινά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΓΣΕΕ και η οποία κάνει λόγο ότι τα ελληνικά νοικοκυριά δαπανούν για τις ανάγκες εκπαίδευσης των παιδιών τους ποσά ύψους 25 δις ευρώ!!!

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου