Αν διάβαζε κανείς τις χθεσινές αναλύσεις των αθηναϊκών εφημερίδων για την ομιλία του πρωθυπουργού στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του, αποκλείεται να κατέληγε σε ένα και ασφαλές συμπέρασμα. Οι μεν αντιπολιτευόμενες εφημερίδες έκαναν λόγο για έναν σκληρό κομματάρχη, που αγνοεί τα προβλήματα της κοινωνίας, οι δε συμπολιτευόμενες παρουσίασαν έναν στιβαρό ηγέτη, που ενδιαφέρεται έναντι οιουδήποτε κόστους για το μέλλον της χώρας και μόνο γι’ αυτό. Ελληνικές υπερβολές και επίπεδο τύπου εφάμιλλο της Τουρκίας και καθόλου όμοιο με εκείνο της Ευρώπης στην οποία υποτίθεται ότι ανήκουμε. Ως συνήθως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και δεν το γράφουμε αυτό απλά και μόνο για να κρατήσουμε ισορροπίες. Πιστεύουμε ότι με τα όσα παραθέτουμε παρακάτω αποδεικνύεται ότι στην ομιλία του ο Καραμανλής δεν ήταν ακριβώς ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Ασφαλώς ούτε ο Καραμανλής ούτε κανένας άλλος πρωθυπουργός μπορεί να δώσει τη μάχη των προβλημάτων και της καθημερινότητας, έχοντας πίσω του ένα στράτευμα υπό διάλυση με ηττοπαθείς στρατιώτες και αλληλοσπαρασσόμενους στρατηγούς. Καμία μάχη δεν κερδίζεται μ΄ αυτές τις συνθήκες. Γνωρίζει ο Καραμανλής ότι αν δεν ανασυντάξει το κόμμα του και αν δεν εμφυσήσει εμπιστοσύνη στα στελέχη του και προσήλωση στους στόχους τίποτα δεν πρόκειται να καταφέρει. Πράγματι δεν μίλησε για τα προβλήματα της κοινωνίας. Μια τηλεγραφική αναφορά στο κορυφαίο σκάνδαλο του Βατοπεδίου και πολύ λίγες γενικολογίες για τα προβλήματα της οικονομίας.
Είναι γνωστό και επιβεβαιωμένο άπειρες φορές στο διάβα της ιστορίας ότι σπανίως τα κάστρα πέφτουν απ΄ έξω. Τα κάστρα συνήθως πέφτουν από μέσα. Αυτό που έκανε λοιπόν ο Καραμανλής ήταν μερεμέτια και υποστυλώματα στα ρήγματα των τειχών του δικού του κάστρου. Οι περισσότεροι από τους στρατηγούς του, τουλάχιστον τις πρώτες στιγμές μετά το οργισμένο μήνυμα υπάκουσαν απολύτως, παραμένει όμως ο απείθαρχος Ταλιμπάν του αναρχοφιλελευθερισμού, πρώην αριστεριστής Πέτρος Τατούλης. Πράγματι ο πρώην μαοϊκός του ΕΚΚΕ μέσα από την πορεία του στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας έχει μετατραπεί σ΄ έναν ανεξέλεγκτο αναρχοφιλελεύθερο, ο οποίος από την πλατφόρμα του μπορεί να αντλεί κάθε είδους επιχείρημα, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να απολογείται για τίποτα. Το χειρότερο βέβαια για τον Καραμανλή με την περίπτωση Τατούλη είναι ότι έχει αναδειχθεί σε πόλο διαφωνίας και διαλόγου με την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και βέβαια ένας τέτοιος αντίπαλος πόλος είναι εξαιρετικά επικίνδυνος. Δεν έχει μάλλον ιδιαίτερη σημασία, αν θα διαγραφεί σήμερα ή αύριο ο Τατούλης. Ούτε η κυβερνητική πλειοψηφία χάνεται ούτε τα μέσα ενημέρωσης θα πάψουν να προβάλλουν τις επιθετικές απόψεις του εναντίον του Καραμανλή και της κυβέρνησης. Για να μη χαθούμε όμως στο ψυχογράφημα Τατούλη επιστρέφουμε στον Καραμανλή.
Μοναδικός στόχος της προχθεσινής παρουσίας του πρωθυπουργού ήταν η ανασυγκρότηση της κυβερνητικής παράταξης. Υπό μία έννοια αυτό το πέτυχε, υποδυόμενος επιτυχώς το ρόλο του απόλυτου κυρίαρχου στη Νέα Δημοκρατία. Το στοίχημα όμως της επιτυχίας διακυβέρνησης της χώρας σε μια τόσο δύσκολη διεθνή συγκυρία δεν εξαρτάται μόνο από τους στόχους και τις προθέσεις. Εξαρτάται πρωτίστως από τους ανθρώπους που καλούνται να υλοποιήσουν τις πολιτικές και να πετύχουν μέσω αυτών τους στόχους. Τέτοιους ανθρώπους ο Καραμανλής δεν φαίνεται να διαθέτει στην παρούσα φάση. Αν εξαιρέσει κανείς τον Σουφλιά, τον Μεϊμαράκη και τον Στυλιανίδη και προσθέσει σ΄ αυτούς τους επικοινωνιακούς Αβραμόπουλο και Σπηλιωτόπουλο, από κει και πέρα η κατάσταση είναι μάλλον για τα… μπάζα. Κατά συνέπεια δεν είναι απλά αναγκαίος ο ανασχηματισμός του κυβερνητικού σχήματος σ΄ αυτή τη φάση. Είναι επιβεβλημένος. Διαφορετικά δεν θα περάσουν ούτε λίγες βδομάδες για να ξαναπέσει το κυβερνητικό σκάφος στις ξέρες της εσωστρέφειας, της σκανδαλολογίας και της πολιτικής ανυπαρξίας. Θα δούμε το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, αν ο Καραμανλής πέτυχε να κάνει το πρώτο βήμα ανασυγκρότησης με την εμφάνισή του στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του ή αν πρόκειται για βήμα μετέωρο στο δρόμο για την έξοδο.
Στα τοπικά μας πράγματα
Είναι σαφές ότι κάποιοι στο Βόλο έχουν προγράψει το μέλλον του Δημάρχου Αλέκου Βούλγαρη. Η μανία και η διάρκεια της επίθεσης εναντίον του δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Το σχέδιο που εκπονείται έχει τριπλό στόχο και διαθέτει έξοδο διαφυγής και σχετικά ασφαλές αποτέλεσμα.
Πρώτος στόχος των όσων εξυφαίνονται είναι είτε να παραιτηθεί ο Δήμαρχος μεσούσης της θητείας του είτε να αποποιηθεί μια δεύτερη υποψηφιότητά του το 2010.
Οι επιδιώξεις, που πλέον έχουν γίνει οφθαλμοφανείς, μπλοκάρουν μόνο στην πιθανότητα να είναι εκ νέου υποψήφιος ο σημερινός δήμαρχος.
Ποντάροντας σε δύο προσωπικότητες , μία από την κεντροαριστερά και μία από την κεντροδεξιά, οι οποίες έχουν κοινό στόχο τον οριστικό παροπλισμό του σημερινού δημάρχου και επιπλέον είναι δοκιμασμένες στο πρόσφατο παρελθόν, επιτυγχάνεται η διασφάλιση του αποτελέσματος, αφού όποιος και αν είναι ο νικητής, θα είναι αρεστός στους σφοδρούς πολέμιους της σημερινής δημοτικής αρχής. Το σύστημα παίζεται με τριπλή παραλλαγή και χαμηλό ρίσκο. Ποιες είναι οι δύο προωθούμενες επιλογές τόσο από την κεντροαριστερά, όσο και από την κεντροδεξιά, είναι εύκολο να το μαντέψει κανείς, αν προστεθεί και το δεδομένο ότι οι θιασώτες των συγκεκριμένων σεναρίων δεν επιθυμούν νέες και άφθαρτες προσωπικότητες, αφού δεν είναι βέβαιοι για τον τρόπο λειτουργίας τους. Δεν θα κατονομάσουμε τους πατέρες των συγκεκριμένων σεναρίων, αφενός μεν γιατί οι γνώστες των τοπικών πραγμάτων τους ξέρουν, αφού και οι ίδιοι δεν κάνουν καμιά προσπάθεια να κρύψουν τα σχέδιά τους και, δεύτερον, τα προωθούν με τόσο πάθος, που είναι βέβαιο ότι το σύνολο των πολιτών θα τους αντιληφθεί πλήρως σε σύντομο χρονικό διάστημα, όταν οι στόχοι τους θα γίνουν απροκάλυπτοι.
Ασφαλώς δεν αναφερόμαστε στους ασκούντες την επιβεβλημένη προς κάθε μορφής εξουσία κριτική, ακόμα και αν αυτοί είναι ασυνήθιστα σκληρή είτε για προσωπικούς είτε για κομματικούς λόγους. Αυτά είναι συνηθισμένα πράγματα. Αναφερόμαστε σε εκείνους που δεν κρύβουν ότι τα ιδιωτικά τους συμφέροντα θα είναι πιο γόνιμα με μια άλλη δημοτική αρχή.
Αυτά σχεδιάζουν ορισμένοι, όμως δεν υπολογίζουν ότι σε ένα καθαρά δημαρχοκεντρικό σύστημα ο δήμαρχος είναι υπολογίσιμη μονάδα μέχρι και την τελευταία μέρα της θητείας του. Κατά συνέπεια σημαντικός παράγοντας των εξελίξεων είναι ο Αλέκος Βούλγαρης.
Πρέπει ο πρώτος πολίτης να αλλάξει ρότα. Είναι αναγκαίο να τραβήξει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις προσωπικές και κομματικές του συμπάθειες και σε εκείνες που του είναι χρήσιμες για την παραγωγή έργου. Είναι επιβεβλημένο να διοικήσει το δήμο όπως στην πρόσφατη περίπτωση με τον απίθανο εργολάβο στο έργο του ΧΥΤΑ. Δεν είναι υποχρεωτικό να αλλάξει ούτε χαραχτήρα ούτε ψυχοσύνθεση για να βάλει στη θέση τους ορισμένους επικίνδυνους που βλάπτουν τα συμφέροντα του Δήμου. Ενδεχομένως να χρειάζεται και η απομάκρυνση ορισμένων συνεργατών του, που προκαλούν μεγαλύτερη ζημιά από το ίδιο έργο που παράγουν. Πρέπει να στραφεί προς τους πολίτες της συνοικίας και της γειτονιάς, να τους ακούσει και να προωθήσει την επίλυση των προβλημάτων τους. Ο σημερινός δήμαρχος έχει συγκριτικό πλεονέκτημα στην επικοινωνία με τον απλό κόσμο. Κυρίως όμως ο Αλέκος Βούλγαρης δεν δικαιούται να υποκύψει στους πολέμιούς του για λόγους πολιτικής αρμονίας, δεν το δικαιούται έναντι του 43% των πολιτών του πρώτου γύρου των εκλογών του 2006. Δεν δικαιούται να μην εμποδίσει την υλοποίηση τέτοιων σχεδίων.
Με τη βοήθεια των αξιοκρατικά ικανών συνεργατών του και εκείνη των απλών πολιτών που γνωρίζουν καλά τόσο τον ίδιο, όσο και τους διώκτες του, οφείλει να προχωρήσει και με δυναμισμό να δώσει τη μάχη της παραγωγής έργου και το αποτέλεσμα θα έρθει. Πουθενά στο κόσμο δεν γίνεται να ανέρχεσαι σε τέτοια αξιώματα χωρίς το ανάλογο ψυχικό κόστος. Ας στεγνώσει και λίγο την ψυχή του, όχι για να στεναχωρήσει ανθρώπους, αλλά για το καλό της πόλης που κλήθηκε να υπηρετήσει, εφόσον ο ίδιος το ζήτησε και πάλεψε σκληρά και επιτυχώς για να το καταφέρει. Ας μην τους κάνει τη χάρη…
