Το «σιωπητήριο» δεν θα λύσει το πρόβλημα…

Αν κάποιος, από απλό μέλος μέχρι υψηλόβαθμο στέλεχος της Ν.Δ., ισχυριζόταν ότι «δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στην κυβέρνηση», η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να τον διαψεύσει. Οχι η πραγματικότητα των διαφορετικών φωνών από βουλευτές που αμφισβητούν πρόσωπα και πράγματα, αλλά εκείνη που αναδεικνύεται από το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, μόλις μίας βδομάδας, να κάνει τρεις δημόσιες παρεμβάσεις για το ίδιο θέμα. Με τα ίδια λόγια και το ίδιο ύφος. Παρουσιάζοντας τρεις φορές το ίδιο έργο που λόγω της επανάληψης και της συχνότητας κινδυνεύει πια να μην «κόβει εισιτήρια».
Την περασμένη Κυριακή γράφαμε ότι οι πρώτες προειδοποιήσεις Καραμανλή για «σιωπητήριο εκτός θεσμικών οργάνων» δεν θα είχαν αποτέλεσμα. Πριν σβήσει ο απόηχος των πρωθυπουργικών εντολών προς βουλευτές και στελέχη, νέες φωνές αμφισβήτησης ήρθαν να προστεθούν στις προηγούμενες. Οπως και σήμερα ή αύριο, παρά τη χθεσινηή τρίτη προειδοποίηση, τίποτα δεν αποκλείει να έχουμε νέα κεφάλαια στο σενάριο των εσωτερικών τριβών.
Ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει την εσωκομματική του κρίση με επικοινωνιακούς όρους. Είτε πρόκειται για το «χάϊδεμα» προς τους βουλευτές, για τους οποίους ζήτησε να είναι ανοιχττές οι πόρτες όλων των υπουργών, είτε για τα μηνύματα περί στιβαρής ηγεσίας (του) που θέλει να στείλει προς την κοινωνία. Γι’ αυτό άλλωστε στήθηκε η χθεσινή φιέστα της συνεδρίασης της Κ.Ε. της ΟΝΝΕΔ. Η συνεδρίαση έγινε για πρώτη φορά σε ξενοδοχείο, το ακροατήριο ήταν για πρώτη φορά 3.000 άτομα και όχι τα 150 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής.
Θα ήταν λίγο να υποθέταμε ότι όλο αυτό το σκηνικό στήθηκε απλώς για να δοθούν (τα ίδια) μηνύματα προς τους «αντάρτες» της κοινοβουλευτικής ομάδας.
Το σημαντικό τελικά δεν είναι η ύπαρξη των «ανταρτών» στο εσωτερικό της Ν.Δ. Θα ήταν κουταμάρα να περίμενε κανείς ότι κάποιος βουλευτής θα τολμούσε να ρίξει την κυβέρνηση. Είτε καταψηφίζοντας νομοσχέδια είτε αποστερώντας από το κόμμα τον αριθμό βουλευτών για τη «δεδηλωμένη».
Το είχε δείξει παλιότερα ο Κουκοδήμος, το υπενθύμισε μόλις προχθές και ο Δαϊλάκης.
Το σημαντικότερο είναι ότι με όλη αυτή την ιστορία και τη «φαγωμάρα», την κριτική, τις αντιπραθέσεις και αμφισβητήσεις προσώπων και αποφάσεων, έγινε το «κλικ» στην κοινή γνώμη. Οι διαθέσεις του κόσμου άλλαξαν. Ετσι τουλάχιστον δείχνουν όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις. Το ηγετικό προφίλ του πρωθυπουργού τσαλακώθηκε και το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης, ο Κ. Καραμανλής, αρχίζει να περνάει σταθερά πλέον στη δεύτερη θέση.
Ακόμη, όλη αυτή η ιστορία έδειξε ότι οι ισχυρότεροι «αμφισβητίες» της δυνατότητας του Καραμανλή να κυβερνήσει στιβαρά και αποτελεσματικά, δεν είναι οι συνήθεις καλεσμένοι σε τηλεοπτικά παράθυρα ή στήλες εφημερίδων. Είναι οι δύο υπουργοί που ως τώρα έτυχαν της υψηλότατης προστασίας και κάλυψης των πολιτικών τους. Από τη μια ο Αλογοσκούφης, που επιμένει σε μία οικονομική και φορολογική πολιτική, την οποία ανατρέπει τις τελευταίες μέρες ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Από την άλλη ο Ρουσόπουλος, που και μόνο η παρουσία του δίπλα στον πρωθυπουργό προκαλεί την μήνι αρκετών, λόγω της προσωπικής πολιτικής στρατηγικής που ακολουθεί και του τρόπου που κινείται ή συμπεριφέρεται (δημοσίως και ιδιωτικώς).
Ακόμη και αν καταφέρει να εξαφανίσει από τη δημόσια σφαίρα έστω και ψιθύρους κριτικής και αμφισβήτησής του από δικούς του ανθρώπους ο πρωθυπουργός, είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να κατευνάσει τα οξυμένα πνεύματα στο εσωτερικό του κόμματος. Γι’ αυτό πολλοί τού εισηγούνται σύντομα ανασχηματισμό. Για να απομακρυνθούν οι «πέτρες του σκανδάλου» Αλογοσκούφης και Ρουσόπουλος. Θα λυθεί όμως έτσι το πρόβλημα; Οχι αυτό της πραγματικής πολιτικής, δηλαδή το πρόβλημα αδυναμίας της ίδιας της κοινωνίας να ανταπεξέλθει στα προβλήματα που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική σε πολλές πτυχές της, αλλά έστω το «εσωτερικό» πρόβλημα. Εκείνο που ενισχύει τις τάσεις που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις.
Διότι, τι θα γίνει αν αρχίσουν να βγαίνουν στον αέρα τα «βαριά χαρτιά», όπως το κρυμμένο ακόμη βάθος στην υπόθεση της Siemens ή το παρασκήνιο των παραχωρήσεων στο Βατοπέδιο; Πολύ περισσότερο δε τι θα γίνει, αν μπει για τα καλά και ο χειμώνας; Τότε που θα φανούν τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας και οι μαύρες τρύπες στον οικογενειακό προϋπολογισμό κάθε νοικοκυριού;
Ισως γι’ αυτό υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που εισηγούνται στον Καραμανλή προσφυγή στις κάλπες τώρα, πριν τα πράγματα γίνουν χειρότερα…