Με την ταινία “Το μυστικό” σε σκηνοθεσία Κλοντ Μιλέρ συνεχίζονται σήμερα Παρασκευή 23 Ιανουαρίου οι κινηματογραφικές προβολές του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Ν. Ιωνίας. Οι προβολές γίνονται στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μεταξουργείου (Καραμπατζάκη και Αναπαύσεως) στην Ν. Ιωνία κάθε Παρασκευή στις 9:30 το βράδυ. Η ταινία «Το μυστικό», Un secret, γαλλικής παραγωγής 2007, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία: Κλοντ Μιλέρ, σενάριο Κλοντ Μιλέρ, Νταλί Κάρτερ, από μυθιστόρημα του Φιλίπ Γκρεμπέρ. Παίζουν οι ηθοποιοί: Σεσίλ ντε Φρανς, Πατρίκ Μπριέλ, Λουντιβίν Σανιέ, Ζιλί Ντεπαρντιέ, Ματιέ Αμαλρίκ. Οι ενοχές του παρελθόντος, ο αγώνας επιβίωσης αλλά και η αναζήτηση ταυτότητας μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας Εβραίων στη Γαλλία, στη διάρκεια του Β Παγκόσμιου Πολέμου, συνθέτουν μια όμορφη και συναρπαστική ταινία.
Με τις ενοχές ενός παρελθόντος, αλλά και τον αγώνα επιβίωσης μιας οικογένειας Εβραίων, στη Γαλλία, στη διάρκεια του Β Παγκόσμιου Πολέμου, καταπιάνεται η νέα, συγκλονιστική ταινία του Γάλλου σκηνοθέτη Κλοντ Μιλέρ («Η μικρή κλέφτρα», «Η συνοδός του πιάνου»), βασισμένη στο ομότιτλο, αυτοβιογραφικό βιβλίο του Φιλίπ Γκρεμπέρ. Ο Μιλέρ αφηγείται την ιστορία μέσα από φλας-μπακ, από τις αναμνήσεις όσων έζησε και όσων άκουσε από άλλους, ο ώριμος σήμερα Φρανσουά (ένας εξαιρετικός Ματιέ Αμαλρίκ), εστιάζει την κάμερά του στη σχέση του 15χρονου, ευάλωτου, με ένα φανταστικό αδερφό, Φρανσουά με τους γονείς του (Πατρίκ Μπριέλ και Σεσίλ ντε Φρανς) και ιδιαίτερα με έναν πατέρα που τον θέλει αθλητικό. Στο επίκεντρο της ιστορίας ένα τραυματικό μυστικό που αφορά επεισόδιο από τη ζωή των γονιών του, οι οποίοι προσπαθούν να το κρύψουν από τον Φρανσουά. Ωσπου, κάποτε, αποφασίζει να του το αποκαλύψει μια προστατευτική, παλιά φίλη της οικογένειας, γειτόνισσα (Λουντιβίν Σανιέ).
Ο Μιλέρ φτιάχνει μια ταινία με τεμαχισμένες, βασανιστικές, που μένουν για μεγάλο διάστημα στη μνήμη του θεατή, εικόνες, συνθέτοντας σταδιακά μιαν άλλη, εφιαλτική συχνά, πραγματικότητα. Με ένα διαρθρωμένο με μαεστρία σενάριο, σκιτσάροντας με σιγουριά τις επιμέρους ιστορίες, με αφήγηση που κυλάει με άνεση, αποφεύγοντας ταυτόχρονα τους μελοδραματισμούς και παρακολουθώντας επίμονα τον κύριο πρωταγωνιστή του στην αναζήτηση ταυτότητας, ο σκηνοθέτης κατάφερε να φτιάξει μιαν από τις καλύτερες ταινίες του. Στα συν της ταινίας οι πολύ καλές ερμηνείες από όλους τους (τακτικούς και μη) ηθοποιούς του, ενώ, στην όλη ατμόσφαιρα, συμβάλλουν η προσεγμένη (άλλοτε μαυρόασπρη, άλλοτε έγχρωμη) φωτογραφία του Ζεράρ ντε Μπατίστα και η υποβλητική μουσική του Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ. Μια διαφορετική, συγκλονιστική εικόνα του Ολοκαυτώματος, πολύ πιο αληθινή και άμεση από εκείνη στη «Λίστα του Σίντλερ».
