Από το δεύτερο όροφο έφτανε κιόλας συγκεχυμένος και ασαφής ο θόρυβος από το πάρτι που δινόταν στο σπίτι της Δάφνης. Ο Νικόλας έσπρωξε τη τζαμένια εξώπορτα κι ήρθε κατάφατσα με την πλάτη δυο κοριτσιών που περίμεναν το ασανσέρ. «Τώρα βρέθηκε να χαλάσει;» είπε η μία. «Μα δεν πειράζει, πάμε από τις σκάλες» είπε η άλλη και ξεκίνησαν.
Οι σκάλες γύρναγαν δυο φορές γύρω απ’ τον εαυτό τους μέχρι το δεύτερο όροφο κι ήταν πλημμυρισμένες μουσική. Ο Νικόλας ανέβαινε με τη μύτη στα πέλματα των δύο κοριτσιών. Όμορφα πέλματα, σε όμορφα παπουτσάκια από μαλακό δέρμα, λεπτοί αστράγαλοι κι ευκίνητοι. Έπειτα, το μαύρο καλσόν, σαν ατέλειωτος δρόμος με απαλές στροφές μέσα στη νύχτα, οι γάμπες, τα αξιολάτρευτα κοιλώματα πίσω από τα γόνατα… Ο Νικόλας θαμπωμένος πήρε βαθιά ανάσα κι έμεινε πίσω μερικά σκαλοπάτια.
Ξεκίνησε πάλι. Τώρα έβλεπε πού κατέληγε το καλσόν αυτής που βρίσκονταν στ’ αριστερά με τα ξανθά μαλλιά. Η στενή φουστίτσα της άλλης δεν επέτρεπε παρόμοια ψυχαγωγία, αλλά κάτω από τη φουστίτσα οι γοφοί ήταν πιο στρογγυλεμένοι και παρουσίαζαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ο Νικόλας ήταν σεμνό παιδί, σταμάτησε να κοιτάζει και βάλθηκε να κοιτάζει τα παπούτσια του. Τα είδε να σταματάνε στο δεύτερο όροφο, σήκωσε τα μάτια και βρέθηκε πάλι κατάφατσα με την πλάτη των δύο κοριτσιών. «Να το σπίτι της Δάφνης» είπε η ξανθιά και χτύπησε το κουδούνι.
Ο Νικόλας μπήκε πίσω τους και είπε «χαίρετε, χρόνια πολλά». «Μα δε γιορτάζουμε εμείς, είναι απλώς Απόκριες» διαμαρτυρήθηκε η ξανθιά. «Ωστόσο η γιορτή δε θα είχε κάποιο νόημα δίχως την παρουσία σας» είπε σεμνά ο Νικόλας κι έδειξε το σαλόνι όπου ορισμένοι χόρευαν κι οι περισσότεροι στέκονταν όρθιοι ανταλλάσσοντας εντυπώσεις ελάχιστα πειστικές με ύφος ελάχιστα πεισμένο.
Η δίπλα απ’ την ξανθιά, η κοκκινομάλλα, γέλασε κι ύστερα όλοι μαζί πήγαν στο υπνοδωμάτιο των γονιών της Δάφνης που είχε μεταμορφωθεί σε βεστιάριο για την περίσταση. Έβγαλαν τα πανωφόρια τους κι ο Νικόλας δεν μπόρεσε να κρατηθεί και σφύριξε στο αυτί της κοκκινομάλλας: «Το φόρεμά σου είναι όνειρο». Ήταν ένα απλό φορεματάκι γκρι, είκοσι πόντους πάνω από το γόνατο, με δύο διακοσμητικά κουμπιά στο μπροστινό μέρος που παρίσταναν κεφαλές σκύλων. «Σ’ αρέσει;» είπε η κοκκινομάλλα. «Πολύ, μπορώ να αγγίξω δίχως να με φάνε;» ρώτησε ο Νικόλας δείχνοντας τα κουμπιά-σκύλους και η κοκκινομάλλα απάντησε: «Δεν είμαι και τόσο σίγουρη».
Ο Νικόλας κατάπιε το σάλιο του και ακολούθησε τις δυο κοπέλες πάλι πίσω στο σαλόνι, όπου όλες όπως πρόσεξε φορούσαν το ίδιο κοντό φορεματάκι, γκρι με δύο διακοσμητικά κουμπιά που παρίσταναν κεφαλές σκύλων. Πολύ αποκαλυπτικά φορεματάκια, βαθιά ντεκολτέ, καλτσοδέτα… Οι περισσότερες ήταν παρουσιάσιμες… Ο Νικόλας ξανακατάπιε το σάλιο του. Το στόμα του ήταν κατάξερο σα να χε φάει μια χούφτα αλάτι.
Ένιωθε ότι είναι πολύ ερωτευμένος, αλλά ακόμα δεν ήξερε με ποια …
Αποκριάτικο πάρτι
