Όμως τέτοιοι είναι οι δυσφημιστές μου όταν σκέφτονται για μένα. Δεν ησυχάζουν ούτε λεπτό όταν πιάνουν στο στόμα τους την κυβέρνησή μου, όπως δεν ησυχάζει ούτε λεπτό η θάλασσα. Η κακεντρέχειά τους τούς οδηγεί στην ειρωνεία.
Ένας τους μου προσφέρει πέντε προς ένα για να βάλω στοίχημα το ποσό της τελευταίας μίζας που έσκασε στη δημοσιότητα, ότι αυτός που την πήρε για τα επόμενα χίλια χρόνια θα ανήκει στην τριάδα των πιο διακεκριμένων φιλοξενούμενων στην κόλαση! Ο άνθρωπος απ’ την εμπάθειά του έχασε το μυαλό του και δεν καταλαβαίνει ότι η ιδέα είναι ηλίθια. Ηλίθια κι αντιοικονομική, γιατί δεν θα υπάρχει νικητής. Θα ’μαστε και οι δυο χαμένοι από τους τόκους που απωλέσαμε, έχοντας καταθέσει στο γραφείο στοιχημάτων το ανωτέρω ποσό. Λογαριάστε πως αν έβαζα στην τράπεζα τα λεφτά για χίλια χρόνια με 5%, στο τέλος αυτού του χρονικού διαστήματος, και μόνον από τους τόκους, θα αγόραζα την ίδια την κόλαση!
Ένας άλλος εμπαθέστατος θέλει να συγκεντρώσει το ποσό όλων των μιζών επί διακυβερνήσεώς μου, να το κάνει κέρματα του ενός ευρώ και να χτίσει ένα μνημείο για να μείνει το όνομά μου στον αιώνα! Τα ’χει λογαριάσει όλα με χαρτί και με μολύβι. Θα χρησιμοποιήσει τα κέρματα ως υλικό χτισίματος και θα φτιάξει κάτι σαν πυραμίδα που η βάση της θα έχει έκταση εκατό στρέμματα και το ύψος της θα είναι τριακόσια μέτρα. Θα στήσει το μνημείο στο κέντρο της ξεπουλημένης στα μεγάλα συμφέροντα χώρας, όπου τα πνεύματα των πεινασμένων πολιτών, των άνεργων, αυτών που έζησαν μία ζωή μες στη μιζέρια, θα προσφέρουν την παντοτινή λατρεία τους σε μένα, μιας και παρ’ όλα αυτά εννοούσαν να με ψηφίζουν!
Ξεκινώντας από το μνημείο ακτινωτά θα είναι διακόσιες λεωφόροι, διακόσια χιλιόμετρα η καθεμιά, όπου ανά ένα μέτρο θα υπάρχουν πινακίδες με τα ονόματα των εταιριών, μεγάλων και μικρών, απ’ τις οποίες έχουμε πάρει μίζα. Στην αρχή και στο τέλος κάθε λεωφόρου θα υπάρχει ένας τεράστιος οβελίσκος με την επιγραφή «εν τούτω κονομήσαμε». Αυτός ο αλιτήριος σημειώνει με ικανοποίηση ότι όλες οι πινακίδες στη σειρά –40.000.000 όλες μαζί- τοποθετημένες ανά ένα μέτρο στον μεγαλύτερο παράλληλο κύκλο του πλανήτη, τον ισημερινό, θα έφταναν για να ζώσουν μία φορά τη γη! Σημειώνει ακόμα πως τα έσοδα των δικών μου από τις μίζες είναι τέτοια, που αν κυβερνήσουμε με πλήρες ωράριο ακόμα μια τετραετία το μνημείο θα έχει βάση διακόσια στρέμματα και ύψος εξακόσια μέτρα και θα είναι το μεγαλύτερο κτίσμα της γης, απ’ το οποίο θα μπορούσα να αντλήσω τεράστια έσοδα, βάζοντας σε κάθε λεωφόρο προσπέλασης διόδια για τα εκατομμύρια των επισκεπτών που θα συνέρεαν απ’ όλες τις άκρες της γης για να το δουν!
Περίεργα πράγματα φαντάζονται, αλήθεια, όσοι εμπνέονται από μένα! Άγριες απόπειρες γίνονται κάθε μέρα εναντίον μου και τέτοιες επιθέσεις με νευριάζουν, γιατί ποιος ξέρει αύριο τι θα σκαρφιστούν για να με λοιδορήσουν αυτά τα αχαλίνωτα μυαλά!
Μονόλογος πρωθυπουργού σε χρόνια φθοράς και παρακμής (Μέρος Β΄)
