Ξαναγράφοντας για τον Κάρατζιτς, «κινδυνεύω» να θεωρηθώ συμπαθών ή υπερασπιστής του. Ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο. Απλά με μία προσθήκη πληροφόρησης προσπαθώ να τοποθετήσω ένα λιθάρι αλήθειας σ’ αυτήν που σκεπάζεται από την τεράστια και πλουσιοπάροχα οργανωμένη φήμη μιάς συστηματικής και γενικευμένης παραπληροφόρησης, που αποπροσανατολίζει θεατές, ακροατές και αναγνώστες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Χαράς ευαγγέλια λοιπόν στους παρά λίγο ανέργους ή για πρόωρη συνταξιοδότηση δικαστές, γραφιάδες, ειδικούς απεσταλμένους, πράκτορες, οδηγούς, θυρωρούς, φύλακες κηπουρούς, και καθαριστές του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία στη Χάγη.
Με τη σύλληψη του Κάρατζιτς βρέθηκε πελάτης, και έτσι η θητεία τους θα συνεχίσει. Και κατ΄αναλογία της διάρκειας της δίκης του Μιλόσεβιτς, που κράτησε μόνο πέντε χρόνια -με απότομη διακοπή λόγω θανάτου του 2006- η δίκη του Κάρατζιτς θα μπορούσε να τραβήξει μέχρι το 2015. Θα ξεπερνούσε έτσι το 2010 που είχε ορισθεί σαν τέλος της διάρκειας του Δικαστηρίου αυτού. Κι αυτό γιατί ο νέος πελάτης του θεωρείται ότι είναι ο πιο σημαντικός κατηγορούμενός του με τις μεγαλύτερες ευθύνες στη γιουγκοσλαβική σύρραξη. Και κατόπιν, αν δεν είναι οι ακόμη «διαφεύγοντες ή προστατευόμενοι» Χάτζικ και Μλάντιτς, όλο και κάποιος άλλος θα συλληφθεί, ώστε να εξασφαλισθεί νέα παράταση λειτουργίας και μισθοδοσίας των ασχολουμένων.
Κανένας βέβαια από τα 1.200 πρόσωπα που απασχολεί δεν επρόκειτο να γραφεί στο ταμείο ανεργίας. Οι ΗΠΑ και ο ΟΗΕ φρόντισαν να εξασφαλίσουν τεράστια κονδύλια για τη λειτουργία του και για μισθούς χλιδής σ’ όλους τους πιο πάνω. Όταν σκέφτεται κανείς ότι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο υπάρχουν μισθοί που φθάνουν τις 24.000 € μηνιαίως, με λιμουζίνες, οδηγούς και καύσιμα (μειωμένης τιμής) που πληρώνονται ξεχωριστά, μπορεί να υπολογίζει πόσο ανάλογοι θα είναι και οι μισθοί των λειτουργών αυτού του Δικαστηρίου.
Μία έρευνα στον προϋπολογισμό του Δικαστηρίου έφερε σε φως ότι το κονδύλιο δαπανών του για το 2008 ανέρχεται σε 300 εκατομμύρια δολάρια.
Ας σημειωθεί ότι το ΔΠΔΧ λειτουργεί με βάση τη Δικονομία και τα Αποδεικτικά Μέσα που αυτό το ίδιο αποφάσισε και επέβαλε και που κατά το
πλείστο βασίζονται στο αγγλοσαξονικό Δίκαιο. Επίσης ότι η πρώην εισαγγελέας του και γνωστή για τη λυσσώδη μανία της έναντι αθώων και ενόχων κ. Κάρλα Ντελ Πόντε, λίγο πριν λήξει η θητεία της (31-12-2007), που για να την παρατείνει χάλασε κόσμο άλλοτε παρακαλώντας και άλλοτε απειλώντας, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στις 14.12.2007 ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «η πολιτική προηγείται της Δικαιοσύνης», ενώ μετά από λίγους μήνες σε άλλες δηλώσεις της ομολόγησε ότι κατά τη θητεία της «δέχθηκε πολλές πιέσεις».
Θα μπορούσα να συσχετίσω στο σημείο αυτό ότι η κα Ντελ Πόντε συνέβαλε –ασφαλώς άθελά της – στη δυσφήμιση του Δικαστηρίου της, όταν αρνήθηκε έστω και να ερευνήσει μηνύσεις που υποβλήθηκαν κατά του ΝΑΤΟ, για «εγκλήματα πολέμου εναντίον στόχων που συνιστούσαν απλοί άμαχοι πολίτες μεταξύ των οποίων και παιδιά».
Εκείνο που δεν γνωρίζουμε είναι αν με βάση παρόμοιες πιέσεις εκδόθηκε και η απαλλακτική απόφαση (έφεσης, στις 3.07.08 ) υπέρ του πρώην Διοικητού των Μουσουλμανικών Δυνάμεων της Σρεμπρενίτσας κ. Νασέρ Ορικ που είχε καταδικασθεί για εγκλήματα πολέμου κατά των Σέρβων.
Ο Ορικ είχε κατηγορηθεί σαν υπεύθυνος για την εκτέλεση 3.263 Σέρβων εγκατεστημένων στη Σρεμπρενίτσα. Το εφετείο του ΔΠΔΧ υπογράμμισε:
«Δεν χωρεί αμφιβολία ότι βαριά εγκλήματα έλαβαν χώρα κατά των Σέρβων από το Σεπτέμβριο του 1992 μέχρι το Μάρτιο του 1993 σε δύο στρατόπεδα κρατουμένων στη Σρεμπρενίτσα». Παρά ταύτα εκτίμησε ότι «οι αποδείξεις εις βάρος του Ορικ δεν ήταν αρκετές για να επισύρουν ατομική ευθύνη» και έτσι προέβη στην αθώωσή του.
Υστερα από όλα αυτά μπορούμε να προβλέπουμε την εξέλιξη και την κατάληξη της δίκης του Κάρατζιτς.
