Από κει που λέγαμε ότι τα τελευταία χρόνια η πολιτική είχε περάσει σε δεύτερο πλάνο, με τους πολίτες να παρακολοθούν τις όποιες εξελίξεις από τον καναπέ και τους πολιτικούς να ενδιαφέρονται πρωτίστως για διατήρηση «κεκτημένων», το τελευταίο διάστημα η πολιτική όχι μόνο επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο σε πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά οι κάποτε υποτονικές συζητήσεις απόκτησαν και ένα διαφορετικό περιεχόμενο. Αντί του απλού σχολιασμού ή έστω της έκφρασης δυσφορίας των πολιτών, μπαίνουν τα ουσιαστικά πολιτικά ζητήματα της επιλογής πολιτικών, της «αλλαγής πορείας», της αμφισβήτησης υιοθετημένων επιλογών.
Βοήθησαν προς αυτή την κατεύθυνση πολλά γεγονότα πολιτικού ενδιαφέροντος που έπεσαν μαζεμένα. Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου έπαιξε καταλυτικό ρόλο για να μεταστραφεί η κοινή γνώμη και η λαϊκή δυσαρέσκεια για την εξαπάτηση σε βάρος του πολίτη να γίνει πολιτική στάση. Η οικονομική κρίση που έρχεται καλπάζοντας και με ορατά αποτελέσματα ήδη ανάλογα ενός σαρωτικού τυφώνα, έφερε δυναμικά στην πρώτη γραμμή και το αίτημα των πολιτικών αλλαγών. Αλλαγών σε επιλογές και κατευθύνσεις και στο βαθμό που αυτές είναι ταυτισμένες με την κυβέρνηση, αλλαγών όχι πλέον σε πρόσωπα μόνο, αλλά στην ίδια την κυβέρνηση.
Κι ενώ οι αναζητήσεις απαντήσεων στα πολιτικά ζητήματα των ημερών οδηγούσαν την μεν κυβέρνηση σε πολιτικές κινησεις με τις οποίες ήλπιζε να εκτονώσει την λαϊκή δυσφορία και να μεταφέρει την ατζέντα συζητήσεων σε πεδία που μπορεί να ελέγξει η ίδια, την δε αντιπολίτευση στη διατύπωση ενός εναλλακτικού περιεχομένου διακυβέρνησης, ήρθαν από το πουθενά κάποιες παρεμβάσεις πολιτικών παραγόντων που και την ατζέντα άλλαξαν, αλλά και μετέθεσαν για αργότερα (ίσως) το αίτημα για ουσιαστικές πολιτικές αλλαγές.
Η βδομάδα που τελειώνει σήμερα, για τον Κ. Καραμανλή ξεκίνησε με τον προβληματισμό για τον ανασχηματισμό της κυβέρνησής του. Την επιλογή του χρόνου, μάλλον αμέσως μετά τις γιορτές, αλλά και την επιλογή των νέων προσώπων, με ταυτόχρονη ικανοποίηση των απαιτήσεων που διατυπώνουν οι πρωτοκλασάτοι. Με πρόθεση να μείνουν εκτός οι κατονομασθέντες ως υπεύθυνοι για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, για να δοθεί η εντύπωση της «κάθαρσης» και της «τιμωρίας», αλλά και να τελειώσει εκεί η ιστορία χωρίς τη δυσάρεστη και επικίνδυνη συνέχεια της αναζήτησης των ποινικών ευθυνών. Αυτό έδειξε η ομιλία του και η ανάληψη προσωπικά από τον ίδιο της όποιας ευθύνης.
Για το ΠΑΣΟΚ και τον Γ. Παπανδρέου, ο σχεδιασμός ήταν για συνέχιση των προσωπικών επιθέσεων κατά του πρωθυπουργού με στόχο να αναδειχθεί η προσωπική του ευθύνη για την κακοδιοίκηση και την καθίζηση στην οικονομία. Ταυτόχρονα, σχεδίαζε την παρουσίαση των προτάσεών του για διαφορετική πολιτική στους επιμέρους τομείς της διακυβέρνησης, για να δείξει ότι η λύση δεν ήταν απλώς στην αλλαγή προσώπων που θα παρουσίαζε ο πρωθυπουργός με τον ανασχηματισμό. Εχοντας το μυαλό στις επόμενες δημοσκοπήσεις (όπως και ο Κ. Καραμανλής, άλλωστε).
Ολα αυτά, μέχρι που ο κ. Χ.Βερελής, του ΠΑΣΟΚ, έθεσε θέμα επιλογή υπουγού Οικονομίας κοινής αποδοχής και ο κ. Θ. Πάγκαλος, επίσης του ΠΑΣΟΚ, επεξέτεινε την πρόταση και για άλλες κυβερνητικές θέσεις. Μεταφέροντας έτσι τη συζήτηση στο θέμα της συγκυβέρνησης και του «μεγάλου κυβερνητικού σχηματισμού ΠΑΣΟΚ-ΝΔ λόγω των προβλημάτων», άποψη που προωθείται μεγαλοφώνως από μεγαλοεκδότες, καναλάρχες και συγκεκριμένους παράγοντες των δύο κομμάτων. Πλέον η συζήτηση για το αίτημα της πολιτικής αλλαγής και για τις άλλες κατευθύνσεις που πρέπει να πάρει η διακυβέρνηση ξεχάστηκε. ‘Η μήπως αυτός ήταν ο στόχος;
Και ξαφνικά η ατζέντα άλλαξε…
