Το Δημοτικό Σχολείο Αλλης Μεριάς επισκέφτηκαν πρόσφατα τα μέλη του εργαστηρίου αφήγησης του Κ.Α.Π.Η. Δήμου Βόλου, όπου πραγματοποίησαν δύο εκδηλώσεις αφήγησης, συνοδευόμενοι από τον εμψυχωτή του εργαστηρίου τον γνωστό αφηγητή και μελετητή της προφορικής λογοτεχνίας Στέλιο Πελασγό και την κοινωνική λειτουργό Ελένη Ζαφειρίου, διευθύντρια του Κ.Α.Π.Η. Οι μικροί μαθητές του σχολείου είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν βιωματικά ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας, μέσα από τις αναμνήσεις των παππούδων και των γιαγιάδων. Εμαθαν για μια άλλη ξεχασμένη μορφή διασκέδασης, για μια εποχή όπου “η γειτονιά το σόι και η οικογένεια” λειτουργούσαν πραγματικά και δημιουργούσαν λαϊκή τέχνη, πολιτισμό και διασκέδαση την Αποκριά με τα φτωχά μέσα, την πλούσια φαντασία και την γλεντζέδικη διάθεση της βασανισμένης εκείνης γενιάς. Οι αφηγήσεις έκαναν τα μεγαλύτερα παιδιά να νιώσουν την διαφορά της δημιουργίας από την κατανάλωση, μέσω της φράσης “οι παππούδες μας δημιουργούσαν αμφιέσεις, στολισμούς, δρώμενα, λαϊκό θέατρο, αυτοσχέδια σκωπτικά τραγούδια και τελικά αληθινό κέφι και ψυχαγωγία στις δύσκολες και στερημένες εποχές της μετεμφυλιακής Ελλάδας”.
Πολλές από αυτές τις αφηγήσεις υπάρχουν στο βιβλίο του εργαστηρίου «Ο χρόνος έγινε λόγος» που ήδη έχουν προμηθευτεί πολλά σχολεία και σχολικές βιβλιοθήκες και αρκετοί εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουν επιχειρήσει να χρησιμοποιήσουν ως ένα ανθολόγιο λαϊκών κειμένων. Χαρακτηριστικά είναι τα αποσπάσματα που παρατίθενται και μαρτυρούν το διαφορετικό αποκριάτικο χρώμα του παρελθόντος. Ο Απόστολος Μπάρδας περιγράφει ως εξής την Βλάχικη Αποκριά :“Εκείνα τα χρόνια όλοι οι συγγενείς μαζευόμασταν σε ένα σπίτι και γλεντούσαμε και την Καθαρά Δευτέρα καθένας έπαιρνε το κρεβάτι του και πήγαινε στη δουλειά του. Είχε δουλειά από το πρωί μέχρι να σκοτεινιάσει, να ταΐσει τα πρόβατα, να ταΐσει τα γελάδια, να ταΐσει τα γουρούνια, να ταΐσει τις κότες, βράδιαζε ήταν κι η μέρα μικρή βράδιαζε νύχτωνε κατακουρασμένος ο άνθρωπος έκανε έτσι έπεφτε στον ύπνο”…
Στο ίδιο βιβλίο καταγράφεται ένα ακόμη έθιμο του παρελθόντος που περιγράφει η Αμαλία Στάμου: “Στη γειτονιά μας (Κουντουριώτου) ήταν ο Αποστόλης ο καροτσέρης. Ε, αυτός έντυνε το άλογο. Κάρο είχε, κάρο με τις ρόδες στο αμάξι (λαντό, μόνιππο).Το άλογο το έντυνε με ρούχα.
Έβαζε σακάκι, γιλέκο, χάντρες μπροστά, κουδούνια, καπέλο. Μεγάλο καπέλο, σουραύλι επάνω απ’ αυτά τα ξένα τα φαρδιά (μεξικάνικα).Το γιλέκο το έβαζε εδώ στο λαιμό και στο σακάκι παραπίσω.
Το έριχνε εκεί που έβαζε τη σέλα. Από πίσω του είχε ντορβά για να κοπρίζει μέσα. Έντυνε το άλογο, ντυνόταν κι αυτός κι έπαιρνε κόσμο,πέντε – έξι άτομα απάνω και γύριζε όλο το Βόλο». Ο Χριστόφορος Βάτσας ανακαλεί μνήμες από τις απόκριες στον Εμφύλιο, λέγοντας: “Μετά τον πόλεμο άμα ντυνόσουν καρναβάλι και σ’ έπιαναν σου ‘λεγαν: “Κατάσκοπος είναι αυτός
αντιστασιακός είναι αυτός!” Δεν τολμάγαμε να ντυθούμε καρναβάλια”. Στο βιβλίο, που διατίθεται από τα κεντρικά βιβλιοπωλεία του Βόλου και από το Κ.Α.Π.Η, καταγράφονται πολλές ενδιαφέρουσες αφηγήσεις, που αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές του παρελθόντος. Τα σχολεία ή οι σχολικές βιβλιοθήκες που θα ήθελαν να καλέσουν το εργαστήρι για εκδηλώσεις αφήγησης με διάφορα θέματα μπορούν να επικοινωνήσουν με το τηλέφωνο 2421020252 εργάσιμες μέρες και ώρες.
Ζωντανεύουν από τα μέλη του Εργαστηρίου Αφήγησης του Κ.Α.Π.Η. Δήμου Βόλου
