Πρέπει να είναι απλό, ακόμα και αν γίνεται με ηθελημένη προσπάθεια, το να αποστασιοποιηθεί κανείς από μια τόσο άθλια κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Βέβαια είμαι ο πρωθυπουργός, κύριος και αποκλειστικός υπεύθυνος της κατάστασης αυτής, η οποία στο κάτω κάτω οφείλεται στην πολιτική που εφαρμόζω. Σε λίγο φτάνουν οι κάμερες, αλλά τι πολιτικός θα ήμουν, αν δεν κατάφερνα να πείσω τον αδαή λαό ότι ο μόνος που δεν φταίει για την κατάσταση αυτή είμαι εγώ;
Ας προετοιμαστώ λοιπόν. Σηκώνομαι αποφασιστικά από την πολυθρόνα μου, βηματίζω γρήγορα γύρω από το γραφείο, τρέχω στο παράθυρο και το ανοίγω διάπλατα να με χτυπήσει ο αέρας, ξεμουδιάζω το κεφάλι και τον τράχηλο, τεντώνω τους μύες, βγάζω τις απαραίτητες κραυγές για να είναι στρωτή η φωνή μου, δίνω λάμψη στα μάτια μου, χαμογελώ. Προετοιμάζομαι για κάθε συναίσθημα, θα καλωσόριζα θερμά κάθε καλοπροαίρετη και εποικοδομητική κριτική, αν ήταν να μη βλάπτει εμένα προσωπικά, θα ανεχόμουν τις αιτιάσεις κατά των αντιπάλων μου, θα ρουφούσα με βαθιές γουλιές ικανοποίησης, αψηφώντας κόπο και χρόνο, τις ερωτήσεις που ευγενικά παρακάλεσα να συμπεριληφθούν στο ερωτηματολόγιο των δημοσιογράφων, καθώς και τα όσα λέγονται εναντίον προηγούμενων κυβερνήσεων.
Όμως ακόμα κι αν όλα γίνουν όπως τα προδιαγράφω, με το παραμικρό λάθος, που είναι αναπόφευκτο, αυτή η απλή υπόθεση θα αρχίσει να σκοντάφτει, κι εγώ, διαγράφοντας έναν κύκλο γύρω από ευθύνες άλλων, θα αναγκαστώ να επιστρέψω στα έργα και τις ημέρες μου. Πώς θα απαντήσω τότε στις ερωτήσεις; Δεν έχω κάνει τίποτα το ωφέλιμο, πέρα από την τρέχουσα διαχείριση• το άθροισμα των έργων μου είναι ένα σωρό τίποτα. Θα μου άρεσε να συνεχίσω να πορεύομαι με μια παρέα τίποτα. Φυσικά ως πρωθυπουργός, πώς αλλιώς! Όμως οι απαντήσεις μου εν προκειμένω θα είναι καταστροφή, όσο έξυπνες κι αν είναι και -ποιος το ξέρει;- ίσως σηματοδοτήσουν την αρχή του τέλους μου.
Γι’ αυτό είναι πιο συνετό να κάνει κανείς πως δεν καταλαβαίνει, να συμπεριφερθεί σαν αδρανής μάζα: Ακόμα κι αν ο ίδιος αισθάνομαι ότι τα πάντα κυλούν ευνοϊκά, δεν πρέπει να αφεθώ και να πάρω θέση στα επικίνδυνα θέματα –κι εδώ που τα λέμε, ποια θέματα δεν είναι επικίνδυνα; Ναι, αυτό θα κάνω, δεν θα αφήσω να με παρασύρει ο άνεμος αν δεν είναι απολύτως αναγκαίο, θα περιοριστώ μόνο να λέω ανώδυνα πράγματα και να κοιτάζω χαμογελαστός την κάμερα με ευχάριστο βλέμμα –μερικοί θα το πουν ζωώδες, αλλά τι να γίνει, οι προκατειλημμένοι ποτέ δε λείπουν- κι αυτό που θα εκπέμπω θα είναι ότι δεν νιώθω καμιά μεταμέλεια, καμιά τύψη για όσα δεν έχω κάνει και τη ζημιά που επέφεραν εκείνα που υλοποίησα, με λίγα λόγια θα στραγγαλίσω με το ίδιο μου το χέρι ό,τι έχει απομείνει ακόμα όρθιο από την πραγματικότητα, δηλαδή, θα αυξήσω κι άλλο την ακραία σύγχυση που επικρατεί όσον αφορά στα έργα και τις ημέρες μου και δεν θα αφήσω τίποτα εκτός αυτής.
Χαρακτηριστική σκηνή μιας τέτοιας κατάστασης είναι μετά το πέρας της συνέντευξης οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί της τηλεόρασης που αποχωρούν σαν ζεματισμένοι.
Προετοιμασία πρωθυπουργού για τηλεμαχία
