ΤΟΠΙΚΑ

Στον απόηχο της Θεσσαλονίκης

στον-απόηχο-της-θεσσαλονίκης-851206

Στη συμπρωτεύουσα, που σημαίνει ότι είναι κι αυτή πρωτεύουσα μαζί με την πρωτεύουσα, ήταν προχτές ένας πρωθυπουργός. Είχε μπάκα, είχε προγούλι, φόραγε γραβάτα μεταξωτή, «σηρικόν» που λένε, καθότανε στο θρόνο κι έκοβε παπαρδέλες. Κι άμα οι παπαρδέλες ήταν μεγαλειώδεις, κάνανε τεμενά όλοι οι αυλικοί του, «τι ωραία που τα λέει ο πολυχρονεμένος μας αφέντης» κι είχαν χαρά μεγάλη «δια το ότι η πατρίς θα καταστεί παράδεισος».
Κι άλλα πολλά έκανε ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη: Έκοψε μύτες μισθωτών κι αυτιά συνταξιούχων, είδε DVD με καμπόϊκα έργα, έδωσε οδηγίες να θάψουν τους εργαζόμενους στη γη με το κεφάλι έξω και να το αλείψουν μέλι για να τους φάνε τα μυρμήγκια, τέτοια μαγκιώρα πρωθυπουργικά πράματα. Και πολύ καμάρωναν τα στελέχη της συντηρητικής παράταξης «αχ ωραία», «αχ έκτακτα», «αχ τι καλά» και περίμεναν να πάρουν καινούριες θέσεις, εύνοιες και μεζέ από μίζες, που ’ναι φαΐ πρώτο στη νεοδημοκρατική κουζίνα.
Γύρω από τον πρωθυπουργό ήτανε φυτεμένοι καμιά σαρανταριά υπουργοί τσαχπίνηδες, πεταχτούληδες, με το ματάκι να παίζει. Καμιά δεκαριά με βαριά πορτοφόλια και μεγάλες διασυνδέσεις με οικονομικά κι εκδοτικά συμφέροντα καθόντουσαν μουτρωμένοι πρώτο τραπέζι πίστα κι ήταν οι εξ απορρήτων του· οι ρέστοι καθόντουσαν παραπίσω τουρλού-τουρλού κι ήταν ανακυκλώσιμοι. Όμως φαινόταν από το ύφος του ότι ο πρωθυπουργός το είχε βαρεθεί όλο ετούτο το χαρέμι κι ας ήτανε μπουκιά και συχώριο, διότι το δικό σου πράμα το βαριέσαι, κύριος, και θες εκείνο που δεν έχεις κι όλο κοιτάς δεξιά κι αριστερά να βρεις κάτι αξιοπρόσεκτον για να συνεργαστείς στις εκλογές.
Από του βήματος της Διεθνούς Εκθέσεως φαινόταν καθαρά ότι ο πρωθυπουργός προβληματιζόταν: Να καταχωνιάσει τις καταγγελίες για διαφθορά υπουργών του στο βάθος του απόπατου για ώρα ανάγκης; Να κόψει καμιά αντιφρονούσα κεφαλή για να περάσει η ώρα του; Να πάρει τα Βαρέα και Ανθυγιεινά απ’ τους οδοκαθαριστές και να τα δώσει στους γενικούς γραμματείς των υπουργείων; Να απαγορέψει τις αρπαχτές στα στελέχη του, για να κλείσουν ως δια μαγείας οι μαύρες τρύπες των κρατικών ταμείων; Να βγάλει κάνα νόμο δίκαιο περί μπιφτεκιών, μακαρονιών, χάμπουργκερ ή ο,τιδήποτε; Να βάλει τους σαράντα υπουργούς να δέρνονται μεταξύ τους και όποιος μείνει τελευταίος να απαλλαγεί ισοβίως από την υποχρέωση να καταβάλλει φόρους, όπως φρόντισε για την πάρτη του ο τσίφτης, ο αλάνης και καραμπουζουκλής υπουργός επί της Εμπορικής Ναυτιλίας; Μεγάλοι προβληματισμοί, απ’ τους οποίους φάνηκε καθαρά πως η κυβέρνηση είχε και συνεχίζει να έχει στόχους.
Το οποίον, όλος ο καλός ο κόσμος το έπιασε το μήνυμα· τα σαράντα παλικάρια οι υπουργοί, κάτι κύριοι με κοιλιά περισσευούμενη, κάτι εμπορευόμενοι, βιομήχανοι, εφοπλιστές και άλλα όντα διάφορα: Φάτε και πιείτε, αδέρφια, και λογαριασμό μη δίνετε, αλλά σεμνά και ταπεινά, μη μας πάρουνε χαμπάρι. Το μήνυμα όμως το έπιασε κι ο κοσμάκης και στριτζώθηκε: Ρε δεν πάτε να πνιγείτε όλοι σας, λαμόγια, και άμα δείτε ψήφο, εμένα να με κάνετε πρωθυπουργό για να με φτύνει ο κόσμος. Που πάει να πει, αλλιώτικα σκέφτεται ο πάσα ένας στον μάταιο ετούτο κόσμο. Αλλιώτικα και άδικα για τους πρωθυπουργούς.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου