Η βραβευμένη ταινία με τίτλο “Χιόνι” θα προβληθεί απόψε στις 9.30 μ.μ στο Αχίλλειον, γράφοντας τη συνέχεια του φετινού κύκλου “Σινέ-Μεσόγειος”. Η ταινία που απέσπασε το Μέγα Βραβείο στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ των Καννών 2008, είναι μια συμπαραγωγή Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, Γερμανίας, Γαλλίας και Ιράν και σκηνοθετείται από την Αΐντα Μπέγκιτς. Το σενάριο συνυπογράφουν οι Αΐντα Μπέγκιτς, Ελμα Τατάραγκιτς και τους χαρακτήρες του έργου ενσαρκώνουν οι Ζάνα Μαριάνοβιτς, Τζάσνα Ομέλα Μπερί, Σαντζίντα Σέτιτς, Βάσνα Βάζιτς, Ιρένα Μουλάμουχιτς, Εμίρ Χατζιχαφισβέτζοβιτς.
Βοσνία 1997. Ο εμφύλιος έχει τελειώσει και στο κατεστραμμένο από τον πόλεμο χωριό Σλάβνο ζουν τέσσερις νέες και δύο ηλικιωμένες γυναίκες, τέσσερα μικρά κορίτσια, ένας ηλικιωμένος άντρας κι ένα μικρό αγόρι. Τα μέλη των οικογενειών τους έχουν σκοτωθεί, οι σοροί τους ωστόσο δεν έχουν ακόμη βρεθεί. Ζώντας με τις αναμνήσεις των αγαπημένων τους προσώπων, οι γυναίκες δημιούργησαν έναν ιδιαίτερο κόσμο, μέσα στον οποίο οι απόντες είναι εντούτοις παρόντες. Το Σλάβνο είναι ένα χωριό αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο και το πρώτο χιόνι φέρνει μαζί του την απειλή της ολοκληρωτικής απομόνωσης. Η 30χρονη Άλμα πιστεύει πως οι λιγοστοί αυτοί κάτοικοι όχι μόνο μπορούν να επιβιώσουν, αλλά ακόμα και να ευημερήσουν, αν αρχίσουν να πουλούν φρούτα και γλυκά σ’ έναν ερημωμένο δρόμο.
Δυο επιχειρηματίες επισκέπτονται ξαφνικά το χωριό και προσφέρουν στους ντόπιους χρηματική αμοιβή για να το εγκαταλείψουν οριστικά. Οι κάτοικοι βρίσκονται μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα: να αποδεχτούν την προσφορά που θα τους έσωζε απ’ την ανέχεια, αλλά θα κατέστρεφε την ψυχή τους; Μια καταιγίδα παγιδεύει τους επιχειρηματίες στο χωριό και τους φέρνει αντιμέτωπους με ένα πρόβλημα πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι περίμεναν: την αλήθεια. Η ζωή έρχεται αντιμέτωπη με το θάνατο, η ειρήνη με τον πόλεμο, το παρελθόν με το παρόν και οι κάτοικοι του Σλάβνο μέσα σ΄ αυτόν τον παραλογισμό προσπαθούν να αντισταθούν στις σειρήνες των ξένων επισκεπτών που τους υπόσχονται να τους γλιτώσουν από τις κακουχίες και να διατηρήσουν την εσωτερική τους ελευθερία. Κινούμενη σε αργούς ρυθμούς, με πολύ καλή φωτογραφία και δυνατές ερμηνείες που εκπέμπουν έντονο ρεαλισμό, η ταινία της ταλαντούχας Αϊντα Μπέγκιτς είναι βαθιά ανθρώπινη και ευαίσθητη, καθώς καταδεικνύει τις τραγικές επιπτώσεις του πολέμου και τις συνέπειες που αυτός έχει στην ψυχοσύνθεση του άμαχου πληθυσμού σε καιρό ειρήνης.
Βραβευμένη ταινία στο Αχίλλειον
