Κύριε πρόεδρε
Τον τελευταίο καιρό ο κόσμος σας αναρωτιέται, όλο και πιο πολύ, αν θα εξακολουθήσετε να αναλώνετε τη ζωή σας στις προγραφές και τις καρατομήσεις των εσωκομματικών σας αντιπάλων και πώς μπορείτε να ελπίζετε μετά απ’ αυτό ότι θα κερδίσετε και θα διατηρήσετε την εκτίμηση των μελών του κόμματός σας.
Μην τους λαμβάνετε υπόψιν. Και πότε σας άκουσαν να λέτε ότι έχετε ανάγκη από μια τέτοια εκτίμηση; Μήπως σας θεωρούν για κανένα κοινό θνητό; Ξεχνούν πως είστε αρχηγός του κόμματος κατά φυσική διαδοχή; Και ποιος κληρονόμος κόμματος υπολογίζει την εκτίμηση των μελών του κόμματός του; Εννοώ στα βάθη της καρδιάς του. Αν καθίσουν να σκεφτούν λιγάκι, θα δουν ότι είναι αδύνατο ένας αρχηγός κατά φυσική διαδοχή να υπολογίζει σε μια τέτοια εκτίμηση. Ο κληρονομικώ δικαιώματι αρχηγός στέκεται ψηλά, κοιτάζει κάτω το κόμμα και βλέπει πλήθος μελών και στελεχών που τον λατρεύουν να υπομένουν καταπιέσεις και εξευτελισμούς από ένα σωρό άλλα μέλη και στελέχη που δρουν στο όνομά του –και που δεν είναι καλύτερα ή χειρότερα απ’ τους ίδιους. Στην πραγματικότητα είναι καμωμένα από το ίδιο με αυτούς καλούπι. Όταν μιλάνε μεταξύ τους και αντιπαρατίθενται, μοιάζουν με ένα κοπάδι λύκους, αλλά ο αρχηγός ξέρει ότι δεν είναι παρά ένα κοπάδι πρόβατα.
Στ’ αλήθεια, είναι πρόβατα έτοιμα για σφαγή. Η ιστορία τους το λέει. Αν τα μέλη του κόμματός σας δεν ήταν πρόβατα, πώς θα μπορούσε ένας κληρονομικός αρχηγός να σταθεί; Πώς θα μπορούσατε κι εσείς να σταθείτε; Κι όμως στεκόσαστε. Στεκόσαστε μια χαρά. Και με τη βοήθεια των ορκισμένων φίλων σας που έχουν να λαβαίνουν από εσάς, θα συνεχίσετε την επιχείρηση της αντιπολίτευσης όπως και πρώτα. Δηλαδή μην κάνοντας αντιπολίτευση, πράγμα που αποτελεί κατ’ εξοχήν πολιτική πράξη μιας και εξ αντικειμένου σημαίνει ότι όχι μόνον συμφωνείτε, αλλά και πριμοδοτείτε την πολιτική του κύριου αντιπάλου σας. Κι ενόσω εσείς θα συνεχίζετε έτσι, θα δείτε πως τα μέλη του κόμματός σας θα συνεχίσουν να σας ανέχονται με τον παλιό, καλό, πειθήνιο τρόπο τους. Μπορεί κάποιοι να στραβομουτσουνιάζουν καμιά φορά και να δημιουργούν φασαρία και μεγάλες συζητήσεις. Κανένα πρόβλημα για σας. Το σημαντικό είναι ότι όσο κι αν γκρινιάζουν, δεν έχουν καμιά διάθεση να σηκωθούν στα πόδια τους και παραμένουν πάντα γονατιστοί.
Άλλωστε, γιατί τάχα ένας κατά φυσική διαδοχή αρχηγός να υπολογίζει την εκτίμηση των μελών του κόμματός του; Ξεχνούν ότι χωρίς τον κληρονομικό τους αρχηγό το κόμμα διαλύεται και επομένως παύουν να είναι μέλη; Δεν βλέπουν όσοι γκρινιάζουν ότι ταυτόχρονα αυτοί είναι οι προστάτες σας, οι φύλακες άγγελοί σας; Είναι ευτυχείς αν έχουν την πιο βαθιά κι ειλικρινή ευγνωμοσύνη σας, αλλά εσείς δεν χρειάζεστε την εκτίμησή τους. Αφήστε τους να κλαψουρίσουν λίγο, να δυσανασχετήσουν, δε χάλασε ο κόσμος. Δε βαριέστε, κανείς δεν πρόκειται να φύγει απ’ το μαντρί, και μη σας νοιάζει.
