Το πρόβλημα είναι μόνο οι χορηγοί για την ΑΡΓΩ;

Ποιος άραγε πριν ένα μήνα και κάτι, όταν η ΑΡΓΩ ξεκινούσε πανηγυρικά από το λιμάνι του Βόλου για το μεγάλο ταξίδι του μύθου και της ιστορίας, της αναζήτησης, της αναβίωσης, της φιλίας των λαών, της πολιτιστικής προβολής, της ανάδειξης του συμβόλου της πόλης (χαρακτηρισμοί που κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκαν) θα φανταζόταν ότι σήμερα (έστω χθες, μια και σήμερα μπορεί να σημειωθούν εξελίξεις, ελπίζουμε και ευχόμαστε θετικές), θα συζητούσαμε το ενδεχόμενο (από κάποιους είναι και πρόταση) να τελειώσει το ταξίδι στην Πρέβεζα από έλλειψη των αναγκαίων πόρων για τη συνέχεια;
Κανείς μάλλον, εκτός ίσως από κάποιους που είχαν την ευθύνη της οργάνωσης και προετοιμασίας των λεπτομερειών του ταξιδιού μέχρι τη Βενετία. Και αυτοί οι κάποιοι, αν υπάρχουν, βρίσκονται σε όλα τα επίπεδα ή φορείς που αναμίχθηκαν. Από το Δήμο, τη ΝΑΥΔΟΜΟΣ, μέχρι τα υπουργεία και τους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες.
Από τριημέρου, όταν πλέον δημοσιοποιήθηκε το πρόβλημα της έλλειψης πόρων και η απειλή να μείνει η ΑΡΓΩ χωρίς το συνοδευτικό πλοίο, ουσιαστικά δηλαδή με αδυναμία να συνεχιστεί ο πλους όπως είχε τροποποιητικά σχεδιασθεί, προκλήθηκε μία έντονη πολιτική αντιπαράθεση, σε κάποιο βαθμό με δικαιολογημένα κομματικά χαρακτηριστικά, η οποία όμως δεν απαντά στα πραγματικά ερωτηματικά που έχουν ανακύψει.
Μπορεί να παρουσιάζεται το περιεχόμενο της προγραμματικής συμφωνίας με τα υπουργεία για να καταδειχθεί η ευθύνη των κυβερνητικών φορέων και της ΕΤΑΑ στην ανεύρεση χορηγών και οικονομικών πόρων, όμως ταυτόχρονα ομολογείται έτσι ότι το ταξίδι ξεκίνησε χωρίς να είναι εκ των προτέρων εξασφαλισμένη η οικονομική κάλυψη. Με την ελπίδα ότι οι κυβερνητικοί φορείς θα ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις που απορρέουν από την προγραμματική. Όμως σε ποια άλλη προγραμματική οι ίδιοι φορείς έχουν φανεί συνεπείς απέναντι στο Δήμο Βόλου και σε άλλους ΟΤΑ, για να υπάρχει αυτή η εμπιστοσύνη; Πρόκειται εμφανώς για μία βιαστική αναχώρηση, πριν εξασφαλισθεί το σύνολο των προϋποθέσεων.
Ταυτόχρονα, μπορεί από την άλλη πλευρά να επιχειρείται από τον υφυπουργό Εσωτερικών η επίρριψη των ευθυνών στο Δήμο Βόλου, όμως ο ίδιος ως πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του ταξιδιού, πρέπει αναγκαστικά να γνώριζε το πρόβλημα που εξ αρχής υπήρχε. Η απουσία επί τόσες μέρες όχι της επιτυχίας ανεύρεσης νέων χορηγών, που είναι ευθύνη της ΕΤΑΑ, ούτε έστω της εξασφάλισης κάποιας επιχορήγησης από κάποιο υπουργείο (Εσωτερικών, Οικονομικών, Πολιτισμού, Τουρισμού), αλλά τουλάχιστον ενός συνοδευτικού πλοίου (στρατιωτικό αρματαγωγό) για το υπόλοιπο ταξίδι, δείχνει την ανεξήγητη ολιγωρία της κυβερνητικής πλευράς.
Είναι όμως μόνο αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν; Αν βρεθούν σήμερα χορηγοί ή επιχορηγήσεις, τέλειωσε το πρόβλημα; Αν η ΑΡΓΩ φτάσει πλέον στη Βενετία και επιστρέψει, στο μέλλον δεν θα έχουμε τις ίδιες απογοητευτικές επαναλήψεις;
Τα «επεισόδια» του παρελθόντος δεν επιτρέπουν τη σιγουριά μιας καταφατικής απάντησης. Είναι γνωστές και σχετικά πρόσφατες οι αντιπαραθέσεις μεταξύ του κατασκευαστή και της Δημοτικής Αρχής. Λεπτομέρειες δεν μάθαμε ποτέ, ίσως όμως αυτές απαντούν και σε κάποια από τα σημερινά ερωτηματικά.
Λέμε πιο πάνω ότι μάλλον η ΑΡΓΩ ξεκίνησε βιαστικά, χωρίς να έχουν εξασφαλισθεί όλες και κυρίως οι οικονομικές προϋποθέσεις. Η δικαιολογία που είχε παρουσιασθεί στην τοπική κοινωνία και στα ΜΜΕ (στα σχετικά ερωτήματα) ήταν ότι έπρεπε να προλάβουμε τις καιρικές συνθήκες και τα πολλά μποφόρ που θα έπιαναν αργότερα στο Ιόνιο και την Αδριατική. Η πραγματικότητα αποδείχθηκε τελείως διαφορετική. Τα ισχυρά μποφόρ κράτησαν καθηλωμένη την ΑΡΓΩ σε πολλά λιμάνια, προκαλώντας καθυστέρηση άνω των 15 ημερών ήδη. Κακή γνώση των καιρικών συνθηκών που επικρατούν τέτοια περίοδο στις ελληνικές θάλασσες, απλή αναποδιά, πρόχειρος σχεδιασμός ή ανάγκη να φύγει οπωσδήποτε «τώρα» η ΑΡΓΩ;
Αν αληθεύει η πληροφορία ότι σύμφωνα με τη σύμβαση που υπέγραψε ο Δήμος με τη «Ναυδόμος», ότι αν δεν γινόταν τώρα το ταξίδι, τότε η ΑΡΓΩ περνούσε στην κυριότητα του κατασκευαστή, ισχύει το τελευταίο. Από κει και τα σημερινά προβλήματα. Αυτό όμως, τη σχέση δηλαδή που έχει ο Δήμος με το πλοίο, δεν θα τη μάθουμε, αν δεν δοθεί κάποτε στη δημοσιότητα η σύμβαση κατασκευής του.
Ισως η καλύτερη λύση σε περιπτώσεις «κρίσης», όπως η σημερινή, να είναι η πλήρης διαφάνεια των λεπτομερειών. Ετσι μόνο ενεργοποιείται θετικά η κοινωνία. Όπως πρέπει να γίνει και τώρα, για να σώσουμε το εγχείρημα, την αξιοπιστία της πόλης, το σύμβολο της περιοχής, το αναπτυξιακό απόθεμα του μέλλοντος, τον τουριστικό μας «κράχτη», την αξιοπλοΐα μας στο διαχρονικό πολιτισμό.