Κατήφεια, απογοήτευση και απαισιοδοξία είναι τα συναισθήματα που διακατέχουν σήμερα τους περισσότερους Έλληνες. Καμία χαραμάδα για να ανθίσει και πάλι το χαμόγελο στο μέσο Έλληνα πολίτη, που δεν βλέπει να υπάρχει φως στο τούνελ. Και δεν είναι μόνο η διεθνής οικονομική συγκυρία που προδιαγράφει ένα δυσοίωνο φθινόπωρο και έναν ακόμη πιο δύσκολο χειμώνα. Είναι τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα που σκιάζουν το πολιτικό προσωπικό και η νοοτροπία της αρπαχτής που λειτουργεί αποτρεπτικά για την οποιαδήποτε ομοθυμία και συμπαράταξη σε οποιονδήποτε μεγάλο εθνικό στόχο.
Είναι τόσο απαξιωμένα τα δύο μεγάλα κόμματα, που πλέον και οι δύο τους αρχηγοί θυμίζουν κουρασμένες καρικατούρες, που δεν πείθουν ούτε και την κομματική τους πελατεία. Μπορεί οι προθέσεις των επικεφαλής να είναι οι καλύτερες δυνατές, αποδεικνύονται ωστόσο και οι δύο τους αδύναμοι να διαχειριστούν και να συντονίσουν τους ουλαμούς με τα τρωκτικά που επέπεσαν ως ακρίδες ή ως άλλοι φανατικοί μουσουλμάνοι πάνω στο πιλάφι και στα… ουρί του Παραδείσου. Αυστηρές ποινές σε όσους καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη μας, δήλωσε προ ημερών ο πρώην πρωθυπουργός, ενώ χθεσινά δημοσιεύματα έκαναν λόγο για τη συγκρότηση αδιάφθορων στελεχών από το χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που θα μπορούσαν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Δεν πείθουν ωστόσο κανέναν. Γι ΄ αυτό οι δημοσκοπήσεις είναι αμείλικτες και οι πληροφορίες που φθάνουν στα δημοσιογραφικά γραφεία ακόμη χειρότερες, αφού μιλούν για ξεκάθαρο πολιτικό προβάδισμα του κυβερνώντος κόμματος. Είναι τυχαία άραγε ότι η πρόσφατη αναδίπλωση του Γ. Παπανδρέου, που προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονός για το ενδεχόμενο που το κόμμα του πάρει κάτω από 34% στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2009;
Από την άλλη και το κυβερνών κόμμα μόνο υπερήφανο δεν μπορεί να είναι για τη σημερινή εικόνα του. Όχι μόνο για τις επιδόσεις του στη διαχείριση των σκανδάλων και της ακρίβειας, αλλά κυρίως για το γεγονός, ότι μετά από 4 1/2 χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας αποδεικνύεται ότι δεν ήταν έτοιμη να κυβερνήσει τη χώρα. Ο κομματικός μηχανισμός της Ν.Δ., όπως συνέβη χρόνια πριν και με τον αντίστοιχο του ΠΑΣΟΚ, αποδείχθηκε ότι ήταν ικανός μόνο για να ανεμίζει πλαστικές σημαιούλες που θα συνοδεύουν στο κάδρο την εμβληματική φυσιογνωμία του λαοπρόβλητου αρχηγού. Μέχρι εκεί. όμως. Θερμοκέφαλοι χειροκροτητές και παντελής αδιαφορία για την αναζήτηση και την ανάδυση στο προσκήνιο ανθρώπων που θα μπορούν να δουλέψουν και να προσφέρουν σε ιδέες και αποτελεσματικότητα, χωρίς να συναγελάζονται σε δεξιώσεις, σε κότερα και σε εκδρομές του εξωτερικού με γνωστούς φίλους – επιχειρηματίες…
Αναζητώντας μία χαραμάδα ελπίδας
