Μπορεί οι σπουδές της στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Τρικάλων να την έφεραν λίγο πίσω, αλλά η επιστροφή της στον Βόλο εδώ και περίπου έναν χρόνο αλλά και στη Νίκη Βόλου (σ.σ. ολοκληρωτικά πλέον, καθώς ανήκε κατά το ήμισυ ως φοιτήτρια στον Γ.Σ. Τρικάλων) της επέτρεψαν να ξαναβρεί τον καλό της εαυτό και να γίνει και πάλι πολύ ανταγωνιστική στους δρόμους αντοχής.
Ρεπορτάζ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΑΝΑΣΟΥΛΗΣ
Ο λόγος για την 22χρονη Εφη Φλώρου, η οποία μέσα στον Φεβρουάριο έφτασε μία ανάσα από την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου δύο φορές στους πανελλήνιους αγώνες ανώμαλου δρόμου στα Τρίκαλα (8χλμ) και κλειστού στίβου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (3χλμ) στην κατηγορία των γυναικών, όπου ανήκει από φέτος, αποδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο το δυναμικό της comeback.
Είχε προηγηθεί άλλη μία επιτυχία στον τελευταίο της αγώνα στην κατηγορία Κ23 στις 31 Οκτωβρίου 2021, όταν και βγήκε τρίτη στο πανελλήνιο στα έξι χιλιόμετρα ανώμαλου δρόμου, αλλά πλέον μπορεί να αγωνίζεται μόνο στην κατηγορία γυναικών.
Όλα αυτά κάνουν την ίδια να πει, μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, ότι ως αθλήτρια αισθάνεται καλύτερα από ποτέ. Συγκεκριμένα τονίζει: «Έχω επιστρέψει στον Βόλο εδώ και περίπου ένα χρόνο, καθώς ήμουν στα Τρίκαλα για σπουδές στα ΤΕΦΑΑ, όπου χρωστάω ένα μάθημα για να πάρω πτυχίο.
Γενικά πιστεύω ότι η πανδημία με βοήθησε, διότι γύρισα στην πόλη μου, άρχισα ξανά να προσέχω κάποια σημαντικά πράγματα και επέστρεψα στον παλιό μου προπονητή, Παύλο Παρασκευόπουλο.
Στα Τρίκαλα λόγω της σχολής είχα κάνει μία «κοιλιά», γιατί είχα από το πρωί έως το μεσημέρι πρακτικά μαθήματα, έκανα μόνο μία προπόνηση, χωρίς να μπορώ να κάνω διπλές, και το απόγευμα είχα πάλι μαθήματα στη σχολή. Δεν προλάβαινα να κάνω τίποτα. Η πανδημία και τα διαδικτυακά μαθήματα που έκανα από τον Βόλο με βοήθησαν να ξεκουραστώ, ενώ έχασα κάποια κιλά που είχα πάρει.
Πλέον έχω επιστρέψει ολοκληρωτικά και στη Νίκη και είμαι και πολύ καλύτερα στις προπονήσεις από τον Σεπτέμβρη.
Το περασμένο καλοκαίρι στο πανελλήνιο ανδρών-γυναικών στην Πάτρα δεν πήγα καλά, καθώς εγκατέλειψα τον αγώνα. Από τον Σεπτέμβριο όμως έχω ξαναβρεί τον εαυτό μου και είμαι πολύ καλύτερα από ποτέ, παρ’ όλο που και τώρα δεν έχω πολύ χρόνο, καθώς εργάζομαι και σε ΚΔΑΠ με μικρά παιδιά και κάνω μαθήματα cangoo jumps σε ενήλικες.
Περισσότερο χαρούμενη είμαι για την 4η θέση στον ανώμαλο δρόμο. Υπάρχει μία «φουρνιά» από αθλητές στους δρόμους αντοχής που τα πάνε πολύ καλά και το επίπεδο είναι υψηλό. Ο αγώνας είχε πολλές συμμετοχές και αρκετό κόσμο που τον παρακολούθησε. Για πρώτη φορά φέτος ανέβηκα στην κατηγορία γυναικών, γι’ αυτό και στον ανώμαλο δρόμο αυξήθηκαν τα χιλιόμετρα και από έξι έτρεξα οκτώ. Εκανα μία πολύ καλή επίδοση που δεν την περίμενα. Είχα βάλει ως στόχο να κάνω κάτω από 30 λεπτά και έκανα 28.42’. Με τον ρυθμό που πήγαινα σε κάθε χιλιόμετρο κατά μέσο όρο με χρόνο 3.35’, έκανα ατομικό ρεκόρ στα 5 χιλιόμετρα.
Στον κλειστό στίβο πήγα χωρίς προετοιμασία, αλλά επειδή είχα πιάσει το όριο, στα 3.000μ. συμμετείχα. Εχασα για τέσσερα δευτερόλεπτα την τρίτη θέση, που είναι ελάχιστος χρόνος. Ήθελα να τρέξω γύρω στο 9.50’, αλλά έκανα 10.01’. Πάλι όμως έκανα ατομικό ρεκόρ, γιατί είχα 10.13’.
Με βάση τον ρυθμό που είχα στον ανώμαλο δρόμο, το 9.50’ μπορούσα να το τρέξω στον κλειστό. Αλλά δεν με πειράζει καθόλου και δεν είμαι καθόλου στεναχωρημένη. Αντίθετα το ευχαριστήθηκα».
Για το πόσο σημαντική ήταν η επιστροφή της στον Βόλο: «Ήθελα να γυρίσω στον Βόλο και το έχω πει ότι, αν υπήρχαν ΤΕΦΑΑ στον Βόλο, θα ήθελα να είμαι εδώ. Έχω μία εξαιρετική σχέση με τους ανθρώπους του συλλόγου της Νίκης, τους προπονητές και τον έφορο, Γιώργο Τάκη. Ο κ. Γιώργος είναι συνεχώς δίπλα μας και σε όποιον αγώνα του πω, θα με στείλει αμέσως. Επίσης έχουμε φτιάξει μία πολύ καλή ομάδα με αθλητές που κάνουν δρόμους αντοχής και δεν είμαι μόνη μου. Γίνεται φοβερή δουλειά στη Νίκη και υπάρχει οικογενειακό κλίμα που δεν το βρίσκεις εύκολα αλλού. Από τη στιγμή που επέστρεψα στον Βόλο έχει αλλάξει η ψυχολογία μου και πάνε όλα καλύτερα. Όσο για τον προπονητή μου, κ. Παύλο Παρασκευόπουλο δεν ξέρω τι να πρωτοπώ».
Για το αν έχει κάποιο οικονομικό όφελος από τον αθλητισμό: «Μέχρι στιγμής όχι, αλλά το κάνω επειδή μου αρέσει. Στην ηλικία μου πολύ λίγοι το κάνουν αυτό και με την πρώτη δυσκολία σταματούν. Εμένα με βοηθάει πάρα πολύ ο σύλλογος της Νίκης σε ό,τι αφορά στους γιατρούς, τους φυσικοθεραπευτές και τις μετακινήσεις. Γενικώς ό,τι χρειαζόμαστε μας το παρέχουν και δεν υπάρχει γενικά παράπονο».
Για τα αγωνιστικά της σχέδια και για τη μεγάλη πρόκληση συμμετοχής στο Πανελλήνιο Ανδρών-Γυναικών στο Πανθεσσαλικό το καλοκαίρι του 2023: «Ένα από τα παράπονά μου είναι ότι ο κόσμος στον Βόλο δεν βλέπει αγώνες στίβου και δεν στηρίζει πολύ τα αθλήματα αυτά. Το περασμένο καλοκαίρι είχαμε το πανελλήνιο Κ18 στο Πανθεσσαλικό, αλλά δεν είχε τον κόσμο που περίμενα.
Το καλοκαίρι του 2023 θα γίνει στο Πανθεσσαλικό το Πανελλήνιο ανδρών-γυναικών. Ελπίζω να έρθει ο κόσμος να μας δει και όχι εμάς μόνο από τον Βόλο, αλλά όλους τους αθλητές. Θα συμμετάσχουν ακόμη και Ολυμπιονίκες. Ηθελα πάντα να τρέξω πανελλήνιο πρωτάθλημα στον Βόλο και να έρθουν να με δουν οι φίλοι μου και οι δικοί άνθρωποι. Το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα.
Ο άμεσος στόχος μου είναι να τρέξω στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ασφάλτινου δρόμου στις αρχές Απριλίου, το οποίο ακόμη δεν έχει οριστεί πού θα γίνει, και στο πρωτάθλημα ορεινού δρόμου στη Δεσκάτη Γρεβενών στα μέσα Απριλίου».
Το παράπονο της Εφης, όπως και κάθε αθλήτριας υψηλού επιπέδου, πάντως είναι ότι οι αθλητικές και επαγγελματικές της υποχρεώσεις καθιστούν σχεδόν απαγορευτική την όποια μορφή διασκέδασης, λέγοντας σχετικά: «Την τελευταία εβδομάδα χαλάρωσα κάπως τους προπονητικούς ρυθμούς, γιατί είχαν προηγηθεί τέσσερα συνεχόμενα Σαββατοκύριακα με αγώνες και πήρα μετά από πολύ καιρό ρεπό. Είχα να βγω για διασκέδαση από τον περασμένο Νοέμβριο».
