«Ραντεβού στα τυφλά» με την κρίση

Ολος ο κόσμος περνάει μια κρίση. Κρίση βαθιά, που ακόμη δεν γνωρίζουμε πού θα βγάλει. Βιομηχανικοί κολοσσοί καταρρέουν. Άλλοι κλείνουν μονάδες παραγωγής. Και όλοι κάνουν απολύσεις αλλού χιλιάδων και αλλού ακόμη και δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Μερικοί μάνατζερ, ας πούμε οι «γκόλντεν μπόις» της βιομηχανίας, εκμεταλλεύονται την ευκαιρία της κρίσης για να… ξεφορτωθούν εργαζόμενους με πολυετή δικαιώματα. Εφαρμόζοντας την πρακτική «τώρα που βρήκαμε παπά, ας θάψουμε και μερικούς ζωντανούς». Με την «πίσω σκέψη» ότι αν υπάρξει ανάκαμψη θα τους αντικαταστήσουν με νεότερα και φθηνότερα εργατικά χέρια.
Εδώ αντιμετωπίζουμε την κρίση με δυο τρόπους. Από τη μια, στα λόγια, κινδυνολογούμε υπερμέτρως, επιδιώκοντας κομματικά ή εισπρακτικά οφέλη. Και από την άλλη, στο επίπεδο των μέτρων που πρέπει να ληφθούν, εντελώς επιδερμικά. Σαν μια ελαφρά παιδική ασθένεια, που θα κάνει τον περιορισμένο κύκλο της και θα περάσει. Σαν μια ιλαρά στη διάρκεια της οποίας συνιστάται η κατανάλωση… ζαχαρωτών.
Η κυβέρνηση δεν έχει απευθυνθεί στον ελληνικό λαό με τρόπο σαφή και ξεκάθαρο να του πει πού ακριβώς βρισκόμαστε, αλλά και τι ακριβώς πρέπει να γίνει. Ποιο είναι το σχέδιό της για την έξοδο από την κρίση και πρωτίστως για το πώς θα έχουμε τις μικρότερες συνέπειες στη διάρκεια της. Η αξιωματική αντιπολίτευση απλώς επαίρεται ότι αν εκείνη ασκούσε την εξουσία, θα χειριζόταν καλύτερα την κρίση. Χωρίς και αυτή να παρουσιάζει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο με συγκεκριμένα μέτρα. Και τα μικρότερα κόμματα απλώς δημαγωγούν.
Είναι τόσο σπασμωδικές οι κινήσεις της εξουσίας, υπαγορευμένες κυρίως υπό το άγχος της επόμενης δημοσκόπησης, ώστε τελικώς οι πολίτες και κυρίως οι οργανωμένες ομάδες πίεσης, συμπεριφέρονται σαν να μην πιστεύουν ότι ζούμε ημέρες κρίσης.
Όταν με μια κατάληψη εθνικών οδών από τους αγρότες ανακαλύπτει η κυβέρνηση ότι έχει να δώσει πεντακόσια ή επτακόσια εκατομμύρια από αυτά που της απαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση να δίνει ως ενισχύσεις, η συνέχεια είναι γνωστή. Αύριο θα κάνουν το ίδιο οι οικοδόμοι ή οποιοσδήποτε άλλος κλάδος είναι καλά οργανωμένος και διαθέτει «δυναμικά στοιχεία».
Αν δεν αντικατασταθεί αυτό το «βλέποντας και κάνοντας», με μια εθνική στρατηγική που θα έχει εξηγηθεί καθαρά στο λαό, μαύρες μέρες μάς περιμένουν.