Ρεύματα κλασικής φωτογραφικής δημιουργίας

“Ρεύματα κλασικής δημιουργίας” παρουσιάζουν έντεκα διακεκριμένοι φωτογράφοι, μεταξύ αυτών οι Ζημέρης και Λέτσιος, στην έκθεση που παρουσιάζεται στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης. Τα έργα μπορούν να ιδωθούν μέσα από πέντε ενότητες που τιτλοφορούνται: «Μάσκα και Σώμα», «Ύλη και φόρμα», «Άνθρωπος και τοπίο», «Πορτρέτο και μνήμη», «Μηνύματα και ντοκουμέντα». Τα τοπία της υπαίθρου του βολιώτη φωτογράφου Δημήτρη Λέτσιου, αναδεικνύουν τα φωτογραφικά στερεότυπα της εποχής που υπακούουν στον απλοϊκό, ρομαντικό αισθητισμό, το λυρισμό και τη γραφικότητα, σήμα κατατεθέν της ερασιτεχνικής παραγωγής διεθνώς εκείνη την εποχή. Φωτογραφίες όπου απεικονίζονται μεγάλες εκτάσεις, μορφές της φύσης, ατμοσφαιρικά παραθαλάσσια πανοράματα και ειδυλλιακές δύσεις χωρίς την ανθρώπινη
παρουσία. Ο Λέτσιος μέλος της Περιηγητικής Λέσχης Βόλου και του Ορειβατικού Συνδέσμου
συνδεδεμένος με το φυσιολατρικό πνεύμα της εποχής μας παραπέμπει ασυνείδητα στο αρκαδικό
όραμα, διατηρώντας το τοπίο φυσικό και ανόθευτο από τα σημάδια του συγχρόνου πολιτισμού.
Στην τέταρτη ενότητα, με τίτλο «Πορτρέτο και μνήμη», συναντούμε τα πορτρέτα στο στούντιο του Κωνσταντίνου Ζημέρη – επαγγελματία τοπιογράφου και πορτρετίστα από το Βόλο, τα οποία συνθέτουν την εικόνα μιας κοινωνίας τη δεκαετία του 1940-1950 και ξεχωρίζουν χάρη στη φυσικότητα και την αμεσότητα που έχουν. Στέκονται ίσια και μας κοιτάνε με σοβαρότητα και αυθορμητισμό. Τα πρόσωπα και οι στάσεις τους αναδύουν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας τους και προδίδουν τις μεταξύ τους σχέσεις. Οι άνθρωποι που φωτογραφίζει ο Ζημέρης δεν είναι απρόσωπες μορφές ενός νοσταλγικού παρελθόντος, αλλά ζωντανά πρόσωπα που αφηγούνται τις εμπειρίες και τις γνώσεις τους για κάτι ζωντανό, που απλώς έχει περάσει.
Στις φωτογραφίες του Σπύρου Μελετζή, αντίστοιχα, ο οποίος συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους φωτογράφους της γενιάς του – αναδεικνύονται πρόσωπα απλών ανθρώπων της υπαίθρου. Στο μεταπολεμικό αυτό έργο του ο Μελετζής δεν αποφεύγει την ήδη διαμορφωμένη – από την περίοδο της Αντίστασης –καλλιτεχνική κατεύθυνση· μια κατεύθυνση που ακολουθεί το ίδιο ηρωικά μνημειακό ύφος, συνδυασμένο με ένα κράμα δυναμισμού και αισιοδοξίας για τη ζωή. Πράγματι στο έργο του κανένα στοιχείο δεν μοιάζει να αμαυρώνει το ειδυλλιακό τοπίο αυτής της χώρας της οποίας οι κάτοικοι ζουν αρμονικά μεταξύ τους και με το περιβάλλον τους.