Σήμερα , μέσα σε κλίμα έντονων αντιδράσεων των φοιτητών, σημαντικής μερίδας της πανεπιστημιακής κοινότητας, ψηφίζεται ο νόμος-πλαίσιο για τα ΑΕΙ. Και καλά ο Νόμος θα ψηφιστεί, τα Πανεπιστήμια όμως θα ανοίξουν; Εάν οι φοιτητές αποφασίσουν να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους, ποιος θα έχει την αποκλειστική ευθύνη; Μόνον οι φοιτητές ή και η Κυβέρνηση που εξαντλεί την πυγμή της στις πλάτες της νέα γενιάς , κατοχυρωμένη πίσω από τις δημοσκοπήσεις της “σιωπηρής πλειοψηφίας”; Μία… πλειοψηφία που δεν αντέχει τη διαφορετικότητα της άποψης και τις συγκρούσεις στο πεδίο των πολιτικών ιδεών και των κοινωνικών αγώνων και η οποία διαχρονικά συντάσσεται με τις διαθέσεις της εκάστοτε καθεστηκυίας τάξης , αρνούμενη να απεμπολήσει κατ ελάχιστον από τα κεκτημένα και να ενδώσει στον πειρασμό του καινούργιου. Το καινούργιο που τις περισσότερες ευνουχίζεται, συκοφαντείται και λοιδορείται, επειδή υπερβαίνει τα εσκαμμένα και επειδή δεν ταυτίζεται με τις επιλογές του κομφορμισμού, του εγώ και του ωχ βρε αδελφέ, που τείνει να εξελιχθεί σε ανίατη ασθένεια για τη σύγχρονη κοινωνία.
Και αν όλα, τω όντι, καλώς είναι καμωμένα, γιατί η Πολιτεία δεν υιοθετεί την άποψη της …“σκληροπυρηνικής “ ΠΟΣΔΕΠ, που ζητά την πλήρη και την αποκλειστική τους απασχόληση, για να αποτινάξουν έτσι και τη… ρετσινιά των ιπτάμενων και των αερομεταφερόμενων καθηγητών;
Ο νόμος – πλαίσιο
