ΤΟΠΙΚΑ

Θωρακίσου, Τομ Σόγιερ…

θωρακίσου-τομ-σόγιερ-851206

ΑΝ είχα μπροστά μου τον Τομ Σόγιερ, τον ήρωα των κλασσικών εικονογραφημένων που θαύμαζα, παιδί τότε, θα ένιωθα πανευτυχής. Ημουν βέβαιος ότι θα αντιμετώπιζα έναν ακραιφνή της σοβαρότητας συνομιλητή.

ΤΩΡΑ νοερά φέρνω αντίκρυ μου το σύγχρονο Τομ Σόγιερ, τον φίλο μου, τον εξάχρονο Ηλία. Ομορφόπαιδο, εκφραστικό και με πολλές περιπέτειες που θ΄ αντιμετωπίσει στη ζωή του. Οι πρώτες είναι οι… ερωτικές του, που δεν τον κάμπτουν.

ΜΕΣΑ από τις ερωτήσεις του και τις απορίες του διαβλέπω τη θαρραλέα του στάση. Εμαθε και την ατάκα “΄Ετσι είν΄ η ζωή”. Τη συμπεραίνει πριν καλά-καλά τη βιώσει. Ετσι πίστευα, μέχρις ότου με κατέπληξε με τις ερωτήσεις του.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ανεργία, ανέχεια, φτώχεια, αρρώστια, δυστυχία;
-Πού τα μαθες όλ αυτά, αγόρι μου; τον ερωτώ.
-Γονείς έχω. Και βιβλία διαβάζω.

ΥΠΟΨΙΑΣΤΗΚΕ, λοιπόν, ο Τομ Σόγιερ, ότι δυστυχία και ανέχεια ειν΄ αυτό που ζουν οι περισσότεροι συνάνθρωποί του. Μια αδιόρατη “ενοχή” διακρίνω στα μάτια του. Πώς ναν΄ ο ίδιος χαρούμενος και ευτυχής, και δίπλα του, το φιλαράκι του, να ναι κάτι διαφορετικό.

ΑΠΟΤΟΛΜΩ έναν φανταστικό διάλογο με τον Ηλία-Τομ Σόγιερ. Αυτόν που ως ερέθισμα είχε πριν από ένα μήνα πυρπολήσεις και καταστροφές στους δρόμους και του Βόλου-έκφραση οργής των νέων. Και αυτόν επίσης που θέλουν να πείσουν το παιδί, ότι “μας φράζουν το δρόμο μας οι αγρότες, και δεν το αντέχουμε”.

ΛΑΜΨΗ γνώσης και “κατηγορώ”, προφέρονται από τα χείλη του μικρού μου φίλου. Θέλει να του διηγηθώ σκληρά και δύσκολα βιώματα του ώριμου φίλου του, στο χθες και το σήμερα.

ΠΡΟΣΠΑΘΩ να του περιγράψω εικόνες ελκυστικές και απωθητικές ταυτόχρονα. Να του πω πως άκουσα τον αγρότη, από τις άκρες της ελληνικές περιφέρειας, υπό βροχή και παγωνιά, να κραυγάζει προς τους βολεμένους της πρωτεύουσας. Και δημοσιογράφους ακόμη:
-Ε, εσείς εκεί κάτω, μη δημιουργείτε νέους αγρότες. Μη κάνετε άλλους σκλάβους. Μη παίρνετε άλλους στο λαιμό σας.

ΦΩΝΑΖΕ ο αγρότης, αυτούς που ξαφνικά ανακάλυψαν την αγροτιά. Αυτή που απευθυνόταν σε αδιάφορη εξουσία, η οποία τώρα ένιωσε στο πετσί της τι σημαίνει η αφύπνιση του γίγαντα.

ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΑ ακόμη στον σύγχρονο Τομ Σόγιερ, πώς ένας βουλευτής, πρώην υπουργός, εκλιπαρούσε χθες να του επιτρέψουν τη διέλευση από μπλόκο αγροτών. Ευγενικά του το αρνήθηκαν.

ΔΙΗΓΗΘΗΚΑ επίσης πώς αντίκρισα χθες εναερίτες εργολαβίας της ΔΕΗ να ακροβατούν δίπλα στο θανατηφόρο καλώδιο. Και μόλις γειώθηκαν πάλι, έμαθα πώς για όποιες ριψοκίνδυνες ακροβασίες κάνουν, αμείβονται με μεροκάματο 65 ευρώ! Και ότι υψώνουν βλέμμα και ψίθυρο ευγνωμοσύνης με το “δόξα τω Θεώ”, που και χθες είχαν μεροκάματο. Γιατί δεν το ΄χουν κάθε μέρα.

ΜΙΛΗΣΑ επίσης στο φίλο μου τον Ηλία για την ανθρώπινη αδικία. Γι΄ αυτόν που καθορίζει το μεροκάματο του 67χρονου ακροβάτη της ζωής. Για τον θρονιασμένο που η υπογραφή του αμείβεται με ένα χιλιάρικο τη μέρα. Κι αυτό -του λέω- Ηλία μου, σημαίνει κοινωνική Δικαιοσύνη.

ΕΙΠΑ ακόμη στον μικρό μου φίλο πώς οι αρχιτέκτονες της εξουσίας παίζουν με την αγωνία των νέων. Και πώς τους καλούν 3.600 υποψήφιους για 60 θέσεις και άλλους 2.000 εκπαιδευτικούς για 40 θέσεις, να διαγωνιστούν σε μια βδομάδα στο ΑΣΕΠ. Καταδικασμένους από χέρι…

ΓΙΑ λίγο σταμάτησα να του μιλώ, κι εκείνος, ο μικρός Ηλίας, έφερε το χέρι του στο πρόσωπό μου, για διαμαρτυρία, επειδή του στέρησα τη συνέχεια.
-Μίλα μου, κι άλλο…
-Δύσκολα να με καταλάβεις…
-Ετσι νομίζεις…

ΤΟΜ Σόγιερ, του λέω. Μην επιμένεις να σε κουράσω άλλο για το παραμύθι της κρίσης των πολλών, και τον πλούτο των λίγων.
-Πόσο θα κρατήσει η ευτυχία τους, μου λες;
-Γιατί με ρωτάς;
-Κάπου διάβασα του αγρότη τον στεναγμό στα μπλόκα. Το κρύο το αντέχουμε, την πείνα όμως όχι.

ΑΝ δεν το κατάλαβες τι θέλει να πει, μάθε το -μου λέει. Κάποτε ο νηστικός θα ορμήσει και θα “φάει” τον χορτάτο…

Ο ΜΙΚΡΟΣ μου φίλος, με αποσβόλωσε. Και πριν συνέλθω από την έκπληξη, μου μίλησε “γι΄ αυτούς που λέτε πολιτικούς” και “κοινωνικούς εταίρους”. Το ρωτάω πού έμαθε όρους ντροπής; Και ετοιμόλογος μου απαντά:
-Κι εγώ σ΄ ένα τέτοιο κόσμο πρέπει να ζήσω. Ν αντέξω.
-Μα….
-Μα και ξεμά. Μάθε κάτι. Πως τίποτε δεν καταλάβατε. Μας τρομάζετε με το ψέμα και κλέβετε το νόημα της αγάπης μας.

ΣΑΝ αγριμιού βλέμμα, θαρρώ πως μου στέλνει ο Τομ Σόγιερ. Κι ήμουν έτοιμος να τον συμβουλέψω. Να του πω, θωρακίσου αγόρι μου, από σήμερα. Πριν συναντήσεις “προσδόκιμα”, “πιστοληπτικές ικανότητες” και πιστολιές κατά των συμμαθητών σου.

ΘΩΡΑΚΙΣΟΥ, Ηλία μου, πριν αντικρίσεις κάποιον φίλο σου, νεκρό δίπλα σου, από “εξοστρακισμό” ή “εποστρακισμό” και του αποθέσουν στο στήθος του ως παράσημο την ετικέτα του ατίθασου και του αλητόπαιδου…

ΤΟ βλέμμα του θεριού το νιωσα πυρακτωμένο σαν σαϊτιά μίσους. Τελικά αισθάνθηκα ότι αυτή η συντροφιά με τον μικρό μου φίλο δεν ήταν φανταστική. Ακόμη ηχούν στ΄ αυτιά μου οι μαστιγώσεις από τη γλώσσα του…
-Θα μαι παρών στο αύριο. Εσείς όχι. Ευτυχώς για τα παιδιά…

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου