Ο βιβλιοπώλης

Λοιπόν, σ’ αυτή την πόλη το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι βιβλιοπώλης. Είναι πολύ απλό. Διαλέγεις τα βιβλία• κακά βιβλία οπωσδήποτε, αλλά εσένα δε σου πέφτει λόγος. Ερωτικές περιπέτειες, κάμποσα ιστορικά και θρησκευτικά βιβλία και σχολικά επίσης, πάρα πολλά σχολικά. Όχι πολλά παιδικά ούτε και σοβαρά βιβλία. Και μη με ρωτήσετε αν θεωρώ τα ιστορικά βιβλία ή τα θρησκευτικά μη σοβαρά, μου βάζετε στο στόμα πράγματα που δεν είπα.
Όσα ανέφερα προηγουμένως, ισχύουν όλα υπό μία προϋπόθεση. Τα βιβλία να έχουν τέτοια επιτυχημένη διαφήμιση, ώστε να είναι μπεστ σέλερ. Μπεστ σέλερ αποκλειστικά, το καθένα βέβαια στο είδος του. Θρησκευτικά βιβλία που σου προσφέρουν την απόλυτη αλήθεια, ιστορικά που η εκδοχή τους για τα γεγονότα δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, σχολικά που σου εγγυώνται με λίγο κόπο την επιτυχία στις εξετάσεις, μυθιστορήματα όπου φτωχοί εργάτες κοιμούνται με τις γυναίκες των αφεντικών χωρίς καμιά συνέπεια, μυθιστορήματα με αγνές κοπέλες που καταφέρνουν να μεγαλώσουν άσπιλες μέσα σε μια γειτονιά όπου όλοι οι υπόλοιποι κυλιούνται στο βούρκο, κοντολογής βιβλία τολμηρά και πρωτότυπα. Ειδικά η επιλογή μυθιστορημάτων που να πληρούν τους δύο αυτούς όρους είναι ευκολότατη. Δεν έχεις παρά να βρεις στις σελίδες τους πράγματα εντελώς απίθανα, ανακατεμένα με λίγο σεξ. Ως προς τη δοσολογία του τελευταίου δεν παίρνω όρκο και τώρα που το καλοσκέφτομαι, όσο περισσότερο σεξ έχει η συνταγή, τόσο το καλύτερο για τις πωλήσεις.
Έπειτα το επάγγελμα του βιβλιοπώλη στην πόλη μας δεν απαιτεί μεγάλο κόπο. Εννιά φορές στις δέκα αρκεί να διαβάσεις την περίληψη στο εμπορικό φυλλάδιο, μισή σελίδα στην αρχή, μία στη μέση κι εξάπαντος την τελευταία παράγραφο, για να σχηματίσεις μια ικανοποιητική ιδέα για το περιεχόμενο του βιβλίου –όση χρειάζεται για να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις του βιβλιόφιλου που θα υπέκυπτε στον πειρασμό να ρωτήσει για τη γνώμη σου. Αν και εδώ που τα λέμε, τις περισσότερες φορές δεν χρειάζονται τόσα πολλά. Αρκεί μια εντυπωσιακή εικόνα στο εξώφυλλο και το όνομα το συγγραφέα, οπωσδήποτε υπερτονισμένο από τον εκδοτικό οίκο -και φυσικά από σένα- και το θαύμα παίρνει σάρκα και οστά: τα πιο μεγάλα σκουπίδια, γνωρίζουν τις πιο τρελές πωλήσεις. Είναι ακριβώς η απόδειξη πως οι άνθρωποι στην πόλη μας δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να διαβάσουν ένα καλό βιβλίο• θέλουν να πάρουν το βιβλίο που τους συστήνει ο τάδε διάσημος κριτικός, το βιβλίο που είναι της μόδας και που μπορούν να εκπλήξουν την παρέα τους αναφέροντάς το, και δε δίνουν πεντάρα τσακιστή για την ποιότητα.
Κάτι που δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής σου είναι ο εντυπωσιασμός. Παίρνεις μια ντάνα διαφημιστικά φυλλάδια του εκδοτικού οίκου και χώνεις σε όλα τα βιβλία κι από ένα. Κανένας βιβλιόφιλος στην πόλη μας δεν αρνιέται ποτέ τους φανταχτερούς τίτλους των βιβλίων και το όνομα του συγγραφέα -αν είναι ξενικό, τόσο το καλύτερο- τυπωμένα πάνω στο γυαλιστερό χαρτί. Οι λίγες φράσεις που είναι γραμμένες για κάθε βιβλίο, είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται για το είδος των βιβλιόφιλων της πόλης μας. Οι περισσότεροι μετά από λίγον καιρό έχουν αποστηθίσει ονόματα και τίτλους χωρίς να έχουν διαβάσει τα βιβλία, καμώνονται όμως πως υπάρχουν από καιρό στη βιβλιοθήκη τους, με αποτέλεσμα να γίνεται τέτοιος ντόρος, ώστε έρχεται στιγμή που ξεπουλάς κάθε λογής πατάτα μέχρι να πεις κύμινο.
Μ’ αυτό το σύστημα και κάμποσα άλλα κόλπα που δεν τα μαρτυράω, γιατί δε γίνεται να βγάλω στη φόρα όλα τα μυστικά του επαγγέλματος, τα πράγματα για έναν βιβλιοπώλη πηγαίνουν υπερβολικά καλά σε μια πόλη σαν τη δικιά μας. Τόσο καλά, που διεκπεραιώνει τη δουλειά του μηχανικά και έχοντας ξεκούραστο μυαλό, μπορεί να διαβάσει κι ένα καλό βιβλίο, αρκεί να μπει στον κόπο να το δανειστεί από κάποια Βιβλιοθήκη.