ΤΟΠΙΚΑ

Εχθρική πόλη ο Βόλος για το ποδήλατο

εχθρική-πόλη-ο-βόλος-για-το-ποδήλατο-851206

Στο μακρινό παρελθόν ανήκει η ρομαντική εικόνα της πάλαι ποτέ θρυλικής ποδηλατούπολης, η οποία άλλαξε άρδην συν τω χρόνο, δίνοντας τη θέση της σε μια νέα πραγματικότητα. Οι σύγχρονοι ποδηλάτες καλούνται εκ των πραγμάτων να αντιμετωπίσουν κάθε λογής «συμπληγάδες» σε καθημερινή βάση, προκειμένου να φτάσουν στον προορισμό τους, εν αντιθέσει προς τα μάλλον ειδυλλιακά δεδομένα του παρελθόντος. Το αίτημα της δημιουργίας υποδομών προς όφελος των δεκάδων υπέρμαχων του ποδηλάτου προβάλλει επιτακτικό, σύμφωνα με τις θέσεις που διατυπώνουν στον «Τ» γνωστοί συμπολίτες. Κατά γενική δε ομολογία τα δυσοίωνα δεδομένα μπορούν να αναστραφούν, εάν αντί των τεσσάρων τροχών κυριαρχήσει η χρήση του ποδηλάτου, το οποίο δεν επιβαρύνει το περιβάλλον, είναι ευέλικτο και πάνω απ’ όλα μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην αποσυμφόρηση κομβικών οδικών αρτηριών της πόλης. Παράλληλα, όπως εκτιμούν οι εραστές του ποδηλάτου, η κίνηση σε δύο τροχούς συμβάλλει αποφασιστικά στην εδραίωση της ανθρώπινης επικοινωνίας, η οποία είναι ένα σημαντικό ζητούμενο της σύγχρονης καθημερινότητας.

«Αγαπώ την πόλη μου»

«Ο λόγος που με κάνει να χρησιμοποιώ το ποδήλατο, αναφέρει η Παρασκευή Αδαμαρέτσου, εργαζόμενη στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου, είναι ότι με διευκολύνει στις μετακινήσεις, κάνω πιο γρήγορα τις δουλειές μου, κερδίζω χρόνο δηλαδή, πηγαίνοντας από και προς την δουλειά μου πρωί και απόγευμα. Χρησιμοποιώ το ποδήλατο, προσθέτει, για οικονομικούς λόγους αλλά και γιατί αγαπώ την πόλη μου. Δεν θέλω να μολύνω την πόλη μου, θέλω να σκέπτομαι και να πράττω οικολογικά, όσο μπορώ». Η επισήμανση της κ. Αδαμαρέτσου, η οποία χρησιμοποιεί επί 24 χρόνια το ποδήλατο, είναι ότι «δεν υπάρχουν δρόμοι ειδικά κατασκευασμένοι για μας που έχουμε ποδήλατο κι όπως αντιλαμβάνεστε είναι επικίνδυνο το να κυκλοφορείς με το συγκεκριμένο μέσο με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα. Θα θέλαμε να δημιουργηθεί ποδηλατόδρομος, μια λωρίδα για να κινούμαστε πιο εύκολα, διότι εκ των πραγμάτων η πόλη μας είναι ιδανική για ποδήλατο» προσθέτει.

«Τρόπος ζωής»

«Τρόπος ζωής» είναι για τον δημοσιογράφο Δημήτρη Μπάτσιο το ποδήλατο επί σειρά ετών. «Αισθάνομαι βέβαια ενοχές, ομολογεί, σήμερα σε μια τέτοια πόλη σαν το Βόλο, γιατί όταν προηγούμαι αυτοκινήτων και ξέρω ότι είμαι ο στοχευμένος για τα «μπινελίκια», συγχωρήστε με για την έκφραση, καταλαβαίνω πόσο έρχονται στην πλάτη μου τα «βέλη» των ανθρώπων που τους παρεμποδίζω να προχωρήσουν. Το οδικό δίκτυο, προσθέτει, είναι ο συνολικός και συλλογικός «τρικυμίας», δηλαδή δεν κάνεις πεντάλ, αλλά είσαι σε τρικυμία διαρκή πάνω σε βάρκα». Ως ένθερμος ποδηλάτης δηλώνει ευθαρσώς ότι «επειδή περισσεύει η υποκρισία στην εποχή μας, την ημέρα της βόλτας του ποδηλάτου εγώ εγκαταλείπω το ποδήλατό μου σε ένδειξη διαμαρτυρίας γι’ αυτή την κοροϊδία. Δεν θεωρώ ότι με το να βγεις στην κάμερα είσαι και ποδηλάτης. Είσαι ποδηλάτης μιας χρήσης, είσαι ποδηλάτης μιας μέρας, είσαι ποδηλάτης σταρ κι εγώ δεν είμαι τέτοιος» αναφέρει με καυστικό χιούμορ.
Όπως προσθέτει, «βρισκόμαστε, οι ποδηλάτες, σε διαρκή διαμάχη και αντιδικία νοερή στο πίσω μέρος του μυαλού μας με τους οδηγούς αυτοκινήτων, γιατί αναγκαζόμαστε να παρανομούμε αλλά κι εκείνοι έχουν τα δίκια τους, γιατί πολλοί ποδηλάτες είναι στην κόψη του ξυραφιού πολλές φορές και αυθαιρετούν. Εγώ θα έλεγα ότι ο Βόλος έχει ακόμη περιθώρια για να αποκτήσει ποδηλατόδρομους που να διασφαλίζουν, όπως είχε πει ο κ. Βούλγαρης, ένα μέτωπο που μπορεί να διευκολύνει τον ποδηλάτη. Ας το κάνει το γρηγορότερο» καταλήγει.

«Δεν είναι φιλική η πόλη»

Οι καταβολές και οι μνήμες των παιδικών χρόνων του αρχιτέκτονα Δημήτρη Φιλιππιτζή είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το ποδήλατο και το κατάστημα που διατηρούσε ο πατέρας του, Μενέλαος Φιλιππιτζής, στην οδό Δημητριάδος. «Περνώντας τα χρόνια αντιλήφθηκα, ομολογεί, ότι δεν είναι το ρομαντικό μέσο της παλιάς εποχής, αλλά το σύγχρονο μέσο για να απλοποιήσουμε την καθημερινότητά μας δηλαδή οι κοινόχρηστοι χώροι της πόλης μας είναι περιορισμένοι. Αρα, συνεχίζει, μπορούμε να κινηθούμε απλά, εύκολα και οικονομικά, χωρίς να ρυπαίνουμε το περιβάλλον. Είναι πολλά τα καλά και είμαι υπέρ του ποδηλάτου ασφαλώς», δηλώνει. Επικεντρώνοντας την αναφορά του στις υπάρχουσες υποδομές, ο κ. Φιλιππιτζής επισημαίνει ότι «η πόλη μας σαφώς δεν είναι φιλική προς το ποδήλατο, ενώ θα μπορούσε να γίνει πάρα πολύ εύκολα. Θα μπορούσε να γίνει φιλική, διευκρινίζει, βάζοντας σε ορισμένα καίρια σημεία πάρκιγκ ποδηλάτων, αντί να επιστρατεύεται ένα δένδρο ή ένας στύλος. Κάποια στιγμή, σημειώνει, όταν θα βρεθούμε σε αδιέξοδο, θα γίνει αντιληπτό ότι η λύση είναι το άλλο μέσο, δηλαδή το ποδήλατο, τα πόδια μας αλλά και τα μαζικά μέσα μεταφοράς, για να κινηθούμε πιο εύκολα».
Εχοντας αντίστοιχη εικόνα από τα δεδομένα άλλων ευρωπαϊκών πόλεων, ο συμπολίτης αρχιτέκτονας εκτιμά ότι «με το ποδήλατο ουσιαστικά αποσυμφορείται η πόλη και παράλληλα δεν επιβαρύνεται το περιβάλλον. Πρέπει να χαιρόμαστε, τονίζει, όταν αξιοποιούμε το ποδήλατο για την μετακίνησή μας. Αλλωστε, προσθέτει, η ζωή μας που είναι αγχωτική και καθιστική, απαιτεί παράλληλα σωματική άσκηση η οποία μας παρέχεται δωρεάν, ενώ ακόμη και οι σχέσεις των ανθρώπων βελτιώνονται. Σε μια μικρή κοινωνία, όπως ο Βόλος, πρέπει το κλίμα στους δρόμους να γίνει πιο φιλικό και ευχάριστο για όλους μας. Δεν θεωρώ ότι λίγοι άνθρωποι θα αλλάξουν το σκηνικό. Είναι θέμα κοινωνικής κουλτούρας και βέβαια πως προωθείται από τους πολιτικούς» καταλήγει.

«Να υπάρξει μέριμνα»

«Ιδιαιτέρως εξυπηρετικό, ευέλικτο, φιλικό προς το περιβάλλον» χαρακτηρίζει το ποδήλατο η εικαστικός Κάκη Μπαξεβανίδου, η οποία επισημαίνει ότι «είναι δύσκολη πλέον η μετακίνηση με το ποδήλατο λόγω της πληθώρας των αυτοκινήτων και της έλλειψης των απαιτούμενων υποδομών». Προς αποφυγή προβλημάτων «πηγαίνω πάντοτε κανονικά και σύμφωνα με τα σήματα, δεν τρέχω, σταματάω σε κάθε γωνία γιατί δεν ξέρω αν θα σταματήσει ο εκάστοτε οδηγός και αποφεύγω τους πολυσύχναστους δρόμους, επιλέγοντας είτε τους πεζοδρόμους είτε το παραλιακό μέτωπο, για να είμαι ασφαλής» προσθέτει. Η άλλοτε ιδανική ποδηλατούπολη «δεν είναι πλέον φιλική προς τους ποδηλάτες, λόγω της πληθώρας των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν» αναφέρει η κ. Μπαξεβανίδου και προσθέτει ότι «θα έπρεπε να υπάρξει πολιτική μέριμνα, ώστε να δημιουργηθούν οι απαιτούμενες υποδομές, όπως ποδηλατόδρομοι. Πρέπει να γίνει κάτι προς αυτή την κατεύθυνση, θα πει η συμπολίτισσα εικαστικός, διότι δεν βοηθούν την ασφαλή διέλευση των ποδηλατών οι δρόμοι με την πυκνή κυκλοφορία και τα σταθμευμένα αυτοκίνητα δεξιά και αριστερά». «Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε, καταλήγει, ότι μπορούμε κάλλιστα να κινηθούμε στην πόλη χωρίς το αυτοκίνητο, να γίνει βίωμα η αξία του ποδηλάτου κι όχι να την θυμόμαστε μόνο την ημέρα «χωρίς αυτοκίνητο».

«Δεν νιώθω ασφαλής»

Υπέρμαχη του ποδηλάτου δηλώνει από ετών η Ευαγγελία Κατούνια, συντηρήτρια έργων Τέχνης και ηθοποιός, επισημαίνοντας ότι «ενώ το ποδήλατο είναι εύκολο μέσο μεταφοράς, οικολογικό κι ευέλικτο» εντούτοις «έχω την αίσθηση ότι δεν δίνουν την απαιτούμενη σημασία στα ποδήλατα ως μέσο μεταφοράς και αυτό που κυριαρχεί είναι το αυτοκίνητο». Αναφερόμενη στις υπάρχουσες υποδομές, τονίζει ότι «δεν επαρκούν για την ασφαλή μετακίνηση όσων κινούνται στην πόλη με ποδήλατο, καθώς στο εξωτερικό υπάρχουν ειδικοί δρόμοι αλλά και φανάρια για ποδηλάτες». Απαριθμώντας τα υπέρ του ποδηλάτου, η κ. Κατούνια αναφέρει ότι «βοηθάει στην υγεία, βελτιώνει την λειτουργία του καρδιοαναπνευστικού συστήματος, είναι εξαιρετική αερόβια άσκηση» αλλά «πέρα από την πολιτική μέριμνα πρέπει να υπάρξει μια προοπτική ως αναφορά την υποδομή που θα έπρεπε να δημιουργηθεί στο Βόλο. Πρέπει να αλλάξει η γενικότερη συμπεριφορά απέναντι στους ποδηλάτες, γιατί κάποια στιγμή μου συνέβη ατύχημα όταν άνοιξε απότομα η πόρτα αυτοκινήτου την ώρα που περνούσα, με αποτέλεσμα να χτυπήσω» υπογραμμίζει. Γι’ αυτό «δεν τρέχω, προσέχω τα φανάρια, κοιτάζω προς την κατεύθυνση που κοιτούν και οι οδηγοί και γενικά τηρώ κάποιους κανόνες προκειμένου να επιβιώσω» καταλήγει.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου