«Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη», ίσως είμαι Κοζανίτης

Μόνο για γέλια είναι οι στατιστικοί πίνακες που προέκυψαν από την επεξεργασία των φορολογικών μας δηλώσεων. Και απλώς πιστοποιούν ότι μερικοί Έλληνες είναι πιο «ντόμπροι»και μερικοί πιο «ξύπνιοι» από τους άλλους.
Αιφνιδίως μαθαίνουμε ότι οι Κοζανίτες είναι κατά την εφορία από τους πιο πλούσιους Έλληνες, ενώ οι Ζακυνθινοί από τους πιο φτωχούς, βάσει των εισοδημάτων που δηλώνουν και των φόρων εισοδήματος που καλούνται φέτος να πληρώσουν.
Σίγουρα θα γελάνε πικρά στην Κοζάνη, αισθανόμενοι ότι κατέστησαν φορολογικώς οι Κοζανίτες περίπου ισοδύναμοι με τους… Λωζανίτες. Και πονηρά, με αυτάρεσκη ικανοποίηση στη Ζάκυνθο, που την γνωρίζω καλά ως πρώην «ζακυνθινός γαμπρός». Όπου ελάχιστοι άνθρωποι υπάρχουν χωρίς να συνδυάζουν πολλαπλά εισοδήματα από τις ελιές, τη σταφίδα, τα τουριστικά καταλύματα και καταστήματα.
Βλέποντας το μέσο δηλωμένο εθνικό εισόδημα και το μέσο ποσό καταβαλλόμενου φόρου ανά φορολογούμενο, αρχίζω να ψάχνομαι μήπως εκτός από κατά το ήμισυ Ρουμελιώτης και το άλλο ήμισυ Λάκωνας, έχω και τίποτα… κοζανίτικες ρίζες. Απορώ μάλιστα γιατί εργάζομαι ακόμη, αφού φαίνεται να είμαι τόσο πλούσιος, ώστε να πληρώνω ακριβώς δεκαπλάσιο φόρο από τον εθνικό μέσο όρο.
Όλα αυτά σε τελική ανάλυση προκαλούν βαθύτατη μελαγχολία για την «επιτυχία» του πολιτικού μας κόσμου, όστις δεκαετίες τώρα εξαγγέλλει μονίμως την «πάταξη της φοροδιαφυγής».
Θυμάμαι όταν ήμουν υποψήφιος το 1981, που όλοι μάς ρωτούσαν «πού θα τα βρείτε τα λεφτά για να κάνετε όλα αυτά που υπόσχεστε». Και απαντούσαμε κατηγορηματικά και με στόμφο, όπως ακριβώς ο πρόεδρός μας, Ανδρέας Παπανδρέου, πιστεύοντας απολύτως στη δική του διαβεβαίωση, του διακεκριμένου οικονομολόγου: Τα λεφτά υπάρχουν. Αρκεί να χτυπήσουμε τη φοροδιαφυγή.
Φαίνεται όμως ότι την κτυπήσαμε υπερβολικά. Και εμείς και οι άλλοι. Τόσο που… φούσκωσε, έγινε… φραπέ και ξεχείλισε.
Μετά από μια εικοσαριά χρόνια «σοσιαλιστικής» διακυβέρνησης και άλλα τόσα χρόνια «φιλελεύθερης αυτορυθμιζόμενης οικονομίας της αγοράς», απλώς επιβεβαιώνεται ότι κυρίαρχη η ελληνική κουτοπονηριά και το πνεύμα που διαμορφώθηκε άνωθεν «αφού όλοι κλέβουν, εγώ κορόιδο είμαι να πάω με το σταυρό στο χέρι»;