Επανίδρυση… των παιδικών σταθμών

Αλήθεια κ. πρόεδρε, όταν μιλάτε για «επανίδρυση του κράτους», περιλαμβάνετε στην έννοια αυτή και τους… παιδικούς σταθμούς;
Διότι στην αντίληψη ενός φιλικού ζευγαριού εργαζομένων, με τρία παιδάκια, δεν έχει υποπέσει τίποτε που να τους πείθει ότι αυτό το κράτος στο οποίο καλούνται να αναστήσουν τα παιδιά τους, επανιδρύθηκε ή έστω είναι υπό επανίδρυση.
Ήλθε η ώρα να πάει και το στερνοπούλι τους στον παιδικό σταθμό, στη Νέα Σμύρνη όπου ζουν. Στήθηκε ο πατέρας πρωί-πρωί στην ουρά, όπως και τόσοι άλλοι προκειμένου να πάρει το μαγικό χαρτάκι με τη σειρά προτεραιότητας. Και εν συνέχεια ανακοίνωσε περιχαρής στη γυναίκα του ότι τα κατάφερε, διότι είχε πάρει πολύ μικρό νούμερο.
Η χαρά τους όμως κράτησε πολύ λίγο. Διότι μετά από λίγες μέρες είχαν την ευγένεια να τους τηλεφωνήσουν από τον παιδικό σταθμό και να τους πουν ότι λυπούνται ειλικρινά πάρα πολύ, αλλά δεν μπορούσαν να δεχτούν το παιδί τους. Ναι, βέβαια, το αναγνώριζαν ότι είχαν πολύ καλή σειρά προτεραιότητας, αλλά, όπως τους εξήγησαν, υπήρχαν άλλοι γονείς με μεγαλύτερες ανάγκες, οπότε αποκτούσαν ουσιαστική προτεραιότητα, ανώτερη από το δικό τους «χαρτάκι».
Έξαλλη η μάνα στο άκουσμα αυτού του επιχειρήματος, με το οποίο την έσπρωχναν να πάει να πληρώσει σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό, αξίωσε να της δώσουν γραπτή αιτιολόγηση, ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι που έχουν σοβαρότερους λόγους προτίμησης από μια τρίτεκνη εργαζόμενη μητέρα.
Τέτοια γραπτή αιτιολόγηση φυσικά και δεν πήρε. Γιατί απλούστατα δεν υπήρχε. Το μόνο που υπήρχε, ήταν ένα «μυστικό». Που επειδή ήταν εξαιρετικά επίμονη και μαχητική εδέησαν να της το ψιθυρίσουν: «Μην τα βάζετε με εμάς. Αν έχετε κανένα μέσο να σπρώξει την αίτησή σας, κάντε το. Διαφορετικά τι να σας πούμε. Έχουμε γεμίσει με συστάσεις και πιέσεις».
Όταν, αγαπητέ κ. πρόεδρε, χρειάζεται να βάλεις πολιτικό μέσο «κεντρικού» ή «τοπικού» βεληνεκούς, για να γράψεις το μικρό σου στον κρατικό ή δημοτικό παιδικό σταθμό, φασκελοκουκούλωσέ τα όλα. Και την «Αλλαγή» του 1981, και το «Ευνομούμενο Κράτος» του 1990 και τον «Εκσυγχρονισμό» του 1996 και την «Επανίδρυση» και την «Νέα Διακυβέρνηση» του 2004 και την «Ολοκλήρωση της Μεταρρύθμισης» του 2008.