Η φετινή σχολική χρονιά θα καταγραφεί στην εκπαιδευτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδος ως σχολικό τρίμηνο. Είναι αμφίβολο αν μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς πολλά από τα γυμνάσια και λύκεια της χώρας -δυστυχώς και της Μαγνησίας– θα λειτουργήσουν περισσότερο από ένα τρίμηνο απρόσκοπτα. Οι παρατεταμένες απεργιακές κινητοποιήσεις και κυρίως τα δύο κύματα καταλήψεων των σχολικών μονάδων έχουν τινάξει στον αέρα το φετινό σχολικό έτος.
Από τη στιγμή που οι αλόγιστες καταλήψεις έχουν μεταφερθεί από τα λύκεια και στα γυμνάσια είναι εύλογος ο προβληματισμός των γονέων και η προτίμησή τους στην ιδιωτική εκπαίδευση. Ακόμα και αν ο οικογενειακός προϋπολογισμός είναι περιορισμένος, οι γονείς θ’ αναγκαστούν να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία που λειτουργούν ολόκληρο το χρόνο και όχι σε δημόσια που δε συμπληρώνουν ούτε ένα τετράμηνο μαθημάτων.
Είναι άλλο οι καταλήψεις -όσο και αν το μέτρο είναι ακραίο και διαφωνούμε με αυτό– των πανεπιστημίων και άλλο 12χρονοι και 13χρονοι μαθητές να κλείνουν το σχολείο τους με το έτσι θέλω.
Με τη μορφή των κινητοποιήσεων που επιλέγουν οι άγουροι επαναστάτες ουσιαστικά γίνονται οι καλύτεροι αβανταδόροι των επιχειρηματιών της ιδιωτικής εκπαίδευσης, που βλέπουν τα ταμεία τους να γεμίζουν και τις εγγραφές τους να αυξάνονται χρόνο με το χρόνο.
