Την πόλη μας την όμορφη, το νέφος τηνε πνίγει
και βλέπω η αντίδραση να ’ναι χλωμή και λίγη.
Το νέφος επικίνδυνα, στην πόλη μας πλανάται
κι η πολιτεία στο βαθύ, τον ύπνο της κοιμάται.
Οι ειδικοί τον κώδωνα κινδύνου, μας κτυπούνε,
φωνάζουν πως τα όρια, οι ρύποι ξεπερνούνε.
Βλέπουν το μέλλον ζοφερό, να ’ναι γι’ αυτή την πόλη
και άμεσα και ακριβά, θα την πληρώσουμ’ όλοι.
Οι κίνδυνοι είναι σοβαροί για τον οργανισμό μας
και υποθήκη βάζουμε το μέλλον των παιδιών μας.
Και ενώ όλοι γνωρίζουμε ποια είναι η αιτία,
οι τοπικοί μας άρχοντες, το παίρνουνε στ’αστεία.
Περιορίζονται όλοι τους, σε πρόχειρες μετρήσεις,
και στους υπεύθυνους απλά, κάνουν παρατηρήσεις.
θα πρέπει μέτρα δραστικά, σύντομα να παρθούνε
κι όχι δηλώσεις μονάχα, απ τους σταθμούς ν ακούμε.
Μέτρα εάν δεν πάρουνε, άμεσα, εδώ και τώρα,
σε ρύπανση η πόλη μας, θα ’ρθεί πρώτη στη χώρα.
Τους αίτιους τους ξέρουνε, ας τους περιορίσουν,
δεν πρέπει έτσι ασύδοτους, άλλο να τους αφήσουν.
Διαθέτει η πόλη, υπουργούς, πολιτικούς, στελέχη,
θέληση μόνο χρειάζεται, αυτό ‘ναι που προέχει.
Ξυπνήστε, όσο είναι καιρός κι η μπόρα πριν ξεσπάσει,
βλέπετε ο κόμπος, όλοι σας, στο χτένι έχει φτάσει.
Πριν ξεσηκωθεί ο λαός και πάρει τα παλούκια
και σας πλακώσει στις κλωτσιές, στο ξύλο, στα χαστούκια.
Άρχοντες, μέτρα δραστικά, πάρετε μάνι – μάνι,
διότι πολύ σύντομα, ο Κούκος δε θα φτάνει.
Γιασούντ
