Τραγικό αυτό που συνέβη χθες τα ξημερώματα στη Νέα Αγχίαλο. Οι λεπτομέρειες για το οικογενειακό ξεπάστρεμα, τα ερωτηματικά για το πώς και γιατί ο δράστης κατείχε το όπλο του φονικού, το παρελθόν αλλά και οι περίεργες προσεγγίσεις που κάνει στην τραγωδία η τοπική κοινωνία, αναδεικνύονται μέσα από το αστυνομικό ρεπορτάζ, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης. Μία άλλη παράμετρο, που προκύπτει από την τραγωδία, θέλουμε να επισημάνουμε. Την πλήρη έλλειψη του κράτους πρόνοιας. Κάτι που αποδεικνύει η αδυναμία, παρά τις συνεχείς προσπάθειες της Νομαρχιακής Αρχής, να εξασφαλισθούν τα ελάχιστα για να επιβιώσει η παραπληγική μάνα και το ένα παιδί, που σώθηκαν από την μανία του δράστη.
Πώς μπορούν να ζήσουν; Με ένα εφάπαξ 300 ευρώ ή με ένα μηνιαίο επίδομα των 50 ευρώ απαντά ανερυθρίαστα το υπουργείο, που κατ’ όνομα έχει την ευθύνη να εξασφαλίζει τις ελάχιστες προϋποθέσεις (πρόνοια) επιβίωσης των αδύναμων συνανθρώπων μας.
Ποια είναι η μοναδική εφικτή λύση; Να κινητοποιηθεί η κοινωνία της αλληλεγγύης, οι κοινωνικοί φορείς που δρουν με την ευθύνη και την πρωτοβουλία των ίδιων των πολιτών, μακριά από την ψυχρή και απρόσωπη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού.
Μήπως θα ναι η πρώτη φορά; Μήπως έχει τη δυνατότητα το αρμόδιο υπουργείο, η Πολιτεία, να απαντήσει πώς και από πού τρέφονται καθημερινά χιλιάδες άποροι; Πού κοιμούνται εκατοντάδες άστεγοι; Πώς εξασφαλίζουν νοσηλεία χιλιάδες ανασφάλιστοι;
Ομως, μήπως μπορούν και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας να μας διαφωτίσουν για τα παραπάνω; Να μας παρουσιάσουν αποτελέσματα δικών τους ελέγχων για τέτοια ζητήματα;
Θεαματικά απουσιάζει το κράτος πρόνοιας
