Η κυκλοφορία του νέου βιβλίου της Λένας Διβάνη με τον ανατρεπτικό τίτλο “Τι θα γίνω, άμα δεν μεγαλώσω” από τις εκδόσεις “Καστανιώτη” δημιουργεί αίσθηση στο αναγνωστικό κοινό, διότι ανοίγει πεδίο διαλόγου και προβληματισμού για πολλά ουσιαστικά ζητήματα. Η αγαπημένη Βολιώτισσα συγγραφέας, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας Εξωτερικής Πολιτικής στην Νομική Σχολή Αθηνών και αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, δίνει καίριες απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα, με χριστουγεννιάτικη διάθεση και καυστικό χιούμορ. Η από καρδιάς συνομιλία που καταγράφεται στον “Τ” με αφορμή τη γέννηση του καινούργιου της “πνευματικού παιδιού”, αποκαλύπτει την επαναστατική σκέψη και το σπινθηροβόλο πνεύμα της συγγραφέως, η οποία υπογραμμίζει: “Είμαι πολύ τυχερή που το βιβλίο μου κυκλοφόρησε αυτές τις παράξενες καταθλιπτικές μέρες. Μετά το ξέσπασμα έρχεται –ελπίζω- η περισυλλογή. Να δούμε τι κάναμε λάθος, στη ζωή μας πρώτα απ’ όλα, γιατί από μας αρχίζουν και τελειώνουν όλα”.
Στον πρόλογο του βιβλίου της σημειώνει: “Θέλω να σας πω τι σκέφτομαι, μήπως και μου πείτε τι σκέφτεστε. Κουβέντα να γίνεται. Γιατί η ζωή του καθενός μας κρέμεται κυριολεκτικά από τις ζωές των άλλων -αυτό τουλάχιστον το ’χω πιάσει. Κι επειδή δεν γνωριζόμαστε προσωπικά, άρχισα να τα γράφω σε περιοδικά, σε εφημερίδες, στο διαδίκτυο. Τώρα έγιναν και βιβλίο”. Η Λένα Διβάνη τολμά και διατυπώνει φλέγοντα ερωτήματα χωρίς ίχνος ωραιοποίησης, αποκαλύπτοντας παράλληλα “δημοσίευσα αυτά τα πολύ προσωπικά κείμενα, γιατί ένιωσα ότι πρέπει να συνομιλήσουμε”. Η φετινή χριστουγεννιάτικη ιστορία που θα δημιουργήσει, θα εξελιχθεί στο Βιετνάμ “και θα ’χει τροπικά βουνά και εξωτικά ποτάμια” όπως αποκαλύπτει, δίνοντας εορταστικό τόνο σε μια απρόβλεπτη συνέντευξη που καταγράφεται με την ευχή “ να ξυπνήσω μια μέρα και να ’χουν εξαφανιστεί ως δια μαγείας όλες οι κομμένες κεφαλές που δηλητηριάζουν το μέλλον μας”.
-Εχετε σκεφτεί “Τι θα γίνετε, όταν δεν μεγαλώσετε”;
Μ’ αυτά που βλέπω τελευταία, έχω σκεφτεί να μη μεγαλώσω καθόλου, εδώ που τα λέμε… Ο μόνος καθαρός λόγος που ακούγεται είναι από στόματα δεκατριάχρονων μαθητών… Άμα μεγαλώσω, θα δω κι αυτούς να μεγαλώνουν και να βρωμίζουν και δεν θα μ’ αρέσει…
-Μέρες γιορτής έρχεται στο προσκήνιο και στις προθήκες των βιβλιοπωλείων το καινούργιο σας βιβλίο. Η νέα συγγραφική σας δημιουργία προέκυψε με αυτοβιογραφική, εξομολογητική διάθεση ή με την πρόθεση να θίξετε τα κακώς κείμενα;
Δημοσίευσα αυτά τα πολύ προσωπικά κείμενα γιατί ένιωσα ότι πρέπει να συνομιλήσουμε. Να πούμε τις απόψεις μας. ΜΑΖΙ. Δεν γίνεται πια να αρκούμαστε στο μονόλογο της τηλεόρασης. Κοινώς πρόκειται για μια «κραυγή»: Κάνω την αρχή αλλά πάρτε αμπάριζα κι εσείς. Μιλάτε παιδιά γιατί χανόμαστε! (με πολύ χιούμορ βέβαια γιατί αυτό είναι το όπλο μας, το πιο υπόγειο και το πιο ευθύβολο. Τύφλα να χουν οι μολότοφ!!!)
-Ποια ήταν αλήθεια η αφορμή για να γεννηθεί το καινούργιο σας “πνευματικό παιδί”;
Οσα βλέπω κι όσα ακούω όλα αυτά τα χρόνια. Νομίζω μάλιστα ότι είμαι πολύ τυχερή που το βιβλίο μου κυκλοφόρησε αυτές τις παράξενες καταθλιπτικές μέρες. Μετά το ξέσπασμα έρχεται –ελπίζω- η περισυλλογή. Να δούμε τι κάναμε λάθος, στη ζωή μας πρώτα απ’ όλα, γιατί από μας αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Μια μικρή επανάσταση στην προσωπική μας ζωή είναι μεταδοτική, θα απλωθεί αστραπιαία σ’ όλη την πόλη!
-Στόχος και προσδοκία κάθε συγγραφέα είναι η συνομιλία με το αναγνωστικό κοινό. Ως αναγνώστρια ποιο βιβλίο διαλέγετε για να “ταξιδέψετε” στις σελίδες του;
Αυτές τις μέρες διαβάζω τη βιογραφία του Φράνσις Μπέϊκον, του μεγαλύτερου ζωγράφου του 20ου αιώνα κατά τη γνώμη μου. Του ανθρώπου που εικονογράφησε την ανθρώπινη απελπισία καλύτερα από τον καθένα…
-Οι δεσμοί σας με τον Βόλο, τη γενέτειρά σας, είναι ακατάλυτοι και εμφανείς, εξάλλου, στα βιβλία σας. Ποιες μνήμες σας φέρνουν στο μυαλό οι γιορτινές μέρες που διανύουμε;
Σας παραπέμπω στη σελίδα 170 του βιβλίου μου. Είναι ένα γράμμα προς τον Αγιο Βασίλη. Μπορείτε να φανείτε αδιάκριτοι και να το διαβάσετε…
-Οι γιορτές εκπροσωπούν κατά κανόνα μια παραμυθένια ατμόσφαιρα, γεμάτη εκτυφλωτικό φως και άφθονη χρυσόσκονη. Λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες καταστάσεις, πώς θα διαμορφώνατε την δική σας χριστουγεννιάτικη ιστορία;
Η φετινή μου χριστουγεννιάτικη ιστορία, αν όλα πάνε καλά, θα ξετυλιχτεί στο Βιετνάμ και θα χει τροπικά βουνά και εξωτικά ποτάμια…
-Μιλώντας για βιβλία, για την συγγραφική διαδικασία γενικότερα, δράττομαι της ευκαιρίας να σας ρωτήσω για το επόμενο βιβλίο σας και τους ήρωες που αναζητούν δρόμους για να βγουν στο φως…
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσοι ήρωες συνωστίζονται αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου, ζητώντας συγγραφέα για να υπάρξουν… Μόλις νικήσει κάποιος, θα σας το ανακοινώσω!
-Ποια συγγραφική ατάκα εκπροσωπεί για σας την καλύτερη ευχή για τούτες τις μέρες;
Μια φράση του Φ. Πικάμπια που ακούγεται παράλογη αλλά δεν είναι: «Όποιος είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου!» Που πάει να πει στήστε αυτί στον αντίλογο, κρατάτε το μυαλό σας σε εγρήγορση!
-Πώς θα θέλατε να είναι η επόμενη μέρα, το αύριο, το μέλλον, για όλο τον κόσμο;
Εύχομαι να ξυπνήσω μια μέρα και να χουν εξαφανιστεί ως δια μαγείας όλες οι κομμένες κεφαλές που δηλητηριάζουν το μέλλον μας. Αλλά επειδή τίποτα δεν γίνεται δια μαγείας, εύχομαι να τους βουλώσουμε το στόμα και να αρχίσουμε να μιλάμε.
