Θα είναι όλο και πιο μικρός, όλο και πιο αόρατος, όλο και πιο διαδραστικός. Χάρη στο ερευνητικό ανθρώπινο πνεύμα. Βοηθός του ανθρώπου, με τον οποίο θα έχει όμως πιο διαδραστική σχέση. Κι όλα αυτά μέχρι το 2030!
Τα κομπιούτερ του μέλλοντος, πώς θα είναι άραγε; Ο Στέφαν Γένιχεν, καθηγητής στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου έχει έτοιμη την απάντηση . Ο υπολογιστής του μέλλοντος θα είναι λιλιπούτειος, σχεδόν αόρατος. «Αυτό οφείλεται στο ότι η μνήμη του υπολογιστή θα γίνεται όλο και πιο μικρή, όλο και πιο ανθεκτική και ο επεξεργαστής όλο και πιο μικρός και γρήγορος» λέει.
Σχεδόν ανύπαρκτες
Στον κόσμο του αύριο, τα επί μέρους τμήματα ενός υπολογιστή θα είναι ενσωματωμένα στο χώρο μας, σε σημεία που περνάμε την καθημερινότητά μας, υποστηρίζει ο γερμανός καθηγητής, που είναι παράλληλα και επικεφαλής του Ινστιτούτου Frauenhofer για την αρχιτεκτονική των υπολογιστών και την τεχνολογία προγραμμάτων. «Ποιος ξέρει, αν αύριο, όταν αγοράσω ένα νέο αυτοκίνητο δεν θα βρίσκονται κρυμμένοι 80 υπολογιστές μέσα σε αυτό, που θα είναι αόρατοι. Κι αυτοί θα ρυθμίζουν το άναμμα και το σβήσιμο των φώτων και ό,τι άλλο γίνεται μέσα σε ένα αυτοκίνητο», σημειώνει.
Ο υπολογιστής, λοιπόν, ως έμπιστος και σχεδόν αόρατος συνοδός του ανθρώπου, δεν είναι ούτε σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ούτε σενάριο τρόμου. «Νομίζω ότι θα υπάρχουν συσκευές γύρω μας που θα μας συνοδεύουν και θα είναι τόσο μικρές που θα τις βάζουμε στην τσέπη μας, ίσως να τις στερεώνουμε στα γυαλιά μας», συμπληρώνει.
Εκείνο που θέλει να ανακαλύψει τώρα ο Στέφαν Γένιχεν είναι ένα στικ, με το οποίο να κινεί όλα τα πράγματα γύρω του, να τα ανοίγει και να τα κλείνει, να τα γυρίζει, να τα στρίβει.
Σχέσεις διάδραστικές
«Και σε κάποιο σημείο θα υπάρχει ένας αισθητήρας, δηλαδή μια κάμερα, που θα ανακαλύπτει πού δείχνω και τί κάνω. Και θα μιλάω από πάνω και θα του λέω, ότι με κατάλαβε λάθος. Και δεν θα χρειάζομαι πληκτρολόγιο για το οτιδήποτε», λέει ο γερμανός καθηγητής
Για την ώρα η επικοινωνία του ανθρώπου με το κομπιούτερ γίνεται κυρίως μέσω πληκτρολογίου, ποντικιού, touchscreen και φωνητικών οδηγιών. Με αυτούς τους τρόπους γίνεται ανταλλαγή οδηγιών και πληροφοριών. Όμως η εποχή αυτών των επαφών του ανθρώπου με τις ηλεκτρονικές συσκευές πλησιάζει στο τέλος της.
Με μια ματιά στην πανοραμική τρισδιάστατη θολωτή αίθουσα κινηματογράφου του Ινστιτούτου, όπου υπάρχει ένα ολόκληρο δίκτυο αισθητήρων και υπολογιστών, αντιλαμβάνεται κανείς πώς προδιαγράφεται το μέλλον.
«Οι τρόποι επικοινωνίας του ανθρώπου με τα κομπιούτερ θα είναι πιο διαδραστικός”, λέει ο Γένιχεν. «Δεν θα πρόκειται για το πώς θα παίρνω με κινήσεις στον υπολογιστή την πληροφορία που θέλω, αλλά πώς θα την παρουσιάζω μαζί με τα αποτελέσματά της στο περιβάλλον μου. Ο υπολογιστής δεν θα μου δείχνει πράγματα μόνο στην οθόνη, αλλά θα αντιδρά, κι αυτό θα επηρεάζει το περιβάλλον μου».
