Κάψτε το βαμβάκι να ζεσταθείτε, κάνει καλή φλόγα

Πρώτα θερίζουν το σιτάρι• Δεκαπέντε λεπτά το κιλό. Να πάρει ο διάολος. Δε μας συμφέρει να το πουλήσουμε με τέτοια τιμή. Σιτάρι κίτρινο και χρυσαφένιο στοιβάζεται στις αποθήκες και το τρώνε τα ποντίκια.
Και τα ροδάκινα βγάζουν χνούδι και κοκκινίζουν. Κλάδεμα και ράντισμα, λίπανση, μάζεμα, συσκευασία, φόρτωμα στα φορτηγά• μας δίνουν ψίχουλα στον τόνο. Δε μας συμφέρει. Κι οι ρόδινες μυρωδάτες μπάλες πέφτουν καταγής και σκάνε. Οι σφήκες σκάβουν τη μαλακιά τους σάρκα.
Τα καρπούζια μεγαλώνουν και γλυκαίνουν. Θεέ μου, πώς να τα ποτίσουμε, να τα μαζέψουμε, να τα μεταφέρουμε; Δε μας συμφέρει, πληρώνουμε για πετρέλαιο και για μεροκάματα και όλα αυτά κοστίζουν. Και τα καρπούζια γίνονται στρωσίδι πάνω στη γη. Η φλούδα τους αρχίζει να μαλακώνει και σαπίζουν κι οι μύγες πέφτουν κοπάδια πάνω τους.
Ύστερα έρχεται το βαμβάκι. Είκοσι λεπτά το κιλό. Κανείς δε θα πληρώσει τόσα, ώστε να βγάλουμε έστω το κόστος. Μάζεψέ το και περίμενε. Κάποια στιγμή μπορεί ν’ αλλάξουν τα πράγματα. Μα κάθε μέρα οι τιμές κατρακυλάνε ακόμα πιο πολύ! Ε, καλά, μάζεψέ το, τι άλλο μπορείς να κάνεις;
Κι οι μικροκτηματίες βλέπουν τα χρέη τους να ανεβαίνουν σαν την πλημμύρα. Όργωσαν τα χωράφια τους, κλάδεψαν τα δέντρα τους, τσάπισαν, πότισαν και κουβάλησαν. Και ο καρπός σαπίζει πάνω στο έδαφος και μες στις αποθήκες κι η μυρουδιά της γλυκιάς σαπίλας πλανιέται στον αέρα και γίνεται μεγάλη πίκρα για τον τόπο. Άνθρωποι που σκάβουν, μπολιάζουν και ποτίζουν και κάνουν τη γη να δίνει πλούσιο καρπό, δεν μπορούν να βρουν τρόπο να ταΐσουν τα παιδιά τους. Και η αποτυχία κρέμεται πάνω από ολόκληρη τη χώρα σαν ένα μαύρο σύννεφο. Χιλιάδες χιλιάδων στις πόλεις έχουν ανάγκη από ένα φρούτο ή ένα καρβέλι ψωμί κι από την άλλη χιλιάδες χιλιάδων τόνοι σαπίζουν στο έδαφος και μες στις αποθήκες.
Κάντε το σιτάρι και το καλαμπόκι ζωοτροφή. Πετάξτε τις πατάτες, κάψτε το βαμβάκι να ζεσταθείτε, κάνει καλή φλόγα.
Εδώ υπάρχει ένα έγκλημα που κάθε καταδίκη του είναι μικρή. Υπάρχει μία πίκρα που κανένα δάκρυ δεν δίνει τις διαστάσεις της. Υπάρχει μια αποτυχία που ξεγυμνώνει όλες μας τις επιτυχίες. Πλούσια γη, πλούσια σοδειά και τα παιδιά γίνονται ραχιτικά από αβιταμίνωση, γιατί δε βγαίνει κέρδος απ’ τα χωράφια. Και το κράτος επικυρώνει την αποτυχία με τη βούλα του, επειδή η σοδειά πρέπει να σαπίσει, για να φύγουν οι αγρότες από τον τόπο τους μια ώρα αρχύτερα και να περάσει η γη στα χέρια των νέων τσιφλικάδων.
Ο κόσμος στέκεται μαρμαρωμένος να κοιτάει τις ελιές, τις πατάτες, το βαμβάκι να σαπίζουν, ν’ ακούει πως για ένα κιλό ψωμί χρειάζεται να πληρώσει πέντε κι έξι φορές πιο πάνω από όσο πληρώνεται αυτός που κόπιασε να βγάλει το σιτάρι από τη γη, να βλέπει τα βουνά τα πορτοκάλια και τα μήλα στρωμένα καταγής. Και στα μάτια του κόσμου είναι ζωγραφισμένη η αποτυχία. Και στα μάτια των μεροκαματιάρηδων η οργή φουντώνει. Μες στην ψυχή του κόσμου ο καρπός της εξέγερσης βαραίνει, βαραίνει για το μάζεμα.