Πόρτες ασφαλείας, στενά ασανσέρ, κουμπιά στα ασανσέρ τοποθετημένα ψηλά, ανύπαρκτες αναπηρικές ράμπες, απότομες ράμπες κ.α. αποτελούν ίσως… για τους περισσότερους ανθρώπους απλές «λεπτομέρειες» τις οποίες πολλές φορές ούτε καν προσέχουμε.
Για τα άτομα όμως με ειδικές ανάγκες (ΑμεΑ), τέτοιες λεπτομέρειες καθιστούν πολλά δημόσια κτίρια, υπηρεσίες και απλά καταστήματα του Βόλου «απαγορευτικά» ως προς την πρόσβασή τους. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που αναγκάζονται να πραγματοποιήσουν συναλλαγές, να πληρώσουν λογαριασμούς και να διαλέξουν ρούχα μέσα στο δρόμο και μπροστά στα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών, αφού η πρόσβαση στο εσωτερικό των κτιρίων δεν είναι εφικτή.
Ρεπορτάζ: ΑΘΗΝΑ ΤΣΙΡΓΗ
Πρόσφατα ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ανέδειξε περιστατικό με πρωταγωνιστή 26χρονο άντρα σε αναπηρικό καροτσάκι, που δεν είχε πρόσβαση στα Δικαστήρια Βόλου αφού οι τέσσερις από τις πέντε ηλεκτρικές ράμπες αναπήρων ήταν εκτός λειτουργίας, ενώ η πέμπτη λειτουργούσε, χωρίς να εξυπηρετεί. Το γεγονός αποτέλεσε αφορμή για το Σωματείο Κινητικά Αναπήρων Ν. Μαγνησίας «Ιππόκαμπος», να τονίσει ότι δυστυχώς η παραπάνω περίπτωση δεν είναι η μοναδική, αφού σχεδόν καθημερινά αντιμετωπίζουν προβλήματα με την πρόσβασή τους σε δημόσια κτίρια. Μάλιστα σε πολλά κτίρια παρότι υπάρχουν αναπηρικές ράμπες, οι κακοτεχνίες και οι πρόχειρες δουλειές που έχουν γίνει τους αναγκάζουν να μένουν… έξω από πολλά κτίρια.
Πολλά τέτοιου είδους «απαγορευτικά» κτίρια παρουσίασε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η 34χρονη Ελένη Τσιρογιάννη, μέλος του Σωματείου Κινητικών Αναπήρων Ν. Μαγνησίας «Ιππόκαμπος», σχολιάζοντας για κάθε περίπτωση τις δυσκολίες που υπάρχουν.
ΔΕΗ
Στο κτίριο της ΔΕΗ παρότι υπάρχουν αναπηρικές ράμπες, όπως αναφέρει η Ελένη, η έξοδος από το κτίριο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη. Συγκεκριμένα όπως περιγράφει, κατά την έξοδο αναγκάζονται να κάνουν με το καροτσάκι επιτόπου στροφή για να μην πέσουν από τα σκαλοπάτια, διευκρινίζοντας ότι το να στρίψει κανείς με το αναπηρικό καροτσάκι δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.
Τράπεζες
Οσον αφορά τις τράπεζες, το πρόβλημα που προκύπτει για τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι ότι σε κάποια πεζοδρόμια δεν υπάρχουν καθόλου αναπηρικές ράμπες ενώ σε κάποια άλλα που υπάρχουν δεν υπάρχουν αντίστοιχες ράμπες στα υποκαταστήματα των τραπεζών. «Οταν υπάρχουν πόρτες ασφαλείας, τα πράγματα για μας γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Συνήθως ήμαστε έξω από τις τράπεζες και κάνουμε νοήματα με τα χέρια μας για να μας δουν και να μας ανοίξουν. Ετσι δεν είναι λίγες οι φορές που οι συναλλαγές μας γίνονται στο δρόμο και βρισκόμαστε εκτεθειμένοι σε διάφορους κινδύνους», τονίζει η 34χρονη.
ΟΤΕ
Στο κτίριο του ΟΤΕ, παρότι υπάρχει ειδικό μηχάνημα (ηλεκτρικό αναβατόριο), όπως περιγράφει η Ελένη συνήθως είναι κλειδωμένο και χρησιμοποιείται για να κλειδώνονται ποδήλατα. «Πάντα μας εξυπηρετούν οι υπάλληλοι αλλά δεν είναι κρίμα από την στιγμή που υπάρχει τρόπος να μπούμε στο κτίριο να είναι εκτός λειτουργίας;» αναρωτιέται.
ΔΕΥΑΜΒ
Η ίδια ακριβώς κατάσταση, παρατηρείται και στο κτίριο της ΔΕΥΑΜΒ, αφού ενώ υπάρχει ηλεκτρικό αναβατόριο για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τις περισσότερες φορές βρίσκεται εκτός λειτουργίας.
Δημοτολόγιο
Στο κτίριο που στεγάζεται το Δημοτολόγιο Βόλου, τα ΑμεΑ έχουν κανονικά πρόσβαση ωστόσο το πρόβλημα προκύπτει κατά την έξοδό τους από αυτό. Συγκεκριμένα η ράμπα για την έξοδο από το κτίριο οδηγεί πάνω σε τζαμαρία. Μάλιστα το χειμώνα που βρέχεται η ξύλινα ράμπα, λόγω ολισθηρότητας, η κατάσταση είναι επικίνδυνη.
ΙΚΑ
Στο κτίριο του ΙΚΑ παρότι υπάρχουν αναπηρικές ράμπες, παρατηρείται πρόβλημα με τα ασανσέρ. Συγκεκριμένα τα κουμπιά των ασανσέρ είναι ψηλά και τα άτομα με αναπηρικό καροτσάκι χρειάζονται οπωσδήποτε συνοδό μαζί τους. Πολλές φορές όταν τα άτομα δεν έχουν συνοδό αναγκάζονται να περιμένουν μέχρι να χρησιμοποιήσει κάποιος πολίτης το ασανσέρ για να ζητήσουν την βοήθειά του.
Εργατικό Κέντρο
Στο πεζοδρόμιο που βρίσκεται το κτίριο του Εργατικού Κέντρου Βόλου δεν υπάρχει ράμπα, ωστόσο επειδή σε ένα σημείο έχει σπάσει το πεζοδρόμιο και έχει δημιουργηθεί αυτοσχέδια ράμπα. Μάλιστα στο εσωτερικό παρότι υπάρχει ασανσέρ, είναι πολύ μικρό με αποτέλεσμα να μην χωράει το αναπηρικό καροτσάκι και έτσι δεν έχουν πρόσβαση στον 1ο όροφο του Εργατικού Κέντρου.
Εμπορικά καταστήματα – κέντρα εστίασης – σούπερ μάρκετ
Μεγάλο πρόβλημα αντιμετωπίζουν επίσης τα ΑμεΑ, όσον αφορά την πρόσβασή τους στα εμπορικά καταστήματα, τα κέντρα εστίασης και τα σούπερ μάρκετ καθώς σε πολλά από αυτά δεν υπάρχουν υποδομές.
«Πραγματικά αυτό που συμβαίνει με τα εμπορικά καταστήματα είναι απίστευτο. Σε πολλές περιπτώσεις αναγκαζόμαστε να περιμένουμε στο δρόμο για να μας δείξουν τα ρούχα. Επίσης για τα κέντρα εστίασης προκύπτει το θέμα με τις τουαλέτες ΑμεΑ. Στα περισσότερα δεν υπάρχουν φυσικά», επισημαίνει η Ελένη.
Η προσβασιμότητα το «κλειδί» για την εξάλειψη διακρίσεων
Αν όχι το σημαντικότερο, από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ΑμεΑ και κατ’ επέκταση τα ΑμεΚΑ, είναι η προσβασιμότητα, τονίζει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο γενικός γραμματέας του Σωματείου Κινητικά Αναπήρων Ν. Μαγνησίας «Ιππόκαμπος» κ. Πέτρος Μπέλλος.
Οπως αναφέρει ο ίδιος η προσβασιμότητα είναι η δυνατότητα να μπορεί κάθε άτομο αυτόνομα, με ασφάλεια και με άνεση να προσεγγίσει και να χρησιμοποιήσει τις υποδομές, υπηρεσίες και αγαθά, αλλά και να επικοινωνήσει και πληροφορηθεί. Για το συγκριμένο θέμα τονίζει χαρακτηριστικά: «Η προσβασιμότητα αποτελεί ουσιαστικά το «κλειδί» για την εξάλειψη των διακρίσεων και είναι η καθοριστική παράμετρος του περιβάλλοντος που καθορίζει τελικά σε κάθε άτομο το θεμελιώδες δικαίωμα της ελευθερίας επιλογών στην κάθε στιγμή της ζωής του.
Η προσβασιμότητα καθορίζει την ποιοτική αναβάθμιση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος με στόχο τη διασφάλιση της ισότητας, της αυτονομίας και της ανεμπόδιστης άσκησης του δικαιώματος στην επιλογή των ΑμεΑ. Τα Ατομα με Αναπηρίες και γενικότερα τα εμποδιζόμενα άτομα, ζουν σε πόλεις εχθρικές».
Κτίρια και δρόμοι στερούνται προσβασιμότητας
Τέλος αξίζει να αναφερθεί ότι η σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία τονίζει ότι η προσβασιμότητα είναι κεντρικής σημασίας για τα δικαιώματα των ανθρώπων.
Στην ίδια γραμμή η «Στρατηγική για την Αναπηρία 2010-2020» της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναγνωρίζει την προσβασιμότητα ως πρωταρχικό τομέα δράσης.
Το άρθρο 9 της συγκεκριμένης σύμβασης διασφαλίζει ισότιμα την πρόσβαση των ΑΜΕΑ, στο δομημένο περιβάλλον, κτίρια και πεζοδρόμια, στις μεταφορές, στις πληροφορίες και επικοινωνίες.
Καθήκον της Πολιτείας, σε Εθνικό και Τοπικό επίπεδο, θα πρέπει να είναι η εμπέδωση και υιοθέτηση της «Αρχής της Προσβασιμότητας».
Η «Αρχή της Προσβασιμότητας» επιτυγχάνεται μόνο σε μια αλυσίδα, ένα συνεχές δηλαδή σύστημα, όπου η μια διευκόλυνση οδηγεί στην επόμενη. Αυτή η «αλυσίδα προσβασιμότητας» αποτελεί τη βασική προϋπόθεση για την κοινωνική και οικονομική ένταξη των ΑΜΕΑ.
Στην Ελλάδα δυστυχώς, υπάρχουν κάποιες «νησίδες προσβασιμότητας», ενώ οι ελάχιστες «νησίδες προσβασιμότητας» είναι γεμάτες με αδύναμους κρίκους, γιατί οι μελέτες σχεδιασμού και τα έργα γίνονται αποσπασματικά και όχι στα πλαίσια μιας συνολικής εικόνας.
Συνεπώς, συντηρείται ένα περιβάλλον εχθρικό για τα Ατομα με Αναπηρία και άλλα εμποδιζόμενα άτομα. Ενα περιβάλλον που δημιουργεί αναπηρίες και αποκλεισμούς.
Σχετικά άρθρα: Ανάπηρος αποκλείστηκε από δίκη ~ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ
