Μόνο δύο ελληνικά στα πεντακόσια ΑΕΙ

Ενα ποτήρι μπορεί να είναι «μισογεμάτο» ή «μισοάδειο», ανάλογα με την ψυχική διάθεση ή την… πολιτική σκοπιμότητα εκείνου που κάνει την εκτίμηση.
Το γεγονός ότι υπάρχουν και δυο ελληνικά πανεπιστήμια στον νέο κατάλογο με τα πεντακόσια καλύτερα του κόσμου, κάποιος μπορεί να το αντιμετωπίσει με υπερηφάνεια. Κάποιος άλλος, βλέποντας πίσω από πόσους και ποιους βρίσκεται η ανώτατη εκπαίδευση της χώρας του πνεύματος και λίκνου των επιστημών, -πολύ κάτω από τη διακοσιοστή θέση το Εθνικό Καποδιστριακό της Αθήνας και την τριακοσιοστή το Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης- μπορεί απλώς να μελαγχολήσει.
Στις πρώτες θέσεις πάντως, όπως κάθε χρόνο, έχουν μόνιμο… στασίδι τα γνωστά μη κρατικά αλλά και μη κερδοσκοπικά εκπαιδευτικά ιδρύματα –που για μας είναι… φτου κακά- των Ηνωμένων Πολιτειών και της Μεγάλης Βρετανίας. Του Χάρβαρντ, του Κέιμπριτζ, της Οξφόρδης, του Μπέρκλεϊ, του Στάνφορντ.
Τουλάχιστον μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι ότι και στα πέντε αυτά η ελληνική παρουσία σε διδακτικό προσωπικό δεν είναι αμελητέα. Όπως και στο περίφημο ΜΙΤ, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης. Μόνο που τις απόψεις αυτών των Ελλήνων πανεπιστημιακών που διαπρέπουν στο εξωτερικό για το πώς μπορεί να βελτιωθεί η τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας, τις οποίες με παρρησία εξέφρασαν πέρυσι, τις γράφουμε στα παλιά μας παπούτσια. Διότι υπεράνω αυτών κυριαρχεί η μιζέρια της συνδικαλιστικώς προστατευόμενης μετριότητας, θεσιθηρίας, πολυαπασχόλησης, «μη εντατικοποίησης» κλπ.
Το πώς πρέπει να δουλεύει ένα πανεπιστήμιο συνδεδεμένο με την κοινωνία το έδειξε η δουλειά που έγινε στο Πανεπιστήμιο Πατρών για την αποκατάσταση δύο χωριών της Ηλείας που καταστράφηκαν από τις πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου. Όπου φοιτητές της Αρχιτεκτονικής Σχολής παρουσίασαν πρωτοποριακές λύσεις, όχι μόνο για την αρχιτεκτονική αλλά την συνολική κοινωνική αποκατάσταση και βιώσιμη ανασυγκρότηση των χωριών Ροδινά και Λέπρεο. Υπό την καθοδήγηση ενός καθηγητή, που δεν είναι στο κλίμα των… Απέκηδων, αλλά των Ελλήνων του εξωτερικού, τους οποίους αποδοκιμάζουν για τις αντιλήψεις τους οι μονίμως απεργούντες και πολιτικολογούντες ημέτεροι Απέκηδες. Του καθηγητή Σχεδιασμού, Τεχνολογίας και Διαχείρισης του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ κ. Σπύρου Πολλάλη, που είναι και επισκέπτης καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών.
Θα τολμήσουμε κάποτε να ακούσουμε τους Πολλάληδες και όχι τους Απέκηδες, για μια Ελλάδα που αξίζει και μπορεί να είναι χώρα των Επιστημών, της Έρευνας, της βιώσιμης και ανθρωποκεντρικής ανάπτυξης;