Δεν είναι μόνον οι τράπεζες

Πράγματι οι Τράπεζες στην Ελλάδα δεν κινδυνεύουν. Και αν υπάρξει κάποια εξαίρεση, απλώς θα υπογραμμίζει τον κανόνα.
Αλλα τι διαφορετικό υπάρχει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ώστε να επιδεικνύει μεγαλύτερη αντοχή από τα αντίστοιχα συστήματα χωρών με μεγαλύτερου μεγέθους οικονομίες και μακροβιότερη τραπεζική παράδοση;
Το βασικότερο είναι ότι εδώ δεν έχουμε επενδυτικές τράπεζες. Και αυτές κυρίως καταρρέουν στο εξωτερικό. Το δικό μας σύστημα λειτουργεί κυρίως με την νοοτροπία και τις πρακτικές των παλιών σαράφηδων και των τοκογλύφων. Δεν αναλαμβάνει ρίσκα χρηματοδοτώντας επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Απλώς δανείζει στα σίγουρα. Με εμπράγματες ασφάλειες.
Ακόμη και αν πάτε σε μια ελληνική τράπεζα με το καταπληκτικότερο επιχειρηματικό σχέδιο, με μια πρωτότυπη ιδέα που μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα, εκείνο που θα βαρύνει δεν θα είναι το σχέδιο, αλλά το αν έχετε ακίνητη περιουσία ή εγγυητές με ανάλογα… προσόντα.
Προσθέστε και το ότι τα ελληνικά επιτόκια χορηγήσεων είναι τα ακριβότερα και η διαφορά μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων είναι η μεγαλύτερη της Ευρώπης.
Έχουμε όμως επικεντρωθεί αποκλειστικά στις τράπεζες, ενώ η κρίση που έχει ξεσπάσει διεθνώς δεν απειλεί μόνον αυτές.
Στην πρώτη γραμμή κινδύνου είναι οι ασφαλιστικές εταιρίες που έχουν «παίξει» με αμοιβαία κεφάλαια στα οποία περιλαμβάνονται και τα λεγόμενα «τοξικά προϊόντα» παραγωγής της Γουόλ Στρητ και του Λονδρέζικου Σίτυ. Είναι μια πλευρά της κρίσης που επιβάλει στην πολιτεία μια αμεσότατη έρευνα στα χαρτοφυλάκια όλων των ασφαλιστικών εταιριών για να μη βρεθούν οι πολίτες μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Αλλά και κάθε νοικοκύρης που πληρώνει χρόνια για να εξασφαλίσει τις σπουδές των παιδιών του ή τα γεράματά του, πρέπει να αξιώσει να έχει μια άμεση ενημέρωση.
Και να είμαστε όλοι ψυχικά προετοιμασμένοι ότι η κρίση αυτή δεν είναι «περαστική». Οι συνέπειες της θα σφραγίσουν την καθημερινότητά μας για τουλάχιστον δύο χρόνια. Με επιχειρήσεις οι οποίες λόγω περιορισμού των χρηματοδοτήσεων δεν θα αντέξουν. Με περιορισμό της κατανάλωσης. Και κατά συνέπεια με νέες στρατιές ανέργων.
Όποιος ισχυρίζεται ότι μπορεί να κάνει την Ελλάδα… νησί ξεκομμένο από την διεθνή πραγματικότητα ή δεν ξέρει τι του γίνεται ή έχει μάθει να λέει παραμύθια, που όμως είναι πλέον δύσπεπτα για τους σκεπτόμενους πολίτες.