Ο κατεργάρης

Από καταβολής κόσμου υπάρχουν δυο κατεργάρηδες Οδυσσείς. Ο ένας αφήνει εποχή στις μέρες μας για την κατεργαριά του και ονομάζεται Οδυσσέας Π. Έχει γίνει αντικείμενο θαυμασμού από όλους κι είναι μεγάλος άνδρας με μικρό τρόπο. Ο άλλος έδωσε το όνομά του στο έπος του Ομήρου κι υπήρξε μεγάλος άνδρας με τον μέγιστο δυνατό τρόπο.
«Η κατεργαριά» συνηθίζει να λέει ο σύγχρονος Οδυσσέας «είναι κάτι το φυσικό. Η κίσσα κλέβει• η αλεπού κάνει πονηριές• η νυφίτσα κάνει μπαγαποντιές• ο άνθρωπος, και μάλιστα υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι υποχρεωμένος να κάνει κατεργαριές».
Ως κατεργάρης ο Οδυσσέας προβαίνει σε ενέργειες μικρής κλίμακος. Ξεκινά από την κλοπή ενός αφρού ξυρίσματος από το σούπερ μάρκετ και φτάνει στην πληρωμή λιγότερων χρημάτων για ένα καρβέλι ψωμί. Το τελευταίο γίνεται με την αλάνθαστη μέθοδο της προφάσεως: κρατά στο χέρι πενήντα λεπτά και ψάχνει απεγνωσμένα και για πολλή ώρα τις τσέπες του να βρει ένα κέρμα των είκοσι, ώσπου ο φούρναρης, υπό την πίεση των αγριωπών βλεμμάτων όσων περιμένουν στη σειρά, αγανακτεί και του δίνει το ψωμί κοψοχρονιά. Με την κλασική μέθοδο του άδειου πακέτου εξασφαλίζει τουλάχιστον τα τρία τέταρτα των τσιγάρων της ημέρας και με την επίσης κλασική μέθοδο του λαθραναγνώστη γλυτώνει τα λεφτά για την εφημερίδα.
Ο Οδυσσέας μας είναι ένας καλλιτέχνης κι αυτό διότι οι άπειρες επινοήσεις του έχουν ως βάση τους το μεγάλο του ενδιαφέρον για την κατεργαριά. Το ενδιαφέρον αυτό είναι επίκτητο∙ αποκτήθηκε σιγά σιγά με τον καιρό και μεγάλωσε όσο οι κατεργαριές αύξαιναν. Αρνείται να εξαπατήσει χάριν της εξαπάτησης και μόνο. Απολαμβάνει τη σύλληψη του σχεδίου. Επινοεί κι ελίσσεται. Ακόμα κι αν η οικονομία καταρρεύσει, δε δίνει δυάρα τσακιστή. Ξέρει πως κάτι θα γεννήσει το κεφάλι του, κι ενώ όλοι θα βυθίζονται, αυτός θα επιπλεύσει.
Εκ παραλλήλου είναι τολμηρός. Κατακτά τα πάντα με εφ’ όπλου λόγχη. Δεν φοβάται τα μισόλογα της παρέας ούτε την κραυγαλέα δυσαρέσκεια των αγνώστων με τους οποίους έχει δοσοληψίες. Με κάπως λιγότερη σύνεση θα είχε γίνει της καρπαζιάς• με μια στάλα λιγότερη γαλιφιά κατάπτυστος• με ένα δυο δράμια περισσότερο μυαλό πολιτικός. Υπολογίζει στην εντέλεια τα πάντα. Ποτέ δεν πέφτει έξω, εκτός από τις σπάνιες φορές που θα τον πετάξουν έξω από την πόρτα. Είναι ψύχραιμος σαν νεροκολόκυθο. Είναι ήρεμος σαν το χαμόγελο του Μητσοτάκη και εύκολος, πανεύκολος, σαν ορισμένες κυρίες που βρίσκονται μόνες τους σε περιβάλλον όπου δεν υπάρχουν φίλοι και γνωστοί.
Μια κατεργαριά που διεκπεραίωσε άψογα προσφάτως είναι η ακόλουθη: αφού πρώτα εντοπίστηκε κάποιος γόνος πλούσιας οικογενείας, ένας ευκαιριακός συνεργός του μετά το σχόλασμα του φροντιστηρίου όρμησε στο παιδί, δήθεν να το ληστέψει. Επενέβη ο Οδυσσέας, έδωσε ένα ψεύτικο ξυλοφόρτωμα στο φίλο κι οδήγησε τον νεαρό στο σπίτι των γονέων του, όπου υποκρίθηκε τον χτυπημένο που είναι παράλληλα άνεργος. Φυσικά η οικογένεια μαζί με την ευγνωμοσύνη της του έδωσε κι ένα καλό ποσό.
Οι απαρχές της κατεργαριάς για το σύγχρονο Οδυσσέα ανάγονται στις απαρχές της οικονομικής κρίσης. Μην μπορώντας να τα βγάλει πέρα, άρχισε να μηχανεύεται διάφορους τρόπους για να επιζήσει. Τώρα έχει τόσο πωρωθεί με τούτη την κατάσταση, που όταν τελειώνει η δράση της ημέρας, γυρνάει στο σπίτι του, βγάζει τα ρούχα του, σβήνει το φως, ξαπλώνει στο κρεβάτι του και χαμογελάει σαρκαστικά, γιατί κατεργαριά δίχως σαρκαστικό χαμόγελο δε γίνεται, όπως διατείνεται ο ίδιος.