ΑΘΛΗΤΙΚΑ

Ζαντέρογλου: «Μεγαλύτερη ανταμοιβή η καλημέρα του κόσμου»

ζαντέρογλου-μεγαλύτερη-ανταμοιβή-η-435064

Στον Βόλο βρέθηκε την περασμένη Τετάρτη ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που έχει αναδείξει ποτέ η Μαγνησία με καριέρα που ξεκίνησε από την Νίκη Βόλου και συνεχίστηκε στην Εθνική ομάδα και τον Ολυμπιακό Πειραιώς.

Συνέντευξη στον ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΤΤΑ

Ο Χρήστος Ζαντέρογλου φόρεσε την φανέλα της Εθνικής ομάδας και ως ποδοσφαιριστής της Νίκης πριν φθάσει μια ανάσα από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. Ο ίδιος μιλάει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τις μεγάλες του αγάπες, αλλά και για το τι έχει κερδίσει από το ποδόσφαιρο σήμερα.

  
Την περασμένη Τετάρτη βρεθήκατε στο ΕΑΚ, όπου αντί να παρακολουθήσετε ένα αγώνα παλαιμάχων βιώσατε απαράδεκτες στιγμές. Τι αισθανθήκατε;
 
Ειλικρινά ντράπηκα πάρα πολύ γιατί πίστευα ότι κάποτε μπορεί να σταματήσει αυτή η κόντρα. Δεν με ενδιαφέρει αν ήταν φίλοι της Νίκης ή του Ολυμπιακού, απλά σκέφτομαι και λέω ότι είμαστε στο 2011 και δυστυχώς δημιουργούνται αυτά τα προβλήματα. Όταν διάβασα στην εφημερίδα πως θα γίνει αυτό το παιχνίδι χάρηκα τόσο πολύ που ήθελα να το παρακολουθήσω και έτσι ήρθα στο Βόλο. Μου άρεσε πάρα πολύ η προσπάθεια που κάνανε οι παλαίμαχοι και είπα θα πάω να δω κάτι. Δυστυχώς.
 
Πώς νιώσατε τη στιγμή που και οι δύο ομάδες ήταν αγκαλιασμένες μέσα στο γήπεδο;
Ένιωσα ότι επέστρεψα και πάλι στα πιο παλιά χρόνια, όταν και εμείς βγαίναμε στο γήπεδο αγκαλιασμένοι. Πραγματικά χάρηκα που είδα τα παιδιά, που πείραζε ο ένας τον άλλον και πάνω από όλα έδειχναν ότι είναι φίλοι μεταξύ τους. Σαν να ήταν αδέλφια. Έτσι θα πρέπει να συμπεριφέρεται ο καθένας δηλαδή, μέσα και έξω από το γήπεδο.
 
Τι θυμόσαστε από τους αγώνες κόντρα στον Ολυμπιακού Βόλου, παίζοντας με τη φανέλα της Νίκης;
Αυτό που θυμάμαι είναι ότι πάντα είχε πάρα πολύ κόσμο σε όποιο γήπεδο και να παίζαμε. Κόσμος όμως που κάθονταν και έβλεπε την ομάδα του. Όσα χρόνια έπαιξα δεν θυμάμαι να έχουν γίνει τέτοια θλιβερά γεγονότα όπως αυτά της περασμένης Τετάρτης. Ούτε εμείς οι παίκτες μεταξύ μας βέβαια είχαμε κόντρες, αλλά ούτε και ο κόσμος. Φεύγαμε από το γήπεδο και μέναμε φίλοι και ακόμη και τώρα είμαστε φίλοι.
 
Έχετε αγωνιστεί με τη φανέλα του Ολυμπιακού Πειραιώς κόντρα στον Παναθηναϊκό. Σε αντίστοιχα παιχνίδια παλαιμάχων έχουν συμβεί ανάλογα περιστατικά; 
Έχουμε παίξει πολλές φορές, αλλά ο κόσμος στη κερκίδα -είτε παίξαμε στη Λεωφόρο είτε στο Καραϊσκάκη- δημιούργησε οποιοδήποτε πρόβλημα. Δεν έχουν γίνει αυτά τα πράγματα. Πώς θα περιμένουμε το νέο παιδί να παίξει ποδόσφαιρο και να έρθει στο γήπεδο; Κανένας πατέρας δεν θα του επιτρέψει να το κάνει. Από τη νεολαία θα πρέπει να ξεκινήσουμε για να έρχεται ο κόσμος στο γήπεδο.
 
Πώς και δεν συνεχίζετε ως προπονητής;
Είχα ασχοληθεί πριν από αρκετό καιρό, αλλά μετά έρχεσαι σε ένα σημείο που κουράζεσαι. Πρέπει να κοιτάξεις παράλληλα και την οικογένεια σου. Τόσα χρόνια μπορώ να πω πως την οικογένεια την είχα αφήσει. Φεύγαμε ταξίδια από εδώ και από εκεί. Έχω πλέον τρία με τέσσερα χρόνια που σταμάτησα την προπονητική, γιατί θα πρέπει να κοιτάμε και το σπίτι μας. Σαν ποδοσφαιριστής και σαν προπονητής είχα ξεχάσει τα παιδιά μου και την γυναίκα μου. Πήρα μια απόφαση να σταματήσω να ασχολούμαι, αφού πρώτα είναι η οικογένεια και μετά όλα τα άλλα.
 
Τι σημαίνει το ποδόσφαιρο στη ζωή σας;
Στην εποχή μου άκουγες μόνο τη λέξη ποδόσφαιρο. Τίποτα άλλο. Ούτε μπάσκετ ούτε κολύμβηση ούτε τίποτα. Εμένα έτυχε ο συγχωρεμένος αδελφός μου ο Μπάμπης να παίζει ποδόσφαιρο και έμαθα πολλά από αυτό. Περπατάς και σου λένε: καλημέρα,  Χρήστο. Αυτό εγώ το έχω πολύ ψηλά. Η καλημέρα είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου.
 
Ξεκινήσατε στη Νίκη Βόλου και μετά ήρθε ο Ολυμπιακός Πειραιώς. Τι θυμάστε από αυτή τη διαδρομή;
Ξεκίνησα από 15 χρονών στη Νίκη με προπονητή τον Τζαμτζή και συμπαίκτες όπως Τζίνης, Κολοβός και Καραηλιού. Από εκεί αγωνίστηκα και στην Εθνική Νέων.
Μετά τη Νίκη ήρθε ο Ολυμπιακός με τον οποίο και έπαιξα πέντε χρόνια. Είχα μάλιστα και ρεκόρ με συνεχόμενες συμμετοχές, αφού δεν έχασα κανένα παιχνίδι με συνεχόμενες συμμετοχές.
 
Ποια ήταν η θέση σας;
Στη Νίκη ξεκίνησα ως επιθετικός. Το ίδιο έγινε και με την Εθνική Νέων, αλλά σε ένα παιχνίδι είχε χτυπήσει ένας αμυντικός και πήγα και έπαιξα εγώ σε εκείνη την θέση αφού τότε δεν είχαμε αλλαγές. Από εκεί και μετά μου άρεσε αυτή η θέση και από τα 18 έπαιζα ως αμυντικός.
 
Με την Εθνική παρά λίγο να φθάσετε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Τι έφταιξε και δεν τα καταφέρατε;
Θυμάμαι πως από μόνοι μας δεν πήγαμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ήταν κάτι που είχα όνειρο. Να πάμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο και να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Το 1970 θα γίνονταν στο Μεξικό και παίξαμε με τη Πορτογαλία κερδίζοντας 4-2. Αλλά στη συνέχεια κερδίζαμε τη Ρουμανία με 2-0 και στο τέλος φέραμε ισοπαλία (2-2). Παράλληλα υπήρχε και ένα θέμα του Νταν Γεωργιάδη με το Δομάζο, αλλά αυτό δεν είχε καμία σχέση με την πορεία μας. Εμείς θέλαμε να πάει για πρώτη φορά η εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Κερδίσαμε την Πορτογαλία η οποία στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο είχε έρθει τρίτη. Τα οφέλη για εμάς θα ήταν μεγάλα αλλά δεν τα καταφέραμε.
 
Ποιον θεωρείτε το μεγαλύτερο Έλληνα ποδοσφαιριστή; Όσοι σας έχουν δει λένε ότι είστε ανάμεσα σε αυτούς…
Για τον εαυτό μου δεν μπορώ να πω. Υπήρχαν πολλοί όμως και καλοί ποδοσφαιριστές όπως Δομάζος, Παπαϊωάννου, Μποτίνος, Σιδέρης και Κούδας από τους οποίους δεν μπορείς να ξεχωρίσεις.
 
Παρακολουθείτε τα δρώμενα στη Νίκη Βόλου;
Πάντα παρακολουθώ. Όταν θα πάρω εφημερίδα όμως βλέπω τι γίνεται και με τη Νίκη και με τον Ολυμπιακό, διότι δεν μπορώ να ξεχάσω παρά το γεγονός ότι είμαι πολλά χρόνια μακριά από το Βόλο ότι γεννήθηκα στη Νέα Ιωνία. Δεν μπορώ να το ξεχάσω και γι’ αυτό έρχομαι και συχνά. Όσον αφορά στην ομάδα της Νίκης, το καλό είναι ότι έχει πάρα πολύ κόσμο. Έχει κόσμο που την αγαπούν πραγματικά. Πρέπει όμως να βρεθεί ένας κατάλληλος άνθρωπος για να αναλάβει. Αυτός τότε δεν θα χάσει. Το βέβαιο όμως είναι ότι από την πολλή αγάπη γίνονται και λάθη. Όλοι οι άνθρωποι κάνουμε. Πρέπει να βρεθεί ένας άνθρωπος που θα μπορεί να προσφέρει και να οργανώσει την ομάδα από την αρχή. Όταν αλλάζουν συνέχεια οι παίκτες, οι προπονητές και οι διοικήσεις δεν νομίζω ότι οι ομάδες έχουν μέλλον έτσι. Το καλό όμως είναι ότι δίπλα στη Νίκη βρίσκεται και θα βρίσκεται ο κόσμος της είτε αυτή παίζει στην Γ΄, τη Δ΄ ή και την Α’ τοπική.
 
Έχετε καιρό να παρακολουθήσετε κάποιο παιχνίδι της Νίκης;
Πήγα και την είδα φέτος σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι που έδωσε κόντρα στο Τύρναβο. Βρέθηκα με μία παρέα και πήγα. Δεν μπορώ να ξεχάσω αυτή την ομάδα, γιατί τότε θα είμαι αχάριστος. Μεγάλωσα με τη Νίκη. Όπως και ο αδελφός μου. Το γήπεδο από το σπίτι μου ήταν στα δέκα μέτρα. Δεν μπορώ να την ξεχάσω αυτή την ομάδα.
 
Σας έχουν ζητήσει να ασχοληθείτε ξανά με την Νίκη;
Είχα ασχοληθεί σαν προπονητής αλλά μετά όχι. Δεν μπορούσα κι εγώ γιατί έμενα στην Αθήνα. Δεν μπορούσα να προσφέρω λόγω της απόστασης. Θα έπρεπε να είμαι εδώ κοντά στην ομάδα για να το κάνω. Αν ήμουν εδώ, το λέω ξεκάθαρα, θα το είχα κάνει.
 
Με ποιους ποδοσφαιριστές διατηρείτε επαφές;
Βλέπω ακόμα τον Κοκκινάκη και τον Καραηλιού. Είχα δει και το Τζίνη όπως και τον Θανάση Ιωσηφίδη. Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ και εγώ να τους δω. Όπως και την Τετάρτη έψαξα ποδοσφαιριστές της δικής μου γενιάς, αλλά δεν τους είδα στο γήπεδο. Είδα βέβαια παιδιά που τους είχα σαν παίκτες όπως ο Παναγιωτόπουλος, ο Μαργαριτόπουλος κ.α.
 
Εχετε παρακολουθήσει την πορεία του Ολυμπιακού Βόλου φέτος;
Ναι. Αδιαμφισβήτητα έχει κάνει μία πάρα πολύ καλή πορεία παρότι ήταν η πρώτη του χρονιά στη μεγάλη κατηγορία. Πιστεύω αν προχωρήσει έτσι με σωστά βήματα μπορεί να πάει και καλύτερα. Μπροστά του πλέον έχει και την πρόκληση της Ευρώπης. Χρόνια πολλά έχουμε να δούμε ομάδα επαρχίας εκτός από τη Λάρισα να πηγαίνει στην Ευρώπη. Πιστεύω πως θα τα πάει και καλύτερα αρκεί να μην πάρουν τα μυαλά αέρα είτε σε παίκτες είτε σε παράγοντες. 
 
Οι νέοι ποδοσφαιριστές τι θα πρέπει να προσέχουν για να πάνε πιο μπροστά;
Οι νέοι ποδοσφαιριστές θα πρέπει να προσέχουν την ζωή που κάνουν έξω από το γήπεδο, ενώ μεγάλο ρόλο παίζει και η προπόνησή τους. Να γυμνάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να σέβονται τον προπονητή τους, γιατί γι’ αυτούς είναι ο δάσκαλος. Η μόνη διαφορά βέβαια είναι ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε προπονητές οι οποίοι μένουν σε μία ομάδα για δυο-τρία χρόνια και παραπάνω. Αυτό είναι το λάθος που γίνεται, αφού κάθε τρεις μήνες αλλάζει ο προπονητής.
 
Πρέπει να προσεχθεί ο Ελληνας;
Σαφέστατα και πρέπει να προσέξουμε και να κοιτάξουμε τον Έλληνα. Είτε είναι προπονητής είτε είναι ποδοσφαιριστής. Είμαστε Έλληνες και πρέπει να κοιτάμε την Ελλάδα άλλωστε. Πιστεύω ότι υπάρχουν νέα παιδιά και ταλέντα. Πρέπει να κοιτάξουμε πρώτα τον Έλληνα και μετά τους ξένους, γιατί εμείς δυστυχώς κάνουμε το αντίθετο. Πρέπει να τους δώσουμε εμπιστοσύνη.
 
Τι περισσεύει και τι λείπει από το ποδόσφαιρο;
Πρέπει κάτι να κάνουνε για να πηγαίνει και πάλι ο κόσμος στα γήπεδα. Να κάθονται πάλι μαζί δίχως να υπάρχουν έχθρες. Οι φίλαθλοι της Νίκης κάθονταν με αυτούς του Ολυμπιακού. Του Πειραιά με του Παναθηναϊκού. Πλέον φοβάσαι να πας στο γήπεδο. Εκεί πρέπει να παρθούν μέτρα και πολύ αυστηρά. Σκέφτομαι πού να αφήσω το αυτοκίνητο. Πού να πάω αν με γνωρίσει κανένας και με χτυπήσει και γι’ αυτό δεν πάω και εύκολα. Η αστυνομία, το κράτος και οι πρόεδροι των ομάδων κάτι θα πρέπει να κάνουν, αφού περισσεύει η βία και λείπει ο κόσμος.
 
 

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου