Για άλλους αιφνιδίασε, για άλλους όμως ήταν εντός των κυβερνητικών σχεδιασμών για την πορεία μέχρι τις εκλογές, η συζήτηση στην κυβερνητική επιτροπή του νόμου-πλαίσιου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Με καθυστέρηση οκτώ μηνών ο νόμος έρχεται προς κατάθεση στη Βουλή εν μέσω των εκπαιδευτικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων, αλλά και υπό το ειδικότερο βάρος που δίνει πλέον στη συζήτηση για τη μεταρρύθμιση στην παιδεία η αποχώρηση ΠΑΣΟΚ από την επιτροπή αναθεώρησης του Συντάγματος.
Μπορεί η υπουργός Παιδείας να επανέλαβε την άποψη του πρωθυπουργού ότι ο νόμος-πλαίσιο απαντά στα επίκαιρα ζητήματα της ανώτατης εκπαίδευσης, όμως το πολιτικό στίγμα της κυβερνητικής πρωτοβουλίας μάλλον χρωματίζεται από την άποψη του Κων. Μητσοτάκη ότι «η κυβέρνηση επιβάλλεται να αποδεχθεί τις προτάσεις της αντιπολίτευσης». Ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ δεν αγάπησε ξαφνικά τις απόψεις της αντιπολίτευσης και ειδικότερα του ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζει, όμως, ότι μόνο με τη συναίνεση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί η κυβέρνηση να ελπίζει ότι θα προχωρήσει σε αυτό που μόνη της παρουσιάζει ως την κορωνίδα των μεταρρυθμιστικών της πολιτικών. Σε διαφορετική περίπτωση η κατάθεση του νόμου-πλαισίου (και μάλιστα με το συγκεκριμένο περιεχόμενο) κινδυνεύει να ακυρωθεί ως πρωτοβουλία από το επιχείρημα ότι προωθείται εσπευσμένα και μονομερώς για να αποτελέσει τη βάση των προεκλογικών επιχειρημάτων της κυβέρνησης στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών.
Δυστυχώς, το περιεχόμενο του νόμου, από όσα έγιναν γνωστά χθες τουλάχιστον, δεν πείθει ούτε για τη σοβαρότητα της επεξεργασίας του ούτε για την ειλικρίνεια της πρόθεσης αναβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης που ανέφερε ο πρωθυπουργός. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η πρώτη αντίδραση της πανεπιστημιακής κοινότητας ήταν η επιφυλακτική στάση.
Επιφυλάξεις για το νόμο – πλαίσιο
