Να διασκεδάσει τις εντυπώσεις προσπαθεί η κυβέρνηση από τη σιωπηρή στάση που κράτησε στην απόφαση των Ευρωπαίων υπουργών Απασχόλησης για την πλήρη απελευθέρωση και ελαστικοποίηση του ωραρίου απασχόλησης των εργαζομένων. Η Ελληνίδα υπουργός απείχε της σχετικής ψηφοφορίας, αλλά δεν είπε και το απαραίτητο «όχι» για να προστατευθούν τα δικαιώματα και οι συνθήκες απασχόλησης.
Ενα ακόμη βήμα για την μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας έγινε στο όνομα δήθεν της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και της τόνωσης της απασχόλησης. Η επιδιωκόμενη ευελιξία στην αγορά εργασίας έρχεται πιο κοντά για τους εμπνευστές της και τους υποστηρικτές ενός προτύπου εργασίας που απέχει από τα ευρωπαϊκά κοινωνικά πρότυπα, όπως αυτά είχαν διαμορφωθεί στο παρελθόν.
Η δυνατότητα επέκτασης των ωρών εργασίας ακόμη και στις 65 ώρες τη βδομάδα, που -υπενθυμίζουμε- δεν αρνήθηκε η κ. Πετραλιά, αποφασίσθηκε όχι για να διευκολύνει την ευελιξία της αγοράς, αλλά περισσότερο για να νομιμοποιήσει την παράνομη ευελιξία που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια σε βάρος αλλοδαπών και σημαντικού τμήματος το ελληνικού εργατικού δυναμικού. Οσο η ανεργία ογκώνεται, τόσο θα επιβάλλονται εκβιαστικά τέτοιες μορφές απασχόλησης. Ετσι, το περιεχόμενο της επίσημης αγοράς εργασίας συμπιέζεται, το καθεστώς των συλλογικών εργατικών διαπραγματεύσεων καθίσταται ανίσχυρο αφού προωθούνται οι εξατομικευμένες συμφωνίες απασχόλησης, ενώ το συνδικαλιστικό κίνημα χάνει τη δυνατότητα παρέμβασης, κυρίως στην πλειοψηφία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, όπου συνήθως δεν υπάρχει συνδικαλιστική εκπροσώπηση.
Οι ποιοτικοί παράγοντες, που είναι οι ουσιαστικοί συντελεστές για την αύξηση της παραγωγικότητας, μένουν στο περιθώριο, η μείωση του κόστους εξαντλείται στη συμπίεση του μισθολογικού κόστους, τα συλλογικά πρότυπα εξασθενούν. Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αξιοποιήσει το νέο πεδίο συλλογικής δράσης και αντιπαράθεσης.
Ακόμη ένα βήμα προς την ελαστικοποίηση…
