«Η υπερκατανάλωση είναι ένα μεγάλο πρόβλημα στην εποχή μας» αναφέρει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, επισημαίνοντας παράλληλα ότι η περίοδος που διανύουμε θα προσφέρει πεδίο επαναπροσδιορισμού αρχών και αξιών για τους περισσότερους. Μιλώντας στον «Τ» με αφορμή την οικονομική κρίση, ο επικεφαλής της τοπικής Εκκλησίας αναλύει το κοινωνικό έργο που επιτελείται, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «υπάρχει εγρήγορση και πνεύμα ετοιμότητας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί κάθε έκτακτη ανάγκη». Η έννοια της «κοινωνικής αλληλεγγύης» και η πεποίθηση «πρέπει να σταθούμε κοντά στον άνθρωπο» αποτελούν τον θεμέλιο λίθο των προσπαθειών που καταβάλλονται, με γνώμονα και αποδέκτη τον πάσχοντα και αναξιοπαθούντα συνάνθρωπο. Τα «Σπίτια Γαλήνης» που διαρκώς επεκτείνονται σε όλη την περιοχή, οι 1.060 και πλέον μερίδες φαγητού που διανέμονται αδιακρίτως σε όποιον έχει ανάγκη, οι υφιστάμενες κοινωνικές δομές και όσες προγραμματίζονται, συνθέτουν το έργο που επιτελείται στην Μητρόπολη Δημητριάδος.
Παράλληλος στόχος ωστόσο είναι ο προβληματισμός των πιστών και η συμμετοχή των νέων στο πεδίο δράσης που αναπτύσσεται. Μεγαλόπνοος στόχος της τοπικής Εκκλησίας είναι η δημιουργία του Κέντρου Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων στην περιοχή του Αλμυρού και η διεύρυνση γενικότερα των δομών προς όφελος των αναξιοπαθούντων. «Η κρίση μπορεί τελικά να γίνει ευκαιρία για καλύτερες αποφάσεις. Για μας σήμερα είναι κατεξοχήν η ώρα της Εκκλησίας. Εάν αυτή την στιγμή δεν φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων, φοβούμαι ότι δεν θα έχουμε επιτελέσει το έργο μας» επισημαίνει ο κ. Ιγνάτιος, καθιστώντας ταυτόχρονα σαφές ότι «η κρίση είναι το αποτέλεσμα της υπερφίαλης πολιτικής ανθρώπων που θέλησαν να ξαναχτίσουν, χωρίς τέλος, τον πύργο της Βαβέλ».
-Πεδίο προβληματισμού και αυτοκριτικής δημιουργεί στην τοπική Εκκλησία η σύγχρονη εποχή της οικονομικής κρίσης;
Αναμφισβήτητα, όλοι μετέχουμε στην αγωνία αυτής της εποχής, που έχει σχέση με την λεγόμενη οικονομική κρίση. Στην τοπική Εκκλησία ξεκινήσαμε πολύ έγκαιρα την προσπάθεια, όταν πρωταντικρίσαμε τις εικόνες της πείνας στις υπό ανάπτυξη και τις υποανάπτυκτες χώρες και αμέσως εντείναμε τις προσπάθειές μας, προκειμένου να επεκτείνουμε το δίκτυο συσσιτίων και να μην υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ένα πιάτο φαγητό την ημέρα. Αυτό δημιούργησε ετοιμότητα, είχαμε ήδη είκοσι σημεία, εκτός από το «Δος ημίν σήμερον» στον Αγιο Νικόλαο, όπου προσφέραμε φαγητό, το μέτρο επεκτάθηκε σε διάφορες επαρχιακές πόλεις και χωριά όπως το Βελεστίνο, η Αγριά, ο Αλμυρός, η Σούρπη και εγκαινιάζουμε διαρκώς «Σπίτια Γαλήνης» με στόχο να δημιουργηθούν τριάντα σημεία στην περιοχή. Ηδη σήμερα, χωρίς να έχει φτάσει η κρίση ακόμη στην Ελλάδα σε βαθμό που να δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα, προσφέρουμε πάνω από 1060 μερίδες φαγητό την ημέρα, ενώ στο «Δος ημίν σήμερον» υπάρχει διαρκής αύξηση των μερίδων του φαγητού που προσφέρονται χωρίς κατάσταση, αδιακρίτως, σε οποιονδήποτε έχει ανάγκη. Από κει και πέρα, προσπάθειά μας είναι να δημιουργήσουμε κατ’ αρχήν προβληματισμό στους ίδιους τους ανθρώπους, στους πιστούς, στο λαό μας. Πολύ έγκαιρα μιλήσαμε για το τι σημαίνει περιττό και τι απολύτως αναγκαίο και υπογραμμίζουμε στα κηρύγματά μας, όλα αυτά τα χρόνια, ότι η υπερκατανάλωση είναι πλέον ένα μεγάλο πρόβλημα στην εποχή μας.
-Αυτό σημαίνει ότι η Εκκλησία επαναπροσδιορίζει με βάση τα παραπάνω τους κοινωνικούς στόχους της;
Θεωρώ ότι η κρίση θα δώσει την ευκαιρία σε όλους να ξαναπροβληματιστούμε και να ξαναβρούμε αξίες. Βεβαίως δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα όπως θα πρέπει να το αντιμετωπίσει μια κυβέρνηση ή οι πολιτικοί μας. Μπορούμε όμως να σταθούμε κοντά στον άνθρωπο και γι’ αυτό μιλάμε πλέον για πνεύμα αλληλεγγύης. Πρέπει ο καθένας μας να φροντίσει και τον άλλο και ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχουν αυτές οι αξίες. Υπάρχει συγκροτημένη οικογένεια, παρόλο που υφίσταται μεγάλη κρίση, υπάρχει η αλληλεγγύη των οικογενειών. Θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρξει η αλληλεγγύη και μέσα στις ενορίες και μέσα στις μικρές κοινότητες. Προς τα εκεί προσανατολιζόμαστε και προσπαθούμε να μην μείνει κανείς χωρίς συμπαράσταση όπου χρειάζεται. Δημιουργήσαμε την Τράπεζα Ενδυσης, την Τράπεζα Τροφίμων, έχουμε τα συσσίτια, βρισκόμαστε σε διαρκή ετοιμότητα και αναγκαζόμαστε, ίσως συχνότερα, να έχουμε ειδικές δισκοφορίες για συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπου υπάρχουν έκτακτες ανάγκες. Με αυτό τον τρόπο, αυτή την στιγμή, έχω την αίσθηση ότι γενικά, τουλάχιστον στην τοπική μας κοινωνία, υπάρχει μια πρόνοια κοινωνική που δεν είναι μόνο της εκκλησίας, αλλά και των υπολοίπων φορέων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν όλες οι επείγουσες καταστάσεις. Γι αυτό τον λόγο εξάλλου, δίνουμε έμφαση στον κοινωνικό τομέα και βεβαίως στηρίζουμε ψυχικά και πνευματικά τους ανθρώπους, για να καταλάβουν ότι η κρίση μπορεί τελικά να γίνει ευκαιρία για καλύτερες αποφάσεις και πιο ουσιαστική ζωή μέσα στην σημερινή κοινωνία. Για μας, σήμερα είναι κατεξοχήν η ώρα της Εκκλησίας. Εάν αυτή την στιγμή δεν φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων, φοβούμαι ότι δεν θα έχουμε επιτελέσει το έργο μας.
-Η σχέση πιστών και εκκλησίας παραμένει αρραγής ή μεταβάλλεται με βάση τις εκάστοτε εξελίξεις; Οι άνθρωποι που έχουν οικογενειακά, οικονομικά προβλήματα ή προβλήματα υγείας στρέφονται στην Μητρόπολη αναζητώντας λύση;
Είναι το πρώτο που κάνουν. Η κοινωνική μας υπηρεσία που εδρεύει στο Πνευματικό Κέντρο της οδού Καρτάλη, έχει ήδη επανδρωθεί και με νέα πρόσωπα, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την τεράστια ανάγκη που έχουν οι άνθρωποι για συμπαράσταση. Πρέπει δε να σας πω ότι η σχέση πιστών και ποιμαίνουσας Εκκλησίας είναι αρραγής, θερμή και ουσιαστική. Οσες επικρίσεις δημιουργήθηκαν είτε μέσα από πραγματικά προβλήματα, είτε μέσα από την διόγκωση των Μέσων Ενημέρωσης σε τοπικό αλλά και σε επίπεδο επαρχίας, δεν επηρεάζουν το κλίμα. Είναι σημαντικό το γεγονός οι άνθρωποι στην περιοχή μας γνωρίζουν τον Επίσκοπό τους, τον ιερέα τους, τους μοναχούς, τις μοναχές τους, τους ανθρώπους της Εκκλησίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει, θα έλεγα επηρεασμός, από το γενικότερο κλίμα που επικρατεί πολλές φορές στα Μέσα και στην ελληνική κοινωνία. Δεν μας αφήνει βέβαια ανέπαφους, αλλά οπωσδήποτε έχουμε πολύ λιγότερες δυσμενείς συνέπειες. Θα έλεγα μάλιστα ότι ιδιαίτερα αυτό τον καιρό, είναι ιδιαίτερα θερμή η σχέση πιστών και Εκκλησίας και το διαπιστώνουμε αυτό και στους κατανυκτικούς εσπερινούς και στην εξομολόγηση όπου είναι πολυπληθής η προσέλευση. Το σημείο στο οποίο θέλουμε να δώσουμε όμως έμφαση είναι οι νέοι άνθρωποι και γι’ αυτό τον λόγο γίνεται συνεχώς προσπάθεια από το Γραφείο Νεότητας, προκειμένου να έχουμε επικοινωνία με τους νέους. Προσπαθούμε δηλαδή να φέρουμε τα παιδιά κοντά μας προκειμένου να τα ενισχύσουμε, διότι οι νέοι θα υποστούν τις μεγαλύτερες συνέπειες αυτής της κρίσεως.
-Εχει ληφθεί μέριμνα από την Μητρόπολη Δημητριάδος για τους άστεγους, τους άπορους, τους ναρκομανείς;
Για μεν τους ναρκομανείς έχουμε ήδη ένα πρόγραμμα σε εξέλιξη. Πρόκειται για μια προσπάθεια ουσιαστικής συμπαράστασης μέσα από την εκπομπή που μεταδίδεται κάθε Τρίτη 7 με 8 το βράδυ, στο ραδιόφωνό μας, την «Ορθόδοξη Μαρτυρία», η οποία αρχίζει να έχει μεγάλη απήχηση. Συμπαραστεκόμαστε με τον δικό μας τρόπο στους νέους, μέσα από νέους ανθρώπους που πέρασαν από αυτό τον κόσμο, οι οποίοι όμως διασώθηκαν και σήμερα βοηθούν τους συνομηλίκους τους, αλλά και από τους γονείς τους, που έχουν τεράστια εμπειρία και βοηθούν τους γονείς αυτών των παιδιών. Οσον αφορά τους απόρους δεν υπάρχει κανείς που να μείνει χωρίς συμπαράσταση. Στο θέμα των αστέγων δεν έχουμε τεράστιο πρόβλημα αυτή την στιγμή στο Βόλο και στην Μαγνησία και ξέρω ότι ο Δήμος του Βόλου βρίσκεται ήδη σε προσπάθεια ανοικοδόμησης κτιρίου. Από την πλευρά μας είμαστε σε ετοιμότητα και εάν και εφόσον χρειαστεί, θα αντεπεξέλθουμε και σε αυτό.
-Το ερώτημα που γεννάται είναι, αν αξιοποιείται στον βαθμό που θα έπρεπε η εκκλησιαστική περιουσία, προκειμένου να στηριχθεί πρακτικά το κοινωνικό έργο που επιτελείται, αλλά και οι νέοι στόχοι που τίθενται…
Αξιοποιούμε στο έπακρο τα περιουσιακά στοιχεία που έχουμε και χάρη σε αυτά υπάρχει το έργο που σήμερα πραγματοποιείται. Όμως ο μεγάλος μας στόχος και το όραμά μας είναι ένα μεγάλο έργο στην περιοχή του Αλμυρού, που αφορά στην δημιουργία ενός Κέντρου Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων. Είναι ό,τι πιο σημαντικό μπορεί να συμβεί, διότι αφορά στους ανθρώπους οι οποίοι έχουν στο διηνεκές πρόβλημα υγείας και πολλές φορές εγκαταλείπονται. Αυτό το έργο όμως είναι σε συνάρτηση με τις εξελίξεις στο μεγάλο κτήμα στις Νηές. Από την ευνοϊκή εξέλιξη, που πιστεύω ότι θα έχει αυτό το κτήμα τελικά, θα προκύψει αυτό το μεγάλο έργο που συμπεριλαμβάνει και Γηροκομείο και κτίριο για άτομα με ειδικές ανάγκες. Όλα αυτά έχουν σχεδιαστεί, βρισκόμαστε στην διαδικασία της αδειοδότησης για το Κέντρο των Χρονίως Πασχόντων, περιμένουμε όμως τις εξελίξεις σχετικά με της Νηές όπου καταληκτήρια ημερομηνία είναι το 2011 και τότε νομίζω ότι θα αρχίσει κανονικά η ανοικοδόμηση αυτού του έργου που πιστεύω ότι θα καλύψει, σε σημαντικό βαθμό τις ανάγκες που υπάρχουν σε όλη την περιοχή μας. Από την άλλη έχουμε σχεδιάσει ένα κτίριο για φιλοξενία που είναι σε χώρο κοντά στο καινούργιο νοσοκομείο αλλά και αυτό χρήζει χρηματοδότησης, που αυτή την στιγμή δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε να έχουμε. Ελπίζουμε όμως σε προγράμματα που θα προκύψουν από το Δ΄ ΚΠΣ.
-Η Εκκλησία ξεφεύγει δηλαδή από τον παρηγορητικό της ρόλο και παίρνει θέση στην καθημερινή ζωή…
Απόδειξη σε αυτό είναι η δημιουργία του Αθλητικού Συλλόγου «Δημητριάς» που είναι θα λέγαμε η πιο πρόσφατη δράση μας. Αυτή την στιγμή έχουμε μια Ακαδημία ποδοσφαίρου με πενήντα μικρά παιδιά από την περιοχή του Αλιβερίου, τα αγαπημένα μου τσιγγανόπουλα, και ήδη έχει ξεκινήσει και προπονείται σε γήπεδο που μας παραχώρησε και ο Δήμος Βόλου στην Αργώ και ο Δήμος Νέας Ιωνίας εδώ στον Ξηριά που μας εξυπηρετεί άμεσα. Ηδη σαράντα περίπου νέοι αθλούνται και αυτή την στιγμή ο Σύλλογος «Δημητριάς» είναι μια πραγματικότητα και θα έλεγα ότι λειτουργεί αποκλειστικά για τα παιδιά του Αλιβερίου. Δεν ήταν προκαθορισμένη πρωτοβουλία, προέκυψε στην πορεία και την υλοποιήσαμε με πολλή χαρά.
-Υπάρχει αποδοχή αλλά και έντονη αμφισβήτηση ωστόσο στο έργο της Εκκλησίας…
Μην ξεχνάτε ότι και η Εκκλησία αμφισβητείται 2000 και πλέον χρόνια τώρα. Εάν πάψει να αμφισβητείται, εγώ θα ανησυχώ.
-Είναι σημεία των καιρών ή παροδικό φαινόμενο η κρίση που βιώνουμε; Βλέπετε με αισιοδοξία ή με ανησυχία το αύριο;
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι θα περάσει η κρίση με τις λιγότερες συνέπειες για την Ελλάδα. Η κρίση αυτή είναι δυστυχώς το αποτέλεσμα της υπερφίαλης πολιτικής κάποιων ανθρώπων που πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να ξαναχτίσουν τον πύργο της Βαβέλ και ότι αυτό το χτίσιμο δεν θα είχε τέλος. Απεδείχθη όμως για άλλη μια φορά ότι δεν μπορεί κανείς να χτίζει πύργους Βαβέλ χωρίς συνέπειες αλλά και πάλι θα αντέξουν οι άνθρωποι, θα επανεκτιμήσουν πράγματα, θα ξαναβρούμε παλιές αξίες και νομίζω ότι μπορεί κάλλιστα, και μάλιστα ιδιαίτερα για τον τόπο μας, η κρίση αυτή να είναι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία.
