Τους βασιλιάδες της μίζας, βουλευτές, υπουργούς, κρατικούς αξιωματούχους, δεν μπορώ να τους φέρω στο μυαλό μου σαν συνηθισμένους ανθρώπους.
Μου φαίνεται ότι ο καθένας από δαύτους έχει στομάχι τουλάχιστον δεκαεφτά φορές μεγαλύτερο απ’ το δικό μου και καμιά τρακοσαριά δόντια στο στόμα. Από την ώρα που ξυπνάει ως τα βαθιά μεσάνυχτα μασάει διαρκώς χωρίς διακοπή. Θα τρώει, λέω, ό,τι βρεθεί μπροστά του: χαβιάρι, σολομό, γουρουνόπουλα γεμιστά με ένα μήλο στο στόμα, γλυκά, εξωτικά φρούτα και άλλα νόστιμα και ακριβά πράματα. Κατά το βράδυ θα έχει κουραστεί τόσο από το μάσημα, που θα βάζει τους παρακατιανούς στο υπουργείο να λιώνουν την τροφή στο μπλέντερ κι αυτός μονάχα θα καταπίνει. Τέλος, απ’ την υπερπροσπάθεια, θα καταβάλλεται τόσο, που θα χρειάζεται να τον κουβαλήσουν ως το κρεβάτι του για να κοιμηθεί. Κι απ’ τα χαράματα θα αρχίζει πάλι την τυραννισμένη ζωή του.
Ωστόσο, αν τρώει καθημερινά με τέτοιο ρυθμό και για δώδεκα χρόνια, δεν θα έχει καταφέρει να εξαντλήσει ούτε το ένα εκατοστό μίας συνηθισμένης, μέτριας μίζας, από αυτές που πέφτουν κάθε μήνα κατά δεκάδες επάνω στο γραφείο του από διαμεσολαβήσεις του για κρατικές προμήθειες και τα τοιαύτα. Εννοείται πως μια τέτοια ζωή είναι μαρτύριο, αλλά γιατί να είσαι βασιλιάς της μίζας, αν είναι να τρως όπως οι άλλοι άνθρωποι;
Μου φαίνεται ακόμα ότι φοράει εσώρουχα ασημένια, το αυτοκίνητό του έχει χρυσό ταμπλό και το τιμόνι του είναι σκεπασμένο από ένα πράμα φτιαγμένο από διαμάντια. Το σακάκι του θα είναι χρυσοΰφαντο και θα κουμπώνει με όχι λιγότερα από εκατό μπριλάντινα κουμπιά. Σκέφτομαι ότι στις δημόσιες εξόδους του θα φοράει εννιά τέτοια σακάκια κι εφτά παντελόνια το ένα απάνω στο άλλο. Βέβαια, φαντάζομαι, κάτι τέτοιο θα είναι ιδιαίτερα άβολο και ενοχλητικό. Όμως γιατί να κατακλέβεις έναν ολόκληρο λαό τόσο αναίσχυντα, αν είναι να ντυθείς όπως όλος ο κόσμος;
Φαντάζομαι το χρηματοκιβώτιό του σαν μια απέραντη σπηλιά όπου χωράει ένας καθεδρικός ναός, το μέγαρο της Βουλής και τα υπουργεία με όλα τα παραρτήματα. Θα έχει τα ακριβότερα πούρα, κι όταν καπνίζει θα βάζει τρία στο στόμα του, ένα σε κάθε αυτί και δύο στα ρουθούνια… Το χρήμα πρέπει να ξοδεύεται… Τα δάχτυλα των χεριών του θα διαθέτουν μια εκπληκτική ευλυγισία και μαγική δύναμη. Όντας στο υπουργείο, μαθαίνει ότι στη Γερμανία ξεφύτρωσε, να πούμε, μία καινούρια μίζα. Χλαπ! τεντώνει τα δάχτυλά του και πάνω απ’ τα Βαλκάνια φτάνει στη Γερμανία και ξεριζώνει τα αγαπημένα του ευρώ, χωρίς να κουνηθεί πόντο από τη θέση του. Μετά κάνει μια έτσι τα δάχτυλά του και, χλαπ! τοποθετεί το χρήμα σε μία τράπεζα στην Ελβετία.
Η ιδέα μου για τον βασιλιά της μίζας αναδιαμορφώνεται συνέχεια. Αυτό που παραμένει σταθερό είναι το στόμα και τα δάχτυλα. Τυλίγει με τα δάχτυλά του ολόκληρη τη χώρα, τη φέρνει εμπρός στο στόμα του κι αυτή η στοματάρα τη βυζαίνει, λες και η χώρα είναι ένα μελάτο αυγό…
Ο βασιλιάς της μίζας
