Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Σούρλας στην συζήτηση για το βιβλίο της ΣΤ Δημοτικού που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στο Πνευματικό Κέντρο της Μητρόπολης, αναφέρθηκε στην σημασία της παιδείας και της ιστορίας και στις επιδιώξεις των συντακτών του βιβλίου και των υποστηρικτών του.
Με την παιδεία, τόνισε, επιδιώκεται:
• Η διάπλαση και ανάδειξη ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών
• Η προαγωγή της γνώσης και της έρευνας στοιχεία απαραίτητα για την οικονομική κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη
• Η κατοχύρωση των στοιχείων της Εθνικής ταυτότητας που είναι η γλώσσα, η ελληνοχριστιανική παράδοση και η Ιστορία.
Αυτά τα στοιχεία της Εθνικής ταυτότητας τώρα που ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης των πάντων και των υλιστικών επιδιώξεων επιτακτική προβάλλει η ανάγκη όχι μόνο να διατηρούμε αλλά έντονα να τα καλλιεργήσουμε και να τα προβάλλουμε.
Η ιστορία βοηθά τους λαούς να αποκτήσουν εθνική αυτογνωσία.
Σημασία δεν έχουν μόνο οι παραλείψεις, οι διαστρεβλώσεις και αποσιωπήσεις για θέματα μείζονος ιστορικής σημασίας, αλλά βαθύτερες και απώτερες επιδιώξεις των υποστηρικτών αυτού του βιβλίου.
Πιο συγκεκριμένα το ότι δεν γίνεται καμία αναφορά στον ρόλο της εκκλησίας τόσο κατά την εποχή της δουλείας όσο και κατά την επανάσταση του ’21 καθώς και στα περί του Κρυφού Σχολείου, είναι μία σοβαρή παράλειψη.
Την απάντηση σ’ αυτήν την σκοπιμότητα την δίνει ο Γ. Μαργαρίτης καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ με δηλώσεις του στις 2/2/2007 αναφέρει ότι οι από πολύ καιρό απαξιωμένες θεωρίες του «ελληνοχριστιανισμού» επιχειρούν να επανεύρουν μερικές από τις απολεσθείσες θέσεις, τόσο στον χώρο των πολιτικών ιδεών όσο και στο χώρο της παιδείας.
Περί της Ιστορίας σαν βασικό στοιχείο εθνικής ταυτότητας άλλες είναι οι απόψεις της συντάκτριας του βιβλίου της ΣΤ Δημοτικού της Καθηγήτριας Ιστορίας Μαρίας Ρεπούσης που γράφει στο Βήμα στις 28/1/2007 ότι «η σχολική ιστορία χρεωμένη στην Εθνική ταυτότητα χάρη στην οποία απέκτησε θέση στα αναλυτικότερα προγράμματα, αγωνίζεται έκτοτε να διαφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό της. Δηλαδή μας λέει καθαρά ότι κακώς η ιστορία χαρακτηρίζεται ως στοιχείο Εθνικής ταυτότητας και ότι επιτέλους ξεφεύγει από τον ασφυκτικό κλοιό. Οι δηλώσεις αυτές είναι σαφώς αποκαλυπτικές των απώτερων προθέσεών της.
Μόνο τρεις σειρές αφιερώνονται στο βιβλίο για το Έπος του ’40, για τα κατορθώματα των Ελλήνων που έτυχαν παγκόσμιας αναγνώρισης. Το γιατί απαντά με δήλωσή του ο Αλέξης Ηρακλείδης Καθηγητής Ιστορίας του Παντείου: «Το βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού είναι η αρχή να απαλλαγεί το σχολείο από βιβλία ιστορίας που έχουν στόχο να καταστήσουν τα παιδιά ένθερμους πατριώτες που να μην αμφισβητούν ‘τα ιερά και τα όσια του έθνους’ και όχι σκεπτόμενους».
Το δράμα της Σμύρνης με την πυρπόληση και την σφαγή χιλιάδων Ελλήνων από τους Τούρκους έχει απαλειφθεί από το νέο βιβλίο και αναφέρει ότι «Στις 27 Αυγούστου 1922 ο Τούρκικος στρατός μπαίνει στην Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στα λιμάνια προσπαθώντας να μπουν στα πλοία».
Με έμφαση όμως τονίζεται στο βιβλίο ότι «Οι Σουλτάνοι όταν κατακτούσαν ένα βασίλειο ή μία επαρχία διατηρούν θαυμάσια τάξη. Όσο για τον λαό αφήνεται να ζει σύμφωνα με τα ήθη και τα έθιμά του».
Κατά τα άλλα η Καθηγήτρια Ιστορίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου κ. Κουλούρη αναφέρει ότι είναι υπέρ της αντίληψης να αφοπλιστεί η Ιστορία από εθνικές διδασκαλίες που προφανώς έχουν σχέση με την Ελληνική Ιστορία και όχι με την τουρκική όπως προκύπτει από τους ύμνους για τους Σουλτάνους που αναφέρονται στο βιβλίο.
Βέβαια οι υποστηρικτές του βιβλίου με απύθμενο θράσος όχι μόνο δεν δέχονται κριτική και την αμφισβήτηση που είναι συστατικά στοιχεία της Δημοκρατίας αλλά προκαλούν με τις δηλώσεις τους με πρώτη την συγγραφέα του βιβλίου που σε συνέντευξή της (Ημερησία 3/2/2007) αποκαλεί «όσους διαφωνούν αυτόκλητους υπερασπιστές του έθνους. Αναζητούν προσχήματα, τονίζει, για να διευρύνουν το στενό κύκλο τους να αποκτήσουν πελατεία».
Σε όσους πιστεύουν ότι η Ιστορία πρέπει να εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες, να εντάσσεται σε διπλωματικούς ελιγμούς και προσεγγίσεις, γενικά να αποφεύγονται αναφορές σε ιστορικά γεγονότα για να μην φανατίζουν και προκαλούν, διαπράττουν μεγάλο λάθος.
Με τη λογική αυτή δεν θα έπρεπε να γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου ούτε να γίνεται καμία αναφορά στα γεγονότα εκείνα και τα εγκλήματα που διέπραξαν σε βάρος της Ελλάδας η Ιταλία και η Γερμανία.
Και όμως παρά ταύτα τις χώρες αυτές δεν τις εμπόδισε αυτή η ιστορική πραγματικότητα να ανήκουν σήμερα στην μεγάλη οικογένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να συμμετέχουν στα ίδια όργανα αποφάσεων.
Πρέπει επιτέλους να γίνει από όλους αποδεκτό ότι η Ιστορία, βασικό στοιχείο εθνογνωσίας και προσδιορισμού της Εθνικής ταυτότητας δεν προσφέρεται για ιδεοληψίες και άλλες σκοπιμότητες.
Αυτοί οι λόγοι υπαγορεύουν την απόσυρση του βιβλίου ώστε να ξαναγραφτεί το βιβλίο και όχι η Ιστορία που είναι δεδομένη.
