Διενέργεια Ε.Δ.Ε. ζητάει η παράταξη «Δρόμος Ανατροπής» από την Περιφέρεια Θεσσαλίας
Το Φράγμα Παναγιώτικο καταρρέει. Ενα έργο που κατασκευάστηκε για την κάλυψη των υδροδοτικών αναγκών του Νοτίου Πηλίου είναι ουσιαστικά άχρηστο εξαιτίας των τεράστιων διαρροών νερού, τον τελευταίο ένα χρόνο σχεδόν. Εντονη είναι η ανησυχία για την κάλυψη της υδροδότησης των οικισμών του Δήμου Νοτίου Πηλίου ακόμη και για την ίδια την ασφάλεια των κατοικημένων περιοχών γύρω από το φράγμα.
Το πόρισμα – κόλαφος του ΓΕΩΤΕΕ Κεντρικής Ελλάδας έρχεται να ρίξει φως στα αίτια των αστοχιών. Με βάση δε το συγκεκριμένο πόρισμα αλλά και το γεγονός ότι το έργο έχει καταστεί ουσιαστικά άχρηστο, η παράταξη «Δρόμοι Ανατροπής», φέρνουν με ερώτησή τους το θέμα στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Θεσσαλίας, την ερχόμενη Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου.
Στην ερώτησή τους, οι περιφερειακοί σύμβουλοι Γιώργος Σταμπουλής, Ηρώ Διώτη και Στέλιος Αναστασόπουλος, ζητούν μεταξύ άλλων από τον Περιφερειάρχη Θεσσαλίας, Κώστα Αγοραστό να ξεκινήσει διοικητικές έρευνες, προκειμένου να αποδοθούν ευθύνες νομικές και οικονομικές, σε όσους ευθύνονται για την κατάληξη αυτής της μεγάλης σε χρόνο και χρήμα επένδυσης που «αποτελεί μνημείο του σάπιου πολιτικού συστήματος».
Οι «Δρόμοι Ανατροπής», αναφέρονται σε όλο το χρονικό κατασκευής του έργου, αλλά και στο πόρισμα του ΓΕΩΤΕΕ.
Το φράγμα ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1999 χωρίς έγκριση περιβαλλοντικών όρων, μετά από δύο μελέτες, η πρώτη εκ των οποίων ξεκίνησε το 1986 από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και η δεύτερη το 1997. Μετά τα προβλήματα που προέκυψαν από κατολισθήσεις, το 2001 ανατέθηκε μελέτη τροποποίησης της τελευταίας. Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για το δίκτυο μεταφοράς του νερού από το φράγμα εγκρίθηκε το 2004 και έληξε το 2014.
Αργότερα ανατέθηκε η διαχείριση του φράγματος και του δικτύου σε Φορέα Διαχείρισης και τελικά στο Δήμο Νοτίου Πηλίου (τότε Δήμο Αφετών).
Στο πρόσφατο πόρισμα του ΓΕΩΤΕΕ Κεντρικής Ελλάδας, όπου μελετήθηκαν τα αίτια των αστοχιών που παρουσιάστηκαν στο Φράγμα «Παναγιώτικο», τεκμηριώνεται η άποψη της ουσιαστικής του αχρήστευσης. Επίσης δημιουργούνται ερωτηματικά για την αναγκαιότητα ανάθεσης το 1997 από το Υπουργείο Γεωργίας νέας μελέτης σε Τεχνικό Γραφείο και αλλαγής του αρχικού σχεδιασμού του.
Επίσης, στοιχειοθετείται ο κίνδυνος θραύσης του Φράγματος λόγω της εντελώς λανθασμένης αλλαγής του σχεδιασμού του, 200 μέτρα μακριά από την αρχική θέση που είχε προταθεί από το ΑΠΘ και χωρίς να αξιολογηθεί ότι σε σεισμογενείς περιοχές, επιβάλλεται να αποφεύγονται τελείως οι άκαμπτες κατασκευές.
Επιπλέον διαπιστώθηκε ότι το φράγμα θεμελιώθηκε σε σαθρό έδαφος. Οι διαπιστώσεις μάλιστα των γεωτεχνικών γεωτρήσεων αγνοήθηκαν και δεν καταγράφηκαν στο γεωλογικό χάρτη.
Σήμερα, από το φράγμα διαπιστώνονται «τεράστιες διαρροές νερού που ανέρχονται στο ύψος των 1,3×106 m3, διαρροές οι οποίες έχουν ελαχιστοποιήσει έως εξαφανίσει την ωφέλιμη χωρητικότητα του Ταμιευτήρα και την ωφέλεια του Φράγματος, οφείλονται σύμφωνα με το ΓΕΩΤΕΕ στην πλημμελή στεγανοποίηση της διαπερατής βραχόμαζας τόσο στις θέσεις έδρασης του Φράγματος και των αντερεισμάτων του όσο και στη θέση θεμελίωσης του Υπερχειλιστή στο βόρειο δεξιό αντέρεισμα. Ετσι, σύμφωνα πάντα με το πόρισμα του ΓΕΩΤΕΕ, η αστοχία αυτής της κατασκευής φαίνεται με τα μέχρι τώρα στοιχεία ότι είναι γεγονός μη αναστρέψιμο με κάποιο έργο παρέμβασης και βελτιστοποίησης, αφού η βραχόμαζα βρίσκεται ήδη σε κατάσταση κορεσμού».
