Τρεις πολύ μεγάλες διακρίσεις μέσα σε λίγο διάστημα σημείωσε η Βολιώτισσα σπρίντερ, Δήμητρα Τσουκαλά, καθώς κατέκτησε ένα χρυσό στα 4Χ100 στο Βαλκανικό Ανδρών-Γυναικών, που πραγματοποιήθηκε το διήμερο 18-19 Ιουνίου στην πόλη Κραϊόβα της Ρουμανίας, ενώ στο Πανελλήνιο ανδρών-γυναικών, που διεξήχθη στις 25-26 Ιουνίου στο Καυτανζόγλειο Στάδιο Θεσσαλονίκης, πήρε το ασημένιο στα 200μ. και το χάλκινο στα 100μ.
Συνέντευξη στον ΧΡΗΣΤΟ ΘΑΝΑΣΟΥΛΗ
Η Δήμητρα, κόρη του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή της Νίκης και του Ολυμπιακού Βόλου, Θανάση Τσουκαλά, ξεκίνησε από το τμήμα στίβου της Νίκης και τα τέσσερα τελευταία περίπου χρόνια ανήκει στον ΠΑΣ Πρωταθλητών Κομοτηνής, καθώς πήγε στην πόλη της Θράκης ως φοιτήτρια το 2017, έχοντας μάλιστα πάρει το πτυχίο της από τη ΣΕΦΑΑ (Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού) φέτος τον Φλεβάρη.
Η 23χρονη πρωταθλήτρια στίβου (γεννημένη στις 7/9/99) παραχώρησε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ, σχολιάζοντας τις σπουδαίες της επιτυχίες και το πώς έφτασε σ’ αυτές, ενώ δηλώνει ότι φέτος έκανε ένα πρώτο βήμα, αλλά θεωρεί ότι χρειάζεται αρκετή δουλειά, για να θεωρηθεί ότι συγκαταλέγεται στις κορυφαίες αθλήτριες στα αγωνίσματά της.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
-Δήμητρα, τι σημαίνουν για σένα τα τρία μετάλλια που κατέκτησες πρόσφατα σε Βαλκανικό και Πανελλήνιο Πρωτάθλημα; Πώς έζησες αυτές τις κούρσες και τι ιδιαίτερο είχε η κάθε μία;
«Αρχικά είμαι πολύ χαρούμενη για τη συμμετοχή μου στο Βαλκανικό ανδρών-γυναικών. Πώς θα μπορούσα να μην είμαι άλλωστε; Έτρεξα σε μια ομάδα με κορυφαίες αθλήτριες του στίβου και μπόρεσα να αντεπεξέλθω στην πίεση του αγώνα.
Στον αγώνα στην Κραϊόβα κυνηγούσαμε μια επίδοση μεταξύ 44.60’’-44.50’’, για να εξασφαλίσουμε τη συμμετοχή μας στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα τον Αύγουστο και το καταφέραμε.
Ήμασταν γρήγορες στις κούρσες, οι αλλαγές μας ήταν γρήγορες και το βασικότερο ήμασταν ενωμένες από την αρχή μέχρι το τέλος. Το πιστεύαμε όλες ότι θα καταφέρουμε να κάνουμε τον επιθυμητό χρόνο.
Γενικά δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος σε ποια θέση θα είσαι σε έναν αγώνα. Είναι τόσες πολλές οι λεπτομέρειες που πρέπει να προσέξεις στα 4Χ100, όπου αρκεί ένα μικρό λαθάκι, για να σε κρατήσει πίσω. Βάσει χρόνου όλα έδειχναν πως θα είμαστε στο βάθρο. Έμενε απλώς να το κάνουμε.
Να σημειώσω πως η ομάδα απαρτιζόταν από εμένα ως πρώτη, την Ελισάβετ Πεσιρίδου δεύτερη, την Αλάννα Μπερν τρίτη και τη Ραφαέλα Σπανουδάκη τέταρτη.
Τώρα όσον αφορά στο Πανελλήνιο έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Δυστυχώς η Ραφαέλα Σπανουδάκη, όπως και η Αλάννα Μπερν διαγνώστηκαν με κόβιντ και δεν συμμετείχαν στο πρωτάθλημα.
Η Ραφαέλα είναι πρωταθλήτρια εδώ και χρόνια στο αγώνισμα και η Αλάννα θα διεκδικούσε μαζί με τις υπόλοιπες κάποια από τις άλλες δύο θέσεις. Με την ακύρωση της συμμετοχής και των δύο, τα πράγματα έγιναν λίγο πιο ξεκάθαρα με τα μετάλλια για τις υπόλοιπες. Όπως είπα παραπάνω, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις σε ποια θέση θα βρίσκεσαι. Μπορείς να υποψιαστείς βάσει του χρόνου σου και των δυνατοτήτων σου και να πιστέψεις στον εαυτό σου.
Ξεκίνησα με έναν καλό προκριματικό. Ετρεξα με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην κουραστώ και ήθελα απλώς να ενεργοποιηθώ για την απογευματινή κούρσα. Ένιωθα πολύ καλά, η αλήθεια είναι.
Δεν είμαι πολύ ευχαριστημένη από την απογευματινή μου κούρσα. Ήταν μια κούρσα αρκετή, ώστε να μου χαρίσει ένα μετάλλιο, το χάλκινο, όμως δεν ήταν ικανοποιητική από άποψη χρόνου και τεχνικής εκτέλεσης.
Δυστυχώς δεν έφυγα καλά από τον βατήρα. Εφυγα αργά από τον βατήρα και έμεινα πιο πίσω σε σχέση με τις αντίπαλές μου, με αποτέλεσμα να σφιχτώ πολύ στο τέλος! Δεν ήταν μια καλή κούρσα για εμένα.
Στεναχωρήθηκα, είναι η αλήθεια. Ημουν κάπως απογοητευμένη με το αποτέλεσμα, αλλά έπρεπε να το ξεπεράσω γρήγορα, γιατί με περίμενε δύσκολη μέρα την Κυριακή στα 200 μέτρα, τα οποία δεν είναι το βασικό μου αγώνισμα.
Στα 200μ. ο προκριματικός μου ήταν καλός. Ήταν μια κούρσα αρκετή, για να με ενεργοποιήσει για τον τελικό. Ευτυχώς στον τελικό έφυγα πολύ καλά από τον βατήρα και έκανα γρήγορα τη στροφή. Βγαίνοντας από τη στροφή ήξερα ότι εκεί θα κάνει την επίθεση της η Άρτεμις Αναστασίου και πως εκείνο ήταν το σημείο, όπου έπρεπε να συγκεντρωθώ και να παραμείνω όσο πιο πολύ σταθερή μπορώ στον ρυθμό της ταχύτητας που είχα. Ήταν μια ικανοποιητική κούρσα, μπορώ να πω».
Αισθάνεσαι ότι έχεις κάνει το μεγάλα άλμα στην καριέρα σου το τελευταίο διάστημα και ότι πλέον συγκαταλέγεσαι στις κορυφαίες αθλήτριες της Ελλάδας στα αγωνίσματά σου;
«Είναι λίγο νωρίς, πιστεύω, να μιλάμε για άλματα. Έχω κάνει σίγουρα το πρώτο βήμα φέτος. Ξεκίνησα με έναν αξιοπρεπή κλειστό στίβο όπου έκανα 7.54’’ στα 60μ. Αυτός ήταν ο αγώνας που στην ουσία μού αναπτέρωσε το ηθικό, που με έκανε να νιώσω πως είμαι στο παιχνίδι και ότι μπορώ και εγώ με τη σειρά μου να διεκδικήσω πράγματα. Και μέχρι στιγμής έχουν πάει καλά τα πράγματα και στον ανοιχτό στίβο. Θεωρώ πάντως πως έχω πολύ δρόμο μπροστά μου και πρέπει να κάνω ακόμα περισσότερη δουλειά, για να μπορώ να πω με σιγουριά ότι βρίσκομαι ανάμεσα στις κορυφαίες αθλήτριες».
Πού θεωρείς ότι οφείλεται αυτή η μεγάλη αγωνιστική άνοδος;
«Θα έλεγα πως οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Φέτος ευτυχώς ήμουν υγιής, δεν είχα κάποιον τραυματισμό, φρόντιζα καλά τον εαυτό μου όσο αφορά τη διατροφή μου και την ξεκούρασή μου.
Δουλέψαμε πάρα πολύ με τον προπονητή μου, τον Χρήστο Τσιπουρίδη, πάνω σε τεχνικά κομμάτια της κούρσας, στα οποία ήμουν αδύναμη, και τα βελτιώσαμε σε μεγάλο βαθμό, ενώ είχα και αρκετά καλές συνθήκες όσον αφορά στην προπόνηση δύναμης στο γυμναστήριο Action Exclusive.
Έκανα αρκετές κούρσες φέτος τόσο στον κλειστό όσο και στον ανοιχτό στίβο φέτος, οι οποίες με βοήθησαν αρκετά και ψυχολογικά. Και είχα πάνω από όλα στο πλευρό μου την οικογένειά μου και τους φίλους μου, οι οποίοι πάντα με στηρίζουν και πιστεύουν σε εμένα».
Τρώγοντας έρχεται η όρεξη… Πλέον ποιοι στόχοι υπάρχουν για σένα και οι πιο κοντινοί και οι πιο μακρινοί; Φαντάζομαι και ένα μετάλλιο στο Πανθεσσαλικό μπροστά στο βολιώτικο κοινό το 2023 στο Πανελλήνιο ανδρών-γυναικών;
«Η χρόνια φέτος δεν έχει τελειώσει ακόμα και ο βασικός στόχος για φέτος είναι να συμμετέχω στην 4Χ100 με την εθνική ομάδα στον Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Μόναχο τον Αύγουστο! Μεσολαβεί και ένα αγώνας στις 23 Ιουλίου στην Πάτρα, τα Τοφάλεια, όπου και εκεί θέλω να κυνηγήσω ένα καλύτερο χρόνο για τα 100 μέτρα. Πιστεύω πως μπορώ να τα καταφέρω. Μακρινούς στόχους δεν έχω θέσει ακόμα πρέπει να τελειώσει αυτή η χρονιά, για να μπορώ με σιγουριά να στοχεύσω στην επόμενη. Επικεντρωνόμαστε με τον προπονητή μου στο τώρα.
Πολλές φορές έχω φανταστεί ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα στον Βόλο. Το Πανθεσσαλικό μπορεί να φιλοξενήσει ένα τέτοιο πρωτάθλημα σε επίπεδο ανδρών-γυναικών.
Θα είναι ωραίο ως εμπειρία και θέλω πολύ να αγωνιστώ στον Βόλο, όχι μόνο εγώ, αλλά πιστεύω και όλοι οι αθλητές, γιατί το Πανθεσσαλικό έχει πολύ καλές προδιαγραφές. Θα είναι πολύ διαφορετικό, που θα με παρακολουθούν πολλοί δικοί μου άνθρωποι και δεν ξέρω πώς θα αντιδράσω. Θα είναι κίνητρο να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό και θα είναι κάτι ξεχωριστό και για μένα και για τους υπόλοιπους αθλητές από τον Βόλο».
Πόσο σε έχει βοηθήσει ο νέος σου σύλλογος στην Κομοτηνή και ποιοι άνθρωποι έχουν τη μεγαλύτερη συμβολή στην επιτυχία σου;
«Ο ΠΑΣ Πρωταθλητών Κομοτηνής ιδρύθηκε το 2015 και είναι ένας νέος σύλλογος με μόλις 8 χρόνια λειτουργίας. Εγώ δεν είμαι και τόσο νέα εκεί μέσα. Γυμνάζομαι 5 χρόνια με τον Χρήστο και 4 για τον ΠΑΣ!
Έγινα άτυπα μέλος του ΠΑΣ τον Νοέμβριο του 2018, όταν πρωτοπήγα στην Κομοτηνή για τις Σπουδές μου στο ΣΕΦΑΑ και ανήκα ακόμα στο δυναμικό της Νίκης τότε.
Από την πρώτη μέρα ο Χρήστος Τσιπουρίδης μού υποσχέθηκε πως θα με γυμνάζει σαν δικό του παιδί και δεν αθέτησε ποτέ τον λόγο του!
Μαζί του μετράω 5 συμμετοχές με την εθνική ομάδα και διακρίσεις σε πανελλήνια πρωταθλήματα σε κατηγορίες Κ20-Κ23 και Ανδρών-Γυναικών. Και τα πράγματα δεν ήταν πάντα εύκολα για εμάς τους δύο. Είχα δύο άσχημες χρονιές. Εκεί είναι που πραγματικά καταλαβαίνεις ποιος πραγματικά είναι δίπλα σου και ο Χρήστος δεν σταμάτησε να με στηρίζει και να πιστεύει σε εμένα, όπως την πρώτη μέρα και ίσως ακόμα περισσότερο τις δύσκολες στιγμές.
Οι προπονητές, που είναι πίσω από τις διακρίσεις, πολλές φορές δεν φαίνονται, όπως θα έπρεπε. Βλέπουμε περισσότερο τους αθλητές και τα ονόματα των συλλόγων, αλλά ο Χρήστος είναι ο ΠΑΣ και ο ΠΑΣ είναι κομμάτι του Χρήστου. Μπορώ να πω με σιγουριά πλέον πως ο Χρήστος μου έδωσε τις βάσεις για τις επιτυχίες μου.
Θα ήμουν όμως άδικη άμα ξεχνούσα την προσφορά και τον ανθρώπων μου σε αυτό το σημείο. Πρώτη και καλύτερη είναι η μητέρα μου, η Μίνα Καρμαγάλου, η οποία αποτελεί συνοδοιπόρο μου σε αυτό το ταξίδι και χωρίς εκείνη ίσως και να μην έκανα αθλητισμό σήμερα, ο πατέρας μου, Θανάσης Τσουκαλάς, με τον αδερφό μου, Παντελή Τσουκαλά, πάντα στην πρώτη γραμμή να με δουν να τρέχω, να μου φωνάξουν και να με εμψυχώσουν. Και δεν είναι μόνο αυτοί…Οφείλω πολλά και σε έναν άνθρωπο που γνώρισα εδώ πάνω, τον φίλο μου Δημήτρη Μπαλαμπάνο, ο οποίος και αυτός με τη σειρά του με στηρίζει και είναι πάντα εδώ να συμβουλεύει και να με συνετίζει.
Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον σύντροφό μου Τάσο Νταλλαρή, με τον οποίο έχουμε κοινά όνειρα και στόχους. Είναι εδώ για εμένα και πάνω από όλα με ανέχεται! Αυτοί είναι οι άνθρωποί μου, τους ευχαριστώ και τους αγαπώ!».
Στιγμιότυπο από τον τελικό των 200μ. στο Πανελλήνιο με την Τσουκαλά πρωταγωνίστρια
Η Δήμητρα Τσουκαλά (αριστερά), λίγο πριν την απονομή του χρυσού μεταλλίου στο Βαλκανικό
Με τον προπονητή της, τον ομοσπονδιακό Χρήστο Τσιπουρίδη
Στο τρίτο σκαλί του βάθρου μετά τον τελικό των 100μ. στο Πανελλήνιο
