Από τη Μαρία Κατσιρέλου
Εληξε την Παρασκευή η 54η συνεδρίαση της Συνέλευσης βουλευτών της Δυτικο-Ευρωπαϊκής Ένωσης πάνω σε θέματα που αφορούν στην άμυνα και την ασφάλεια της Ευρώπης. Η ελληνική αντιπροσωπεία αποτελούνταν από οχτώ μέλη μεταξύ των οποίων η Ροδούλα Ζήση, βουλευτής Μαγνησίας, τακτικό μέλος που συνεργάζεται και με δύο επιτροπές (Τεχνολογίας και αεροδιαστημικής, και Συνεργασίας με άλλα κοινοβούλια και δημόσιες σχέσεις). «Η ολομέλεια της Δυτικο-Ευρωπαϊκής Ένωσης, δήλωσε η κυρία Ζήση στο Παρίσι, τελείωσε με πολύ ενδιαφέρουσα ατζέντα θεμάτων» με επίκεντρο «τα θέματα ευρωπαϊκής στρατηγικής ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Η Ροδούλα Ζήση τόνισε την ευθέως ανάλογη σχέση «μεταξύ ασφάλειας και ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης» και υπογράμμισε τη σημασία «των συνεργασιών για την ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης» που είναι «ζωτικής σημασίας», διότι πιστεύει ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να διαμορφώσει ένα σαφές πλαίσιο για την εξωτερική πολιτική της και την πολιτική ασφάλειάς της». «Μου δόθηκε η ευκαιρία», διευκρίνισε, «κατά την συζήτηση για τη συνεργασία στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, να θέσω το θέμα της (αναπαράστασης) Αργοναυτικής εκστρατείας και των προβλημάτων που συναντά για το ταξίδι της προς την Κολχίδα». Στη συνέχεια, με επέμβαση του αρχηγού της αποστολής κυρίου Παυλίδη, ζητήθηκε από τους Τούρκους βουλευτές στην ολομέλεια, να πιέσουν την κυβέρνησή τους, ώστε να συγκεντρωθούν οι όροι για να πραγματοποιηθεί το ταξίδι της Αργούς.
0 ρόλος της Δυτικο-Ευρωπαϊκής ένωσης σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ίσως πολύ γνωστός για το μεγάλο κοινό. Περί τίνος πρόκειται ακριβώς; Στη Γαλλία, η Δυτικο-Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσα στους συντηρητικούς κύκλους αναφέρεται σαν «το ευρωπαϊκό σκέλος του NATO», ενώ άλλοι κύκλοι, όπως οι ευρωφιλο-ομοσπονδιακοί, τείνουν να την χαρακτηρίζουν σαν «το οπλισμένο χέρι της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Κατά πρώτο λόγο πρέπει να θυμίσουμε ότι η Δυτικο-Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης της οποίας προηγείται κατά πολλά χρόνια: εμφανίζεται το 1948 βάσει της συνθήκης των Βρυξελλών, ενώ με την τροποποίηση αυτής της συνθήκης το 1954 παίρνει οριστικά το όνομά της. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με το Συμβούλιο της Ευρώπης, μακρινός πρόγονος ίσως, αλλά όχι θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα, μ ένα ρολό περισσότερο διεθνή οργανισμού. Ακόμη και δημοσιογράφοι της Μοντ πέφτουν στην παγίδα και το μπερδεύουν με το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Συμβούλιο των Υπουργών με την παλιά του ονομασία).
Ο στόχος που διεκδικεί η Δυτικο-Ευρωπαϊκή Ένωση είναι να ευνοεί μια συνεργασία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε θέματα αμύνης και ασφάλειας, μεταξύ των κυβερνήσεων, παράλληλα με μια συνεργασία μεταξύ των βουλευτών των διαφόρων κρατών, προβάλλοντας την ιδέα ότι η «διακυβερνητική» πολιτική που συνοδεύεται από έλεγχο «διακοινοβουλευτικό», προσφέρει μεγαλύτερες εγγυήσεις για «δημοκρατική ευθύνη» από ένα απλό έλεγχο σε εθνικό πλαίσιο.
Μ΄ ένα καινούριο όνομα «Ευρωπαϊκή Συνέλευση Ασφάλειας και Αμύνης» που προστίθεται στο παλιό, η ΔΕΕ απέκτησε από τις 6 Μαΐου 2008 μια καινούργια χάρτα και ένα νέο κανονισμό. Μεταξύ άλλων άλλαξε η θέση των κρατών που έγιναν πρόσφατα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παίρνουν τον τίτλο «εξομοιωμένου» μέλους που τους επιτρέπει να ψηφίζουν για διαδικασίες σε επιτροπές και στην ολομέλεια. Οι χώρες «εταίροι εξομοιωμένοι» και τα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ που συμμετέχουν στην ΕΠΑΑ (Ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας και άμυνας), χωρίς να έχουν μέχρι τώρα θέση στη ΔΕΕ, αποκτούν το δικαίωμα ψήφου σε επιτροπή. Τα κράτη «εταίροι εξομοιωμένοι» παίρνουν μέρος στις δραστηριότητες της Συνέλευσης, μεταξύ των οποίων στις συγκεντρώσεις των επίτροπων και στις ολομέλειες, χωρίς να ψηφίζουν.
Η ΔΕΕ κινητοποιεί 400 άτομα που αντιπροσωπεύουν 45 χώρες είτε σαν πλήρη μέλη, είτε μέλη συνδεδεμένα, ή εταίροι, ή παρατηρητές. Τα πλήρη μέλη έχουν δικαίωμα λόγου, ψήφου και δικαίωμα να προτείνουν τροπολογίες (πρόκειται για τα παλιότερα κράτη μέλη της ΕΕ). Τα «συνδεδεμένα μέλη» είναι τα κράτη του NATO που δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ισλανδία, Νορβηγία, Τουρκία). «Εταίροι» είναι τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη όπως η Αλβανία, η Ρωσική Ομοσπονδία, η Σερβία, η Δημοκρατία των Σκοπίων με το όνομα «Πρώην Γιουγκοσλάβικη Δημοκρατία της Μακεδονίας» κτλ. Όσο για τους παρατηρητές πρόκειται για ένα σύνολο παράταιρο όπως το Αζερμπαϊτζάν, η Γεωργία, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κτλ. Έξι επιτροπές έχουν ορισθεί για την επεξεργασία των θεμάτων: Πολιτική, Αμύνης, Τεχνολογίας κ.α αεροδιαστημικής, Συνεργασίας με άλλα κοινοβούλια και δημόσιες σχέσεις, Οικονομικών και διοικητικών υποθέσεων, και Κανονισμός και ασυλία. Oι συνελεύσεις γίνονται τον Ιούνιο και τον Δεκέμβριο.
