«Ναι, φόρεσα κουκούλα και έσπασα…». Ήταν στη μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας το βράδυ της περασμένης Τρίτης στο Βόλο. Μεταξύ εκείνων που έκρυψαν το πρόσωπό τους με κουκούλα ή κράνος και ξέσπασαν το μένος τους στις τζαμαρίες των τραπεζών. Το παραδέχεται δίχως κανένα δισταγμό. Αντίθετα δείχνει να νιώθει ικανοποίηση, που για μια φορά «ακούστηκε» η οργή του, έστω από τους εκκωφαντικούς θορύβους των τζαμιών που έσπαγαν το ένα μετά το άλλο εκείνο το βράδυ.
«Δεν θα το αρνηθώ. Ήθελα να βγάλω το μίσος που αισθάνθηκα, όταν το βράδυ του Σαββάτου άκουσα στις ειδήσεις για τη δολοφονία του 15χρονου. Ενός μαθητή, ενός παιδιού, που έπεφτε νεκρός, επειδή ένας αστυνομικός έτσι απλά σήκωσε το όπλο και τον πυροβόλησε», λέει ο 23χρονος, που δέχθηκε να μιλήσει στον «Τ».
Το μίσος το έβγαλε με το δικό του «όπλο», με ένα ρόπαλο και εξηγεί ότι δεν νιώθει άσχημα για την απόφασή του, αφού ούτε ο ίδιος ούτε κανείς από τους χιλιάδες διαδηλωτές πείραξαν τους πολίτες και τις περιουσίες τους.
Απεναντίας αισθάνεται άσχημα για τους αστυνομικούς εκείνους που δεν διστάζουν να στερήσουν μια ανθρώπινη ζωή και δεν τιμωρούνται, για όσους έχουν την εξουσία και δεν ενδιαφέρονται για τον πολίτη που πεινάει και δεν μπορεί να επιβιώσει, για τις τράπεζες που βγάζουν στο «σφυρί» σπίτια και περιουσίες για ελάχιστα χρήματα.
Αυτά λέει και μοιάζει να του βγαίνουν αυθόρμητα και να έχουν γίνει το «πιστεύω» του.
Για τον 23χρονο η συμμετοχή του στη μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας την περασμένη Τρίτη ήταν η πρώτη φορά, όπως για πολλούς ακόμη. Και η πρώτη φορά, όπως λέει, που προκάλεσε καταστροφή. Καταστροφή όμως μόνο εναντίον του «στόχου» που είχε συμφωνηθεί, όταν οι διαδηλωτές βρέθηκαν πριν την πορεία στο θόλο του πανεπιστημίου.
Κατέβηκα αυθόρμητα
«Όχι, δεν είμαι οργανωμένος. Οι περισσότεροι από όσους συμμετείχαμε στα επεισόδια δεν είμαστε οργανωμένοι. Με πολλούς που μίλησα και άλλους που γνώριζα, νιώσαμε την ανάγκη να βγούμε στο δρόμο, να ξεσπάσουμε το θυμό μας. Υπήρχε μια ομάδα οργανωμένοι, αλλά ήταν 10 με 15 άτομα. Οι υπόλοιποι, όπως και εγώ, κατεβήκαμε αυθόρμητα».
Η συμμετοχή στα επεισόδια και στις βιαιοπραγίες εναντίον όλων των τραπεζικών υποκαταστημάτων μικρών παιδιών ηλικίας 12 και 13 ετών υπήρξε, λέει. Όμως αυτά τα παιδιά είναι βέβαιος ότι δεν είχαν κατανοήσει τους λόγους των πράξεών τους.
«Υπήρχαν και μικρής ηλικίας παιδιά. Παιδιά 12 χρονών. Ήταν μέσα στην πορεία με κράνος και ρόπαλο. Δεν είχαν συνειδητοποιήσει γιατί το έκαναν. Βγήκαν έξω επειδή είδαν πολλά άτομα και θέλησαν να το κάνουν.
Από εκεί και πέρα οι άλλοι ήξεραν πολύ καλά τι και γιατί το κάνουν…»
Ο 23χρονος «κουκουλοφόρος» χρησιμοποιεί και πάλι τη λέξη μίσος, αναφερόμενος στην αστυνομία και την εξουσία.
«Δεν είναι η πρώτη φορά ούτε η τελευταία που συνέβη αυτό. Γιατί ο αστυνομικός πήγαινε για να σκοτώσει. Δεν πήγαινε ούτε να ησυχάσει τα πνεύματα ούτε για τίποτα άλλο.
Αυτός επειδή είχε όπλο, επειδή είχε στολή, επειδή είχε εξουσία, πήγε σε αυτά τα άτομα. Πήγε για να δολοφονήσει, για τίποτε άλλο, σαν νταής».
Έχει προσωπική εμπειρία από άσχημη συμπεριφορά αστυνομικού. Από όταν ήταν μαθητής της Γ’ Γυμνασίου, σε ποδοσφαιρικό αγώνα, μαζί με μια παρέα τεσσάρων ακόμη ατόμων. Τον χτύπησαν, όπως λέει, χωρίς λόγο και θεωρεί ότι παρόμοια βιώματα έχουν ζήσει πολλοί.
«Και βγήκα έξω για πρώτη φορά. Από το βράδυ της δολοφονίας του 15χρονου έψαχνα αφορμή για να διαμαρτυρηθώ και εγώ. Ήθελα να βγάλω όσα ένιωθα μέσα μου. Εξοργίστηκα ακόμη περισσότερο, όταν άκουσα τον αστυνομικό να μη ζητάει συγνώμη από τους γονείς του παιδιού.
Και όσες φορές γίνονται τέτοιες δηλώσεις, θα βγαίνω και θα τα σπάω… Γιατί πώς αλλιώς άραγε ακούει κανείς;»
Πριν τη συμμετοχή του στην πορεία γνώριζε το προσχεδιασμένο «χτύπημα» των τραπεζών. Μαθεύτηκε από στόμα σε στόμα.
«Έκρυψα το πρόσωπό μου, πήρα ρόπαλο και βγήκα έξω όχι για να ξεσπάσω με αυτό τον τρόπο. Για τους αστυνομικούς που δεν φέρονται όπως πρέπει, όπως ορκίζονται. Για αυτούς που σηκώνουν το πιστόλι και σημαδεύουν έτσι απλά».
Ήταν συμφωνία όλων όσων βγήκαν με ρόπαλα, λοστούς και πέτρες ότι δεν θα αγγιχτεί κανένα κατάστημα, κανένα αυτοκίνητο, καμία περιουσία στο πέρασμα της πορείας. Μόνο τράπεζες.
«Και αυτό έγινε ως ξέσπασμα για τον κόσμο πιο πολύ, για τον απλό πολίτη. Που του παίρνουν τα σπίτια, τα πάντα για πολύ λίγα χρήματα. Για 2.000 ευρώ χρέος στην τράπεζα του παίρνουν το σπίτι που έχει χτίσει με κόπους και μόχθο μιας ζωής. Και όσα μεταδίδονταν εκείνο το βράδυ για καταστροφές σε καταστήματα ή αυτοκίνητα και για φωτιά στο φούρνο είναι ψέματα. Κανείς από την πορεία δεν προκάλεσε καταστροφές σε περιουσίες πολιτών.»
Όταν στη διάρκεια της πορείας πέτρα εκτοξεύτηκε σε κατάστημα, όλοι έπεσαν πάνω στον «πρωταγωνιστή» του σκηνικού για να τον απομονώσουν. Και αυτή η πέτρα, όπως περιγράφει ο 23χρονος, δεν έπεσε από χέρι διαδηλωτή.
Η δολοφονία του Αλέξη, όπως λέει, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Και όσοι βγήκαν έξω σαν κουκουλοφόροι και με «άγριες διαθέσεις», το έκαναν για να εκφράσουν τη λύπη τους, το θυμό τους και την αγανάκτησή τους με όσα συμβαίνουν.
Θυμός και οργή που δεν έχει ακόμη ξεσπάσει…
